အပိုင္း(၁)-
ရန္ကုန္ေလဆိပ္တြင္ ေျခခ်လိုက္ျခင္းႏွင့္အတူ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္လာၿပီဟူေသာအသိစိတ္သည္ ယခင္ကလို ေနျခည္ေႏြးကိုလန္းဆန္းမႈ၊ေႏြးေထြးမႈတို႔မေပးႏိုင္ေတာ့။ ယခုအခါျမန္မာျပည္ႀကီးကလဲ တိုက်ိဳ ၿမိဳ႕ႏွင့္ ထူးမျခားနား။ ေနျခည္ေႏြးအဖို႔ အစိမ္းသက္သက္ႀကီးလိုျဖစ္ေနသည္။ ေျခလွမ္းတို႔မွာလဲတက္ႂကြျခင္းအလ်င္းမ႐ွိေတာ့။
ေမေမ့အိမ္နဲ႔နီးလာေလ၊ ေနျခည့္စိတ္ေတြထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ခက္လာေလ၊ ေနျခည္ပိုဝမ္းနည္းရေလပင္။
"ေႏြးေႏြး..."
ေလဆိပ္အျပင္ဘက္တြင္အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနေသာဦးတူးက ေနျခည့္ကိုလွမ္းေခၚသည္။ ၿပီးေနာက္ ေနျခည္ရဲ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုလာသယ္ကူ႐ွာသည္။ ဦးတူးသည္ ယခင္လိုသန္သန္မာမာမ႐ွိေတာ့။ ႂကြက္သားမ်ားႏွင့္တင့္တယ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးတူးရဲ႕လက္ေမာင္းတို႔ဟာ ယခုဆိုအသားတို႔ပင္တြဲက်ေနေပၿပီ။
"ေႏြးေႏြး သမီးေလးေနေကာင္းရဲ႕လား။"
"ေမေမ႔ကိုဘယ္ေတာ့သျဂႋဳလ္ၾကမွာလဲဦးတူး"
အေမးႏွင့္အေျဖမတူညီေသာ္လဲ ဦးတူးကသက္ျပင္းေလးခိုးခ်လိုက္ရင္း...
"မနက္ျဖန္ပဲမမေလးကိုမီးသျဂႋဳလ္မွာေႏြးေႏြး။ သမီးေလးအခ်ိန္မွီေရာက္လာတာပဲ။"
ေနျခည္ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ အျပင္ဘက္ကိုသာေငးေနလိုက္သည္။
"ေမေမဆံုးၿပီ" ဟူေသာသတင္းကိုၾကားၾကားခ်င္း ေနျခည္ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ တစ္ညလံုးလဲငိုခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေနျခည့္ရဲ႕ခ်စ္သူ Roseကေတာ့ႏွစ္သိမ့္ေပး႐ွာပါသည္။
"အရာရာဘုရားသခင္အလိုက်ေပါ့အခ်စ္ရယ္။ သူေကာင္းကင္ဘံုမွာ႐ွိေနမွာပါ။"တဲ့ေလ။
Roseဘက္ကႏွစ္သိမ့္ေပးေနခဲ့ေသာ္လဲ ေနျခည္ေမေမ့ကိုျမန္မာျပည္တြင္ထားခဲ့သည္ကို ေနာင္တရ၍မဆံုး။
ကားေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္စြာပါလာေသာေနျခည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕လူ႐ႈပ္႐ႈပ္လမ္းမႀကီးကိုၾကည့္ရင္း အသံတိတ္မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕က ေနျခည့္ပါးေပၚသို႔လိမ့္ဆင္းက်လာၾကသည္။ သို႔ေသာ္ေနျခည္ထိုမ်က္ရည္စက္တို႔ကိုမသုတ္မိ။ သုတ္ရန္ပင္ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ။ ဘဝမွာဘယ္အခ်ိန္က ေမေမ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေပြ႔ဖက္မႈတို႔ကိုရခဲ့တာလဲ။
YOU ARE READING
သံစဉ်လွဲသော နှလုံးသား(သံစဥ္လြဲေသာ ႏွလံုးသား)
Romancelesbian fic အမျိုးအစားဖြစ်ပြီး ဧကရီမောင် နှင့် ချယ်ရီခက်ဟူသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကြားမှ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသံစဉ်ကလေးကိုဖော်ပြထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ lesbian fic အမ်ိဳးအစားျဖစ္ၿပီး ဧကရီေမာင္ ႏွင့္ ခ်ယ္ရီခက္ဟူေသာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ၾကားမွ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသံစဥ္ကေ...
