Ejder'in Koruyucusu

&Sileda Adası &

Alex "Kaptan hadi ya kaç saattir yoldayız yarısına bile gelemedik!" Ellerini sağa sola hızlıca salladı.

Mia sinirle dümeni çevirdi
"En hızlı ve güvenli şekilde ilerliyoruz... Kolaysa sen yapsaydın!"

Nicholas "Biraz da gemi formunda kalabilir. Sonuçta iki taraflı yapmadın mı?"

Sky "Evet, biraz da sudan ilerleriz. Farklı manzara olur bizim için de." Gülerek göz kırptı.

Mia sinirli bakışlarla,
"Bu şekilde daha güvenli. Daha iyi bir fikriniz var mı ki  eminim yok, söyleyin!"

Alex yüzünü buruşturdu.
"Tamam kaptan kızma! Sen ne dersen o."

Yaklaşık iki saattir yoldaydık. Hepimiz bir daire oluşturup yol boyunca konuşmuştuk.

Zack oflayarak:
"Sen de gitmeye çok heveslisin Alex! Hailey orada bir yaratık olduğunu söyledi."

Robin yanındaki kılıcını eline alıp,
"Kılıcım ve ben için hiç problem değil! İki saniyemize bakar."

Hailey gözlerini devirdi.
"Hiçbir şeyi yapmak istemedik ki. Hep tanrıların işleriyle uğraşıyoruz. Tam düzeldi diyoruz tekrar işler kötüleşiyor."

Herkes sustu.

Bella kaşlarını çattı.
"Kolay olmadı, olmayacak da. Eğer bunları aşmak istiyorsak, her türlü tehlikeye açık olmalıyız. Birlikte uyumlu bir takım olup dünyayı kurtarmalıyız çünkü tek şansımız var."

Sky alkışlayarak:
"Mükemmel bir motivasyon konuşması."

Lily kaşları çatık bir şekilde Sky'a döndü.
"En azından takıma bir yardımı dokunuyor."

Robin de kafasını salladı.
"İlk görevi onun sayesinde geçtik."

Sky kötü anlamda demedim diyerek geri çekildi.

Bella şaşkınca Robin'e bakıp,
"Kulaklarım beni yanıltıyor mu yoksa az önce bana iltifat mı ettin?"

Robin gülümseyerek karşılık verdi.
"Gayretle kazanılan başarılara daima saygı duyarım."

"Bul beni!"

Kafamda güzel bir ses yankılanıyordu. Bu geçen ana salondaki kadın sesiyle aynıydı.

"Bul beni!"

Sesler artarken başım dönmeye başladı. Sendeleyerek ayağa kalktım.

Alec kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
"İyi misin Emma?"

Kısık gözlerle etrafa bakınıyordum, hepsi endişeli bir şekilde bana bakıp konuşuyorlardı. Onları duyamayacak kadar kendimde değildim. En sonunda gözlerimi kapatıp karanlığa yenik düştüm.

____________________________________________________________

Yine beyaz bir odanın içinde duruyordum.

"Yeniden merhaba Emma!"

Başımı ağrıtan ses yeniden eski güzelliğine dönmüştü.

"Beni az kalsın öldürüyordun."

"Amacım seni uyarmaktı! Burada olmanın bir sebebi var!"

"Sen kimsin? Sürekli bana sesleniyorsun, diğerleri seni duyamıyor."

"Yakında öğreneceksin... Şimdi fazla zamanımız yok! Seninle hep iletişim halinde olmaya çalışacağım!"

"Beni iyi dinle... Her zaman senin iyiliğini istedim. İsteyeceğim de! Bu yüzden dediklerimi dikkatle dinle!"

"Hala kim olduğunu bilmiyorum! Neden sana güveneyim?"