BAD [Çeviri]

♡[38]♡ HOW ABOUT ME?♡

Baekhyun gözlerine inanamıyordu.

Chanyeol, dondurucu yağmur zavallı bedenine vururken, şiddetli soğukta evin kapısında duruyordu. Yanında şemsiyesi yoktu. Ne de bir yağmurluk giyiyordu fakat üstten siyah, sade bir kapşonlu giyiyordu.

Tamamen şaşkın olan yüz ifadesi ortaya çıktığında minyon olan adamın gözleri diğeriyle buluştu.

Burada ne yapıyordu?

Bir saniyeliğine hareket edemedi sadece geniş gözlerle, sert, kristal temizliğindeki yağmur damlalarının vurduğu uzun figürü izledi. Alt dudağını ısırırken perdeleri sıkıcı tutuyordu.

Baekhyun...bugün onun yüzünü görmek istemiyordu.

Ne de yarın. Ne de sonraki günler. Ne de sonraki hayatında.

Chanyeol'den ne denli hoşlanmadığı çok açıktı. Baekhyun onun sinir bozucu olduğunu düşünüyordu. Onu rahatsız etmeyi hiç kesmiyordu. Son üç gündür Baekhyun gerçekten minnettardı. Chanyeol'un etrafta olmamasi inanılmaz iyi hissettirmişti ve Baekhyun Chanyeol'un yeniden dönmemesini ummuştu.

Ama sonra yine buradaydı işte.

Baekhyun aklındakileri pat diye söylediğinde uzun figüre başını kaldırdı ve Baekhyun, Chanyeol'un yüzünü ıslatmış yağmur damlalarından net bir şekilde gördüğünü biliyordu.

Birkaç defa gözlerini kırptı.

Ve sonra farkettiği şey üzerine küfretti.

Chanyeol'un arabası hiçbir yerde gözükmüyordu.

Nefesi tekledi

Yani Baekhyun'un evine hissizleştiren yağmurun altında, sadece ince, ev kıyafetleriyle ve lanet bir kapüşonlu ile gelmişti.

Baekhyun Chanyeol'un delirdiğini düşünüyordu.

Baekhyun'un lavanta rengindeki büzgülü perdelerindeki tutuşu gevşedi ve acele ederek buz gibi avuç içi ve parmaklarıyla sıkıca kavradığı şemsiyesiyle dışarı koşmadan önce hemen pencereyi kapattı.

Koşabildiği kadar hızlı koştu ve sonunda ona ulaştığında yanında getirdiği şemsiyeyi genişçe açarak ona uzattı.

Chanyeol bakışlarını küçük olanın ona vermeye çalıştığı şeyle değişti, birkaç dakika ona baktı ve gözleri yumuşadı ama kabul etmedi.

Sonra bakışlarını uzun olanın sakladığı yüzüne geri çekti ve diğerinin görüşü buğuluydu.

Henüz gözleri buluştuğunda, Chanyeol'un gözlerinde şekillenen benzersiz acı ve özlem ortaya çıktı ama hala yarıya kadar sıcaklık ve kibarlıkla doluydu.

Baekhyun, kahverengi irislerin içine geri bakmaya başladığında kaşları çatıldı.

Chanyeol'un gözlerine bakıyordu.

"Sadece," Ona tanınmayan bir bakış attı. "Sadece kimsin?"

"Baekhyun-ah. B-ben üzgünüm, tamam mı? Ama şimdi her şeyi açıklamak için buradayım bu yüzden lütfen böyle davranması kes."

"Ne gibi davranıyorum?"

"Kahretsin, Baek! Duracak mısın?!"

"Kahretsin, Efendim! Bir şey anlamadığımı anlamadın mı? Kim olduğunu bilmediğimi anlamadın mı?!"

Baekhyun dudakladını araladı, bir şey söylemek üzereydi ama Chanyeol'un gözleri titrediğinde yarı yolda kaldı.

Öte yandan, Chanyeol gözlerini küçük olandan çekemiyordu.