Yet, I Still Wait

Thirty-six

I rushed myself para makarating agad sa emergency room. Naabutan kong nakaupo si Tita at Tito while sceven is standing. I approached them and agad tumayo si tita para salubungin ako. She holds my hand and tried to smile infront of me, but her eyes betrayed her, she then let go of me and hug her husband who were just standing behind her.

Tinapik pa ni sceven ang balikat ko at sabay kaming matitang naghihintay sa labas ng emergency room. Makalipas ang isang oras, dalawa, tatlo at di ko na mabilang pa. Niisa samin ay walang balak na umalis man lang

"Tita, Tito, omygad"

"Tita"

"kumain na po ba kayo?"

"kumain mo na po kayo tita"

"Magkakasakit kayo niyan"

"Okay lang ako charisse"

"Iya will get mad at us pag hinayaan kapo namin gutomin tita"

"I'm okay, we will just wait her ha?"

"Kim you go with me let's go outside"

"Why ky? where you guys going?"

"Buy foods"

"Ahh okay"

Ilang buntong hininga na ang pinakawalan ko pero kahit na anong oras na ay hindi pa din lumalabas ang doctor at sa bawat oras na lumilipas ay pabigat na pabigat ang nararamdaman ko. Di ko mawari kung saan ako kukuha ng lakas

"Kurt" nag-angat ako ng tingin kay charisse at malungkot niya naman akong tiningnan

"Magiging okay siya at lalaban siya tapangan mo lang ang loob mo"

"Salamat cha"

"Palaban kaya ang isang yun" natawa pa siya napangiti naman ako ng kunti

Sabay kaming tumingin sa pinto ng emergency room nang lumabas ang doctor. Agad kaming lumapit lahat at naghihintay sa kanyang ibabalita

"As of now she's safe" nakahinga kami nang maluwag knowing na ligtas siya

"But...she's in coma"

"But don't worry Mr. and Mrs. Grandzon. We will do our very best, but we can't promise anything as of the moment. Right now, we're giving her the initial assessment and treatment on her airway, breathing and circulation. As soon as she's stable enough, we can proceed in performing scans and diagnostic tests to classify the severity of her head injury. We also need to perform local wound exploration to determine how far the metal penetrated and if any vital organs is affected"

"Please....please save my daughter"

"We will do our best Mrs. Grandzon. Please excuse me" yumuko ng kaunti ang Doctor bago umalis

Lahat kami ay nakaabang sa labas ng emergency room hinihintay ang paglabas ni iya at ilipat sa room. Maya maya lang ay lumabas na nga si iya at nilipat sa kanyang sariling kwarto. Nakaabang lang kami sa labas naghihintay kung maaari na ba kaming pumasok sa loob. Lahat kami ay di mapakali pero taimtim pa din kaming naghihintay

"Only one person is allowed to enter as of the moment"

"A-ako...ako ang papasok"

"Please wear this ma'am, then you can go inside"

"Thank you"

Nakayuko lang ako habang hawak ang dalawang palad ko.

"Here eat ka muna"

"Salamat faith"

"Welcome"

Pero kahit na gusto kong kumain ay wala akong gana pero kahit ganun ay pinilit ko pa rin kainin. Para kahit papa ano'y may laman ang tiyan ko. Agad akong tumayo ng lumabas si Tita. Nakangiti siya sa harap namin ngunit di makakaila ang lungkot nito.

"Gusto mo bang kausapin din ang anak ko kurt?"

"T-tita" tinapak niya ang balikat ko at marahang ngumiti

"You go ahead, talk to her." Tumango nalang ako at sinuot ang PPE. Nagpakawala mo na ako ng buntong hininga bago pumasok sa loob. Dahan dahan akong lumakad papalapit sa kanya at pinagmamasdan ang bawat anggulo ng kanyang mukha

Hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang kamay at nakayuko ako doon. Hinihiling ma tuluyan na siyang gumaling at gumising. Makalaman ko na okay na ang kanyang kalagayan ay mapapanatag na ang aking kalooban

Mahina kong hinahaplos ang kanyang ulo habang mahigpit kong hinahawakan ang kanyang kamay. Pilit kong pinapatatag ang aking kalooban at sabawat patak ng aking luha ay sya ring sobrang sikip ng aking dibdib

"Love, naririnig mo ako diba?"

"Nakikinig ka sakin diba?"

"Please.... please don't leave us yet hmm?" Tumingin ako sa itaas ng sa ganun ay mapigilan ko ang pagpatak ng aking luha. Pilit kong pinipigilan ang aking hikbi dahil ayaw kong malaman niya na nanghihina ako. Gusto kong maging matatag para sa kanya

"I'll wait for you....i'll be here hmm?"

"I'll be just right here so as you open your eyes you'll see me not leaving your side" I kissed the back of her hand as my tears continue to escape my eyes

"I love you, love, so please fight..."

Tititititititttttttt~~~~

Napasulyap ako sa ECG at lalong kumabog ang damdamin ko nag lumitaw doon ang linya. Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni iya habang naguunahan tumulo ang luha ko

"Kurt"

"Please leave everyone"

Naramdaman ko na lamang na may humila sakin at sa pagkakataon iyon ay bigla akong nanghina. Dahan dahang lumuwag ang kapit ko sa kamay niya at nangmagtagumpay silang mailayo ako sa kanya ay nakita ko kung paano nakalambitin ang kamay niya

"Iyaaaaaaaaa"

I can't believe... I can't believe this is happening. I let her go once. I can't let her go yet, not this time.. never ever...

_________________