BAD [Çeviri]

♡ [1] CONFESSION ♡

Baekhyun Park Chanyeol'den çok fazla hoşlanıyordu, onu ilk gördüğünden beri ona göz koymuştu.

Uzun olanı gerçekten inkar edilemez bir şekilde çok fazla göz alıcı bulmuştu. Aşırı derece gibi çekiciydi ve kızlar arasında çok popülerdiㅡüstelik kampüteki erkekler arasında da öyleydi. Kampüsteki tek bir kişinin onu tanımıyor olmasının mümkünatı yoktu.

Ve Baekhyun hiç kuşkusuz onunla arkadaş olan kahrolası şanşlı çocuklardandı.

Baekhyun bir yıl gibi bir süredir ondan hoşlanıyordu. Duygularının zaman geçtikçe daha da ilerlediğinin ve daha da fazlası haline geldiğini farketti.

Ona aşık oldu.

Şimdi mezuniyeti yakındı ve zaman akıp geçmeden önce onun için olan hislerini itiraf etmeye karar vermişti.

Ya şimdi ya asla. Düşündü.

Yavaşça Chanyeol'un yalnız yaşadığı dairenin kapısını çaldı. Kapı açılmadan önce biraz etrafı gözetledi.

"Chanyeol!" seslendi.

Sanki gizli birisi Baekhyun'un boğazını sıkıştırıyordu ve Baekhyun bu yüzden korktu. Chanyeol küçüğü gördüğünde pis pis kıkırdadı.

"Gerçekten çok sevimlisin, Baek." Chanyeol onun saçlarını karıştırdı.

Baekhyun doğru düzgün düşünemedi, beceriksizce bir adım attı, ve neredeyse kayıyordu. Neyse ki Chanyeol onu yakalamak için oradaydı.

"Hey, dikkat et, zemin kaygan sayılır," Chanyeol hatırlattı, kuru olan zemin tarafına ulaşana kadar, dikkatlice Baekhyun'un ince belini tuttu.

"Yeni paspasladım."

Baekhyun kalp atışının az bir zaman içinde hızlıca attığını hissetti, sadece göğsünü yırtacaktı.

"Ee, seni gecenin geç bir saatinde buraya getiren, bana söylemek istediğin önemli şey nedir, bebek smurf?" Chanyeol sırıttı.

Baekhyun yutkundu. Boğazının kuruduğunu hissetti. Ama şuanda geriye dönemezdi, ya da bu gece hislerinin avı olurdu.

Ve bir sonraki gece, ve bir sonraki gecenin.

Sorun yok. Bunu yapabilirsin, Baek.

Uzun bir süre aldı, derin bir nefes alıp yeterli özgüveni kazandığında gözlerini nazikçe kapattı, ardından tekrar uzun olanının gözlerinin içine baktı.

"Chanyeol, ben," sesi kısıldı, kalbi yüksek sesle çarpıyordu.

"Sen ne?" Chanyeol kaşlarını çattı.

"Alay etme."

"Hmm?"

"Seni seviyorum," kekeledi. Kızaran yanaklarını başını biraz eğerek sakladı.

"Senden önceden de hoşlanıyordum tanıştığımızdan beri, hislerim derin. Ve şimdi sana çoktan aşık olduğumu biliyorum."

Biraz rahatlamış hissetti. Belkide, bu çocuk için saklamış olduğu hislerinin sonunda cesurca söylemiş olduğu içindi.

Chanyeol'un bir şey söylemesi için hala beklemede kaldı fakat dudaklarından tek bir kelime çıkmadı, bu yüzden Baekhyun başını yavaşça yukarı kaldırdı,sadece uzun olanın aşağı bakan soğuk gözleriyle karşılaştı- soğukluk, midesinde uçuşan tüm kelebekleri öldürmeye yetti.

Baekhyun sesinin titremesini dizginledi.

"N-neden bir şey demiyorsun?"
İrdeledi,Chanyeol'un dik dik bakan soğuk bakışlarından sıktığı yumruklarını saklıyordu.