Gone Into the Deep (Hortellano Series#2)

Chapter 35

Warning: SPG!

Chapter 35

Warmth

Humigpit ang yakap ko kay Andro habang naririnig ko ang paulit-ulit niyang bulong sa akin. I missed his warm hugs and soft whispers. Hindi ko na mapigilan ang sariling mapaiyak dahil sa labis na kasiyahan.

"Andro..." I whispered to make sure I'm not dreaming, because if I did, that will be so depressing.

My voice is getting louder, only his name escapes on my lips. I keep on calling his name, repeatedly. This is my only way to check if I was sane and not just imagining things. Maybe this is what Doctor Fuentebela meant about the side effects that I got from the several times that I hurt my head.

Sa paulit-ulit na pagbanggit ko ng pangalan niya ay siya ring paghigpit lalo ng yakap ni Andro. I sighed when I realized that I'm not really dreaming. He's here, not just a hologram or my imagination. He's real...

Tinanggal niya ang kamay sa aking bewang at mabilis ngunit maingat na pinasadahan ng tingin ang aking mukha. I saw how he bit his lower lip while his gaze lasted longer on my head. I unconsciously touched it, now covered by the thick gauze because I just cleaned it earlier.

He tried to touch it, too, that I doubt if he really did. Parang balahibo na dumapo sa aking noo ang kanyang kamay na tila ba takot na takot akong masaktan.

Bakit ganoon, imbes na nakangiti siya sa akin dahil nakita niya ako ay napapansin kong mukhang malungkot siya? Malamlam ang kanyang mga mata at halos hindi pa mabanat ang kanyang labi para lamang sa isang simpleng ngiti. O baka naman mataas lang ang expectation ko sa kanya...

"Matagal kitang hinanap," suminghap siya na para bang pinigilan ang sarili na umiyak. His bloodshot eyes were red.

I smiled sadly and hold his hand. My tears slowly fell on my cheeks. He quickly wiped it using his fingers.

"I'm finally here, Andro. Nahanap mo na ako..." my voice croaked because I couldn't handle my emotions anymore.

"Dry your tears, before I can't control this urge to kiss you. Why you have to be this beautiful even when you're crying?"

Napawi ang malungkot kong ngiti at hindi mapigilang yakapin siya ulit. I want to stay this way forever in his arms.

I noticed that he's not alone. Nakita ko si Doctor Fuentebela sa likuran ni Andro.

Ngiti ang isinukli ko sa kanya. Tingin ko ay siya na ang nagturo kay Andro kung nasaan ako.

Kaharap ko na sina Nay Tinay at ang kanyang asawa habang nakaupo sa mahabang upuan na gawa sa kawayan. Katabi ko si Andro habang hawak ang aking kamay.

Nay Tinay cleared her throat. Mabilis akong napatingin sa kanya nang bigla siyang magsalita.

"Aalis na kayo hija?"

Marahan akong tumango lalo na nang mapansin ang lungkot sa kanyang mga mata.

Nakahanda na ang mga gamit ko at napag-usapan na rin namin ni Andro na sa isla na muna ako tutuloy. I already explained to him about what had happened before I came here. Sa buong oras kong pagkukuwento sa kanya ay panay ang paghaplos niya ng aking buhok na halos bumaliw sa akin. I can't talk coherently because of his feather like touches.

Malungkot akong nagpaalam sa matandang mag-asawa, ngunit bago kami tuluyang makaalis ay pumilas muna ako ng papel at sinulatan ito.

Binigay ko ito sa naguguluhang si Nay Tinya. Napansin ko ang paulit-ulit na pagpasada ng tingin niya sa inabot kong papel hanggang sa tuluyan na nga siyang magtanong.