LXVII

5 2 0
                                        

Mabilis na lumipas ang dalawang linggo. Sobrang nakakapagod ang mga kaganapan nitong mga nagdaang araw. Sobrang daming nangyari nitong mga nagdaang linggo.

My cousins who lived in Australia, Jaiden and Liana together with their family, decided to stay here permanently. Hindi pala sila magbabakasyon lang kaya sila umuwi dito. They just said it para masurprise daw kami after two weeks.

Umuwi muna uli sila ng Australia last Monday and kababalik lang nila kahapon. Kinuha lang nila ang mga papers nila and by next week ay ipapasa na nila ito sa napili nilang school dito sa Pilipinas.

Aside sa pag-eensayo para sa paparating na kompetisyon, nag aaral din kami ni Ynex para sa midterm exam. Buti na lang at tapos na ang exam noong Monday and Tuesday kaya puro practice na lang ang ginawa namin the next days.

I was busy practicing my dance which is my entry for the talent portion. Wala rin naman akong maisip na gagawin maliban sa pagsayaw since medyo may kalambutan din naman ang aking katawan.

I decided to do ballroom dancing and perform it with my cousin, Jakov since Jaiden is too busy attending his school papers and other stuffs. Mabilis kaming natuto kasi parehas naman kaming hindi kaliwa ang dalawang paa.

Si Ynex naman ay hindi makapili kung kakanta ba siya or sasayaw. I heard him sang many times already and he really has a talent in singing. Sobrang sarap sa tainga ng kaniyang boses, it's like someone professional is singing.

He can reach high notes, high notes na mas mataas pa ata sa pangarap ko. He sometimes sing high notes kapag nasasakyan niya kami at pauwi na. He'll play music in his stereo and sasabayan niya 'yun at kahit nakaupo siya ay kaya niya ang high notes.

I found out that he also listen in some korean songs. Usually puro K-pop songs ang pinapatugtog namin kapag pauwi na kami tapos ay sasabayan niya. I was amazed by the way he sing it kasi alam niya 'yung exact lyrics and the way he pronounced ever syllable was literally lit.

Ynex is being extra sweet as day passed by. And he also became super clingy to me. Lagi na kaming sabay kung pumasok at ganoon din sa pag-uwi. Hindi na rin niya ako tinitigilan sa school at lagi siyang sumasama saan man ako magpunta, well of course, maliban na lang kung I'm going to the restroom.

At sa mga panahon na lagi kaming magkasama mas nakilala ko ang tunay na Ynex. I learned he really loves to cook and he has this habit of blinking his eyes multiple times if he is hungry or nervous which I find absolutely adorable.

Minsan ko nang natikman ang kaniyang luto noong magdala siya ng baon para sa lunch namin. Hindi ko maitatanggi na sobrang sarap niyang magluto at halatang alam na alam kung paano ito gawin.

I asked him nga kung pwede next time mapanood ko siyang magluto. He said yes pero hanggang ngayon hindi namin siya masingit sa schedule namin kasi sobrang busy namin this past few weeks. We attended a lot of activities kasi part siya sa program ng pageant.

We did tree planting and we visited an orphanage na malapit lang dito sa school. Actually half of the cash na makukuha sa pageant ay ido-donate sa orphanage which is really good. The other half naman ay hahatiin uli sa kalahati, the other half is para sa school and the  remaining money ay para sa mananalo na Mr. and Ms. Academia.

Hindi naman ganoon kalaki ang cash price pero hindi 'yun 'yung habol ko dito. What I want from here is the experience. Ynex said that he also doesn't care about the cash price aside from kaya namang ibigay sa kaniya ng family niya 'yun, he said that he just want to experience this and also have fun.

Nalaman ko rin na they owned chains of hotel and restaurant in and outside of the country which is build by his parents. He is the first born kaya inaasahan na siya ang magmamana ng mga ito. He said that he is already starting to know how to handle their business and he is enjoying but natigil ngayon kasi busy sa school and also sa paghahanda para sa pageant.

Finally, We WonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon