Eloveator (Short Story)

Chapter 6

It was a long day.

Bugbog sarado ako sa mga reports ngayon. Nagpasa rin ako ng business plan para isa kong subject.

Pagod na ako.

Naglakad ako ng mabagal pauwi ng condo dahil pagod na ako at wala na ako masiyadong energy. Medyo nahihilo na rin ako at parang nasusuka.

After a few minutes of walking, I saw a girl holding a small bouquet of flowers.

It's Micaella.

Dahil sobrang pagod ko na, hindi ko na lang 'to kinalbit dahil magkikita nanaman kami sa elevator.

Pumasok na kami sa gate ng condo at dumeretsyo na sa lobby ng building namin.

"May bulaklak ka nanaman ma'am," sabi ni Kuya sa kanya.

"Ah opo eh, kulit po kasi niya," she said while smiling.

Pinindot ko na ang elevator at nakita kong napasulyap siya sa akin.

"Elevator boy! I mean, Jackson!" she said lively.

Sobrang drained na ako hindi ko mapantay ang energy nito.

"Hello Micaella," sabi ko na lang dito.

"You look sick, wait, are you sick?" she suddenly said.

"Ah, hindi. Pagod lang." I smiled.

"Pahinga agad pagdating sa unit," she smiled sadly.

I nodded. "I will."

Pumasok na kami sa elevator at hindi niya maiwasan hindi tumingin sa akin ngayon. Napansin ko naman na hindi pa rin niya pinipindot ang floor niya.

Pipindutin ko na sana ang floor niya ng pigilan niya ako.

"No!" she suddenly yelled. "Sorry, I mean, natatakot ako na baka bigla kang bumagsak kaya hatid na kita sa floor mo,"

"I'm fine. Kaya ko na 'to. I'm a guy, I still can," sabi ko dito.

Bigla siyang lumapit sa akin at naramdaman ko ang malamig niyang kamay sa noo ko.

"Shit, you have a fever! Sobrang init mo Jackson.."

Bumukas naman na ang elevator sa floor ko. Inalaylayan ako nito. The surroundings were getting blurry. Hindi ko na makita ang room ko.

"1615," banggit ko sa kanya.

"Keys," she asked kaya inabot ko sa kanya yun.

Dumating na kami sa unit ko at binuksan niya yun. Dumeretsyo kami sa kwarto ko at nilagay niya ako dun.

Nahiya naman ako bigla ng sobra.

"Sorry," I murmured.

"It's okay. You should rest," sabi nito.

I heard her placed my keys on my table. Binuksan niya ang electricfan ko at kinamutan ako.

Bakit ko ba 'to nangyayare sa akin? It should be the other way around.

"I'm really sorry, I'm the guy yet you're the one who's taking care of me," I said in a low and quiet voice.

Now speaking got even harder.

"Hey, a guy can't always be the hero for the girl. They should also be taken care of, don't think of such at your situation right now, okay?" she said softly.

I nodded and covered my eyes.

I'm sleepy and drained. I need rest.

***

I woke up because of hunger.

Pinakiramdam ko ang sarili ko at medyo mainit pa rin ako. Nawala naman na rin ang hilo ko.

Lumabas ako ng kwarto ko at nakita kong may note dun at soup.

Hey, I hope you're feeling well by the time you read this. Reheat the soup that I made and sorry if I have to use your ingredients! Anyway, I have your keys to your room because I don't want leave without locking the door. I'm sorry! I'll return it to you after you wake up. You can come to my unit. It's 1516.

Micaella.

Napangiti ako bigla. She didn't have to.

I reheated the soup and ate it. Medyo gumaan na rin ang loob ko.

Tinignan ko naman ang oras at 11pm na rin pala. I'll just get my keys tomorrow. May spare key din naman ako dito kaya okay lang.

Nasa kanya naman ang susi ko dito, kaya okay lang.

As long as it's her.

***