Part 2(Zawgyi)

425 23 4
                                    

အပိုင္း(၂)-

"ဦးတူး..."

ေနျခည္ေခၚလိုက္ေတာ့ ဦးတူးက ပန္းကန္ေတြခ်ေနရင္းေနျခည့္ကိုလွမ္းၾကည့္သည္။

"ေျပာေလေႏြးေႏြး..."

"ဦးတူး.. ခ်ယ္ရီခက္ဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးကိုသိလား..."

"မသိဘူးေႏြးေႏြးရဲ႕ ဦးတူးအသိထဲမွာေတာ့ အဲ့လိုနမည္လွလွေတြမ႐ွိဘူး ေက်ာက္မ်က္လံုးဖိုးေထာင္တို႔ သံလက္သီးဘစီတို႔လို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္နမည္ေတြပဲ႐ွိတယ္။"

ဦးတူးျပန္ေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ ေနျခည္ထပ္ျပံဳးမိျပန္သည္။ သူမ်ားက်ေျပာေနလိုက္တာ။ သူက် တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဇိုးေမာင္တူးဆိုၿပီးဟစ္ေၾကြးခဲ့ၿပီးေတာ့မ်ား။

"ဒါနဲ႔ ေႏြးေႏြးကျပင္ဦးလြင္ကိုဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ။"

"ဒီတိုင္း ေမေမ့အေၾကာင္းေလးေတြသိခ်င္လို႔ပါ။ ေနျခည္မသိတဲ့ေမေမ့အေၾကာင္းေတြေပါ့။"

"ဒါေတာ့ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ ဦးတူးလဲ မမေလးရန္ကုန္ကိုေရာက္လာေတာ့မွရင္းႏွီးခဲ့ရတာ။ အဲ့တုန္းကေတာ့ ဦးတူးကလူ႔ခ်ဥ္ဖက္ႀကီးေပါ့။ မမေလးနဲ႔ဆရာကေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးခဲ့ၾကလို႔ ဦးတူးခုလိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနႏိုင္ခဲ့တာ။ ကံတရားက ရက္စက္တယ္လို႔ေျပာရမလားေႏြးေႏြးရယ္။ ဆရာတို႔ မမေလးတို႔လိုလူေကာင္းသူေကာင္းေတြက်ေတာ့ေစာေစာေခၚသြားတယ္။ ဦးတူးလို လူမိုက္ လူေပေတႀကီးကိုက် ေနာက္ခ်န္ထားခဲ့တယ္။ ေသမင္းကအေကာင္းႀကိဳက္တတ္တယ္ထင္ပါရဲ႕။"

ဦးတူးက ေနျခည့္ေ႐ွ႕တြင္ထိုင္ေနရင္း အျပင္ဘက္ကိုေငးေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း...

"သမီးစားလို႔ၿပီးရင္ ဘုရားသြားဦးမယ္မလား..."

"ေတာ္ၿပီ သမီးကိုကားဂိတ္ပဲလိုက္ပိ့ုေပးေတာ့။ ရတဲ့ကားနဲ႔သြားမယ္။"

"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ဦးတူးကကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ခ်င္တာ။"

"ေတာ္ပါျပီရွင္။ ကိုယ့္အသက္အရြယ္ကိုၾကည့္ပါဦး။ အရင္လိုတစြတ္ထိုးလုပ္ႏိုင္ေသးလို႔လား...။"

သံစဉ်လွဲသော နှလုံးသား(သံစဥ္လြဲေသာ ႏွလံုးသား)Where stories live. Discover now