Part 3(Zawgyi)

329 17 4
                                    

အပိုင္း(၃)-

"ကိုဘိုးစံ။ ေတာ္မသြားလို႔မရဘူးလားေတာ္။ ကြၽန္မမွာလဲမေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔။"

"ခ်စ္ခ်စ္ကလဲကြာ။ မင္းမွာမေပါ့မပါးႀကီးနဲ႔မို႔လို႔ကိုယ္သြားရတာေပါ့။  တို႔ေနာင္ေရး၊ ေမြးလာမယ့္ကေလးေနာင္ေရး႐ွိေသးတယ္ေလကြာ။"

တဲထဲတြင္ ဦးဘိုးစံႏွင့္ မခ်စ္ခ်စ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တတြတ္တြတ္ႏွင့္ တြတ္ထိုးေနၾကေလသည္။

"က်ဳပ္ကေတာ့မသြား​ေစ့ခ်င္ဘူးေတာ္။ ေခတ္ကေကာင္းတာလဲမဟုတ္။ ယာေတြ႐ွိေနတာပဲ။ ႐ွိတဲ့ယာေလးမွာပဲ လုပ္စားၾကရေအာင္ပါကိုဘိုးစံရယ္။"

"ခ်စ္ခ်စ္ရယ္။ ဒီမွာ ကိုယ္ေျပာမယ္။ ယာေတြ႐ွိတာဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သီးႏွံေတြက မင္းမီးဖြားခ်ိန္ဆိုေပၚဦးမွာမဟုတ္ဘူး။ တစ္လေလာက္ပါပဲကြာ။ သစ္ခုတ္ကိုခဏပဲလိုက္မွာပါ။ မင္းမီးဖြားဖို႔စုမိေဆာင္းမိရံုေလာက္ေပါ့။"

"ေျပာမရလဲ႐ွင့္သေဘာပဲေတာ္။ က်ဳပ္ကလဲစိတ္ခ်တာမဟုတ္ဘူး။ က်ဴပ္မွာအားကိုးအားထားက႐ွင္တစ္ေယာက္႐ွိတာ။ က်ဳပ္မေမြးခင္ေတာ့ျပန္လာပါေတာ္။"

"စိတ္ခ်ပါမိန္းမရယ္။ တစ္လဆိုတဲ့အခ်ိန္က ဟိုဟာလုပ္၊ ဒီဟာလုပ္နဲ႔ၿပီးသြားမွာ။ ဘာမွမသိလိုက္ခင္ေလးမွာပဲ က်ဳပ္ျပန္လာမွာပါခ်စ္ခ်စ္ရယ္။"

ဦးဘိုးစံက အလံုးအထည္ေပၚေနၿပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္ခ်စ္၏ဗိုက္ကေလးကိုပြတ္ေပးေနရင္း ခ်စ္ဇနီးကိုေခ်ာ့ေနေလသည္။ သစ္ခုတ္လိုက္မွျဖစ္ေခ်မည္။ စိုက္ထားေသာယာခင္းဟာ တစ္လႏွစ္လေလာက္ႏွင့္ အသီးအႏွံထြက္မည္မဟုတ္။ ေမြးခ်ိန္ဖြားခ်ိန္တြင္ သံုးႏိုင္စြဲႏိုင္ဖို႔ ပိုက္ဆံသည္လဲ လက္ထဲမ႐ွိ။ ႐ွိေသာပိုက္ဆံမ်ားဟာလဲ ေျမႀကီးထဲသို႔ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလိုက္ရေခ်ၿပီ။

ထို႔ေၾကာင့္ စြန္႔လႊတ္ထားတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သစ္ခုတ္ျခင္းအလုပ္ကို ျပန္လည္လုပ္ကို္င္ရန္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္အေစာမွာေတာ့ ေထာ္လာဂ်ီတစ္စီးက ခ်စ္ခ်စ္တို႔တဲေ႐ွ႕သို႔ေရာက္ခ်လာသည္။ ဦးဘိုးစံကေတာ့ ပုဆိန္၊ ဓား၊ လႊတို႔စံုလင္စြာျဖင့္ အိမ္ထဲမွထြက္လာေလသည္။ ေနာက္မွာေတာ့ ခ်စ္ခ်စ္ပါလာၿပီး မ်က္ဝန္းထက္မွာေတာ့ ညိဳ႕မိႈင္းေနေခ်ၿပီ။

သံစဉ်လွဲသော နှလုံးသား(သံစဥ္လြဲေသာ ႏွလံုးသား)Where stories live. Discover now