Joseph POV
Pag katapos ko umalis sa bahay nila ian dumiretsyo ako sa lugar kung saan madalas namin pinupuntahan, kung saan palagi kaming masaya.
Nang makarating ako agad akong bumaba, Hindi naman to kalayuan sa bahay nila ian kaya mabilis lang ako nakarating lalo na may sasakyan ako. Nilibot ko ang paningin ko sa buong lugar ng park, Huminto ang paningin ko kung nasaan ang play ground na madalas gustong gusto ni mariko puntahan kaya dinadala namin sya dito.
While looking at this place now, I felt different when in fact this is still the same whenever we go here. I can no longer feel the happiness and the excitement I felt every time na pumupunta kami dito.
The atmosphere feels so different now. I close my eyes as I remember the memories we shared in this place. Me and him talking to each other in the swing until we end teasing him by pushing the handle of the swing while he continued shouting loud threatening me that he will punch me hard once he got out in the swing but I wasn't listening to him as I continue laughing and pushing him hard until i get tired and left him as i still laughing when i see how irritated he us. I found my self running towards where mariko playing is and we both running around the playground while ian chasing us holding his slipper as if he's going to strike us. We're just continue running habang tawa parin kami ng tawa pag tingin namin ni mariko sa likod namin wala na si ian. Huminto pala sya malapit sa padulasan at nakahawak sa dalawang tuhod nya.
"Tama na..Bwisit kayo pinagod nyo nako ginutom nyo pako" he annoyingly said.
Kaya naman diko naiwasang matawa ulit. Bago nya pako mabatukan eh inaya ko na sila kumain. Kung saan saan din namin pinapasyal ni mariko nag mumukha na nga kaming isang pamilya na ikinakatawa nalang namin.
Marami pang masasayang memories kaming mag kasama but I guess it'll stay as forever memory.
Umupo ako sa swing at tumingin sa kalangitan na punong puno ng mga bituin.
Huli na nga ba ko?
I was planning to win ian back kanina kaya pumunta kami kanina sa kanila, But I wasn't expecting na maririnig ko mula sa kanya ang kinatatakutan ko noon pa.
I should be mad right? Dahil tama ang hinala ko, Tama ako na mahal nya parin si issey kahit na kami na noon. But do i have a right to be mad? Niloko ko sya, Sinaktan ko sya pero nasaktan lang din naman ako diba?
Pero
Tangina!
Kahit na anong gawin ko mali parin yung naging decision kong humanap ng iba dahil lang natakot, nagselos at nasaktan ako sa mga pinakita nya. Nag padalos dalos ako. Ayun pala ako na yung pinili nya. Ako na yung pipiliin n'yang makasama at pag bibigyan ng buo n'yang pag mamahal at atensyon,
Pero, Antanga ko! Dahil hindi ko manlang s'ya pinag katiwalaan. Ngayong narealize ko na lahat, Ngayong handa akong gawin ang lahat bumalik lang s'ya sakin pero pano ko gagawin yun kung sakanya na mismo nang galing na hindi n'ya na'ko kaya makasama?
Pano pa'ko hihingi ng chance kung una palang wala na'kong pag asa, Pano ko ipag lalaban ang pag ibig ko sakanya kung s'ya mismo desidido ng isara ang puso n'ya para sa akin.
Paano?
Hindi ko na naiwasang tumulo ang luha ko habang nakatingala padin sa langit, If i will given a chance to be with him again, I'll surely grab it and this time I'm going to trust his love for me more than anyone did.
Sino nga ba ang niloloko ko?
Once ian decided paniguradong pangangatawanan n'ya ito at bago n'ya pa 'yon magawa sigurado na s'ya sa desisyong iyon.
Pumikit ako ng mariin dahil kahit anong isipin ko hindi ako makapag isip ng paraan upang mag kabalikan kami. O kung meron pa ba.
Pag dilat ko sumalubong sa paningin ko ang nakataas na kilay ni ian at may hawak na panyo na inaabot sakin.
"Kahit anong iyak mo hindi na mababago ang isip ko" pag papakatotoo nito
I know, kahit kailan napaka pranka nito. Pero di ako natinag sa sinabi n'ya at nag baka sakali.
"Can't we just let's try again? This time mag titiwala na'ko, This time hindi na'ko mag papadala sa sakit na nararamdaman ko, This time I won't cheat you again, Just please give me chance and let's start a-again" My voice cracked at the end of word ng makita ko ng walang pinag bago ang tingin nya sakin.
Umupo s'ya sa katabi kong swing at parang padabog n'yang ipinatong sa hita ko ang panyo na diko kinuha.
"You know me joseph, It's over now. I'll be honest with you, I still love you but I'm willing to forget you now" sinabi n'ya yon na parang normal lang. "Gusto ko ng tumigil ka dahil hindi mo narin mababago ang isip ko. I know na may kasalanan din ako. I hurt you but you hurt me too more than i do. I didn't mean to hurt because I don't have a choice, Kahit na pinilit kong kalimutan si issey noon may parte parin sa puso ko na hindi ko sya kayang saktan mahal ko sya alam mo yan kaya nga nagawa mo yon hindi ba?" Napayuko ako sa mga sinasabi nya. "But you, You have a choice. You can confront me to say na nasasaktan na kita but you choose in a wrong pathway and wrong decisions that made our relationship over. I know na kasalanan ko din na mahal ko kayo pareho na minahal kita kahit na mahal ko pa s'ya, Naguluhan lang ako seph because we have no closure, we have no proper talk to end our relationship. Sinabi ko naman sayo yung dahilan diba, we lost our communication the reason kung bakit hindi kita madalas masagot kung mahal ko pa ba s'ya ay may puwang padin s'ya sa puso ko 'yon ay dahil mahal ko padin s'ya. Mahirap sya kalimutan dahil ilang taon din kaming nag sama, She was my best friend back then" Napatingin ako sa sinabi nya nung huli. Hindi nya sakin nabanggit na naging mag kaibigan pala sila yung part lang na ex nya ito. Tumitig din sya sakin at bumuntong hininga
"We've been bestfriend for 2yrs and 1yr in relationship hindi madali sakin na kalimutan yun pero sinubukan ko naman diba? Sinubukan ko s'yang kalimutan. Para sayo binuksan ko ang puso ko, Minahal kita though hindi pa man buong buo pero willing naman ako dahil ikaw na yung present ko, Ikaw na yung nag papasaya sakin at ikaw na yung pipilin ko na makasama...sana...pero hindi umayon ang tadhana yung ayaw ko pa yung hinayaan n'yang maging kasalanan mo pero wala eh kahit ano pang gawin natin ngayon kahit ano pang sabihin at pakiusap mo, Hindi ko na kayang ibalik pa" Tumingin sya sa kalangitan at ngumiti ng mapait. I sigh.
"Did you atleast feel regret loving me?" I suddenly ask.
Tumawa naman s'ya ng mahina. "Of course not, Why would i? I genuinely love you ng mga panahong tayo pa bawat araw hindi ko pinagsisisihan yun pero hindi na natin maibabalik pa iyon. Nasaktan nako, nasaktan ka at nasaktan mo pa si carla. Ayokong may isang taong masasaktan at piliin maging selfish para sa relationship at pilit itong ibalik sa dati kahit hindi naman na maibabalik pa, I hope you understand me." Tumingin na sya sa akin. Tumango naman ako.
Wala na kong masasabi pa kundi tanggapin nalang kung ano man ang mag papasaya sa kanya. Mahirap pero kailangan. Kasalanan ko din naman sinayang ko ang pag kakataong ako na ang pinili nya. Hindi ko sya masisisi kung hindi pa nga nya nakakalimutan si issey, Ako man hindi ko makakalimutan ang isang taong matagal ko ng nakasama na nakakaintindi sayo ng lubos at nag mamahal. Halos 6months palang kami anong laban ko sa 3yrs nila na halos gamay na nila ang ugali ng isa't isa. Kung sila parin hanggang ngayon paniguradong mag aapatna taon na sila. Dahil bakas parin sa kanila na may nararamdaman parin sila sa isat isa. Anong laban ko dun? Syempre wala. Kaya kung ano man ang makakapag pasaya sakanya susuportahan ko sya kung kay issey talaga sya wala nakong magagawa doon.
