Kelebeklerin Senfonisi

EYVAH BABAM!

Merhabalar! Kısa ve öz bir açıklama yapacağım. Karakter değişikliği uyguladım. Medya bölümündeki fotoğrafta kimleri değiştirdiğimi rahatlıkla görebilirsiniz. Esen kalın.

Buruc arkadaşının evinden ayrılıp, kendi evine taşınalı bir hafta olmuştu.Sütüdyo dairesinde gerçekten rahattı. Küçüktü ama kendisinindi.Babasının yolladığı araba sağ olsundu.Bozulan araba tamirden çıktıktan sonra satıp, bu evi almıştı. Yerleştiremediği bir kaç eşya kalmıştı. Tablolarına ilişti gözü. Sarılı halde odanın en güzzel köşesinde bekliyorlardı. Sürünerek oturduğu kanepeden kalktı ve büyük bir tutkuyla yaptığı tabloların sargılarını çıkarttı. Çektiği fotoğrafları tek tek çaktığı duvara astmaya çalışrken elleri titremeye başladı. Şiddetle bir şekilde. Elinde tablo yere düşerken dengesini sağlayamadı genç kız önce. Ardındansa sakinleşmeye çalıştı. Bu bir haftada onuncu kez falan oluyordu. Bir doktora görğnsem iyi olur dedi kendi kendisine. Titremesi geçtikten sonra yere düşürdüğü tabloyu kaldırdı biraz hüzünle ve duvara astı. Geriye doğru bir iki adım attı ve duvarı büyük bir beğeniyle süzdü. Yüzünde bir sırıtışla oturduğu yere geri döndü. Geriye kalan tek şey bir iş bulmasıydı. İşide bulduğunda okulunu çok daha rahatlıkla bitirebilirdi. Bunun için bir an önce hazırlanıp dışarı çıkması gerekiyordu. Bütün herşeyi, tuttuğu bu odanın içinde olduğu için hiç sorun yaşamıyordu. Dolabına ilerledi ve eline geçen ilk kıyafeti geçirdi üzerine. 

  Evinin önündeki kafeye girip bir kahve almaya karar verdi. Kafedeki taburelerden birine oturdu ve şekersiz bir kahve söyledi. Kahvesini beklerken içeriye bir göz attı. Böylesine küçük bir yerde çalışabilirdi. Önüne konan kahvesiyle beraber çantasındaki kitabını çıkarttı. Gözü kitabındaki cümlelerle bir bütün oluştururken bir yandan da ilerdeki masada kavga eden garson ve müşteriyi izliyordu. 

Sonra hiç beklemediği bir şey oldu ve garson müşterinin suratına bir yumruk attı. Kafedeki bütün insanlardan hayret nidaları yükselirken diğer garsonlar iki kişiyi ayırma telaşına düşmüştü çoktan. Buruc onların bu haline bir kahkaha patlattı. Önündeki garson genç kıza gülerek batı ve

''Hoşuna gitti sanırım?''

Gelen sese doğru çevirdi kafasını Burcu ve karşısında ona gülen bir çift gözle karşılaştı.

''Evet'' dedi karşısındaki kadına gülerek.

''Peki neden?''

Bir nefes çekti içine genç kız ve ''Çünkü bu garson işten atılırsa onun yerine işegirebileceğimi düşünüyordum'' dedi tek gözünü kısarak.

Garson bir kahkaha attı ve ''O halde aramıza hoş geldin'' dedi elini genç kıza uzatırken.

Burucun yüzü şaşkın bir ifadeye bürünürken kadın açıklama yapması gerektiği kanısına vardı.

''Buranın sahibi benim tatlım ve dediğin gibi o garsonu kovacağım ve bir garsona ihtiyacım var. O da senisin işte.'' dedi açıklama yapmış olmanın rahatlığıyla. 

Buruc'un suratına bir gülümseme yayıldı. İstediği şey ayağına gelmişti işte. ''Buruc'' dedi elini uzatırken. ''Ve bazı zamanlarda okula gidiyorum'' diye de ekledi. 

''Gül ve sorun değil ayarlamaları yaparız'' dedi genç kızın uzattığı eli sıkarken.

Buruc kadınla biraz daha konuştuktan sonra kafeden çıktı. Artık bir işi de vardı. Soğuk havadan ötürü kabanına ıyıce sarındı. Karın yağması çokta gecikmez diye düşündü kız ve evine doğru yol aldı. 

Ertesi gün okula gitmeliydi. Bir kaç derse girip alması gereken notları vardı genç kızın. Erkenden kalkıp okula gitti. Derse girdiğinde aldığı notlarda bir değişiklik olduğunu fark etti. Kelimeler adeta iç içe geçmiş bir görünümdeydi. Genç kız kendisinde bazı değişiklikler olduğunu hissetti. Ellerinin titremesi ve şimdi de bu yazdığı yazı. Bir şeyler oluyordu. Beyninde bazı değişimler meydana geliyordu ve bu çok sinir bozucu bir durumdu. Bir an önce doktora gitmeliydi.