Kalansa, Sadece BEN

Neden?

Bu yaşanılanlardı bizim hayatımız.Değişim hakkı yok, geri dönme yok. Bu kadar. Mutluluk mu yalnızlık mı? Peki neden? Saçma değil miydi bu sorular? Ya da hala soru sormak... Nedendi belkide en cevapsız soru. Çünkü bilinmemekti neden. Sevmekti, sevmemekti. Bir çok dostumuz varken hala yalnız hissetmekti belkide. Ulaşılmazın peşinden koşmaktı. Neden vardı bunlar? Aşkın, üzüntünün nedeni neydi? Bağırmak istiyorum bazen. Şöyle içimdeki her şeyi atarcasına. Sonra büyük bir rahatlıkla devam etmek istiyorum hayata, hayatıma. "hayatım" ne kadar yabancı geldi bu kelime şimdi. Ne tuaf değil mi? Yaşıyoruz, hepimiz yaşıyoruz. Bu bizim yaşantımız ve hala somurtmak saçma gelmeye başladı. Neden yazıyorum bunları ben? Amacım ne, bilmiyorum. Ben neden sorusunun cevabını bilmiyorum. Ve hayatımı bilinmezlikle geçiriyorum. İçimdeki duygulara isim veremez oldum. Sebep bulamaz oldum. Yolun ortasında kaldım belkide. Durmak istemediğim ama nereye gideceğimi bilmediğim bir yol. Durulmuyordu zaten. Sen istemesende adım atmak zorundaydın. Başkaları yönlendiriyor bizi. Hala farkında değiliz, yaşadığımız hayal mi gerçek mi? Sonu yokmuş gibi bu yolun. Ama varlığını biliyorum. Ne zaman biter, ufkumu göremiyorum. İlerisi karanlık, geçmişi görebilirim yalnızca. İlerisi mi??

Onu yaşayarak göreceğiz....