Captured by darkness ( Dark series #1 ) UNDER-EDITING

Chapter 2

Captured Hard

"Sa'n ka nanggaling at bigla kang nawala sa tabi ko kanina?!" Si Av nakasimangot ang mukha. Napangiwi siya. "And look! Basang-basa ka at madumi!"

Nilibot pa niya ang tingin sa katawan ko. Unsatisfied on what she sees.

Av rolled her eyes. "At hindi lang 'yon. Hindi kana pumasok sa subject ni maam Antioquia! Lagi ka na lang nawawala sa paningin ko Axia!" Saway niya sa akin na parang siya ang nanay ko.

Nakahawak siya sa noo niya at huminga ng malalim. Bawat salita niya, lumalabas lang sa kabila kong tainga.

I am sitting on the couch yet my mind is running.

I can't forget what I just saw earlier. I always see good things and it's the first time I see such happening. How I hate trouble. But my curiosity kicks in.

"Earth to Alexia! Hello may kausap pa ba 'ko?" Kumakaway siya sa harap ng mukha ko.

I shrugged the thoughts away and look at her. "Sorry, what is it again?" Her face now looks irritated.

She just let out a deep sigh and hand me the towel.

"Take a bath first and let's talk. Good thing, maam Antioquia is our last subject, no big deal. Go and take a bath." Napangiwi siya ulit. "I'll wait for you downstairs. I'll just prepare our snack," She left, not waiting me to talk back.

I let the cold water splash my head hoping that the water will erase what I just saw earlier. Pero, walang nangyari.

Malcolm.

I close my eyes and let the thoughts drift me away.

"Here it goes 1, 2 captured," I softly whispered along with the air. 

Gotcha! Tinignan ko ang camera and it's good, I took a picture of him again. Again--- and again.

And someone caught me. The guy with many piercing.

Lagot! I gotta go. Tatakbo na sana ako paalis pero naabutan ako nito.

"Hey miss, wait up! Can I see your camera?" Extending his arms.

He's still handing me his hand and want to get to me my camera? Hell no! No one can touch this but me. No one dares!

"Definitely not! You can't mister." I said mocking him.

His face became serious. Nainis ko ata. Mukhang sumobra ako.

"You can't huh!"  Tumalikod siya at hindi na 'ko pinilit.

But before he finally vanished on my sight he said something that makes me quiver.

"Wait for him, he'll definitely captured you literally." Kumaway ito ng nakatalikod.

Kabado man, hindi ko na pinansin ang sinabi ng lalaki at umalis na lang.

What does that guy mean? Captured me literally? Nahibang na ata siya sa pangyayari kanina. Lumabas ako ng kwarto pagkatapos kong maligo.

Kailangan ko ng ihahanda ang sarili ko sa maraming tanong. 

I took a deep breath, before entering the kitchen. Nakita ko si Av na kumakain ng cookies habang sinasawsaw sa gatas.

Hindi siya tumitingin sa akin pero alam kong alam niya na narito na ako. Lumapit ako sa kanya at tinabihan siya.

"Sorry Av, iniwan kita kanina. Is ju-" Tumingin siya sa akin at tumawa ng malakas.

Tumatalsik pa sa akin ang mga cookies na nang galing sa bibig niya. Ang dugyot talaga ng babaeng ito.

I kept my face impassive as she laugh. I'm serious and yet she's laughing at me. Crazy woman. She stop laughing when she feel that I'm serious.

"Okay-- okay, titigil na sorry. Sa'n ka ba nanggaling kanina at nawala ka na lang bigla?" Naka kunot noo na tanong niya sa akin.

I sighed and tell her what happened.

"Ginawa mo talaga yun?" Her face looks skeptical yet amazement written on her face as she eats cookies.

Tumango ako nang dalawang beses bilang sagot.

"May I see the pictures?" Tanong niya sa akin.

I don't know what have gotten to me but I suddenly said.  "No you can't," Nilalayo sa kanya ang camera.

Hindi ko alam kailan pa ko natutong magdamot sa mga pictures na nakukuha ko. Lalo na sa kanya.

I suddenly want to be selfish when it comes to every pictures of him. Or its the other way around.

Napaawang ang labi niya, gulat ang ekspreskyon. Now, her smile turned into sly grin. Mocking me, indirectly.

"Okay, hindi kita pipilitin, matulog na tayo maaga pa pasok natin bukas." She kissed me goodnight and came out of the kitchen.

I sighed. Feeling overwhelmed.

Nilibot ko ang tingin ko sa condo. Nakikitira lang ako dito sa kanya, pero hati kami sa binabayaran sa mga Utilities expense.

I work through sideline sa pagkuha ng pictures sa mga event. Hindi malaki, pero sapat na para pangbayad sa tuition.

Morning came. Pero, kinakabahan ako. Hindi ko alam pero ngayon ko lang naramdaman pakiramdam na ito.

Nagdadalawang isip ako, kung papasukin ko ba ang gate na malayang naka bukas para sa mga estudyanteng gaya ko.

But nevertheless, I took a deep breath and enter the school gate.

Nauna na akong umalis kay Av dahil kagigising niya lang halos. Sabi niya rin na wag ko na siyang hintayin.

Pero mukhang mali ako sa iniisip ko. Dapat talaga sumabay na ako sa kanya kahit malate pa ako.

Gut feels. Something's gonna happen and I will not surely like it. Definitely not.

KEYMEMOIRS