Lunaire Academy: Wizards And Witches Saga [ONGOING]

La Luna Silva

PUPUNGAS-PUNGAS pa ang aking mga mata matapos akong gisingin ni Verdana gamit ang kanyang plant magic. Masasabi kong pangto-torture ang paraan ng paggising niya sa akin. She constricted my whole body with her lovely and ravishing rope-like vines. Dahil doon, marahas kong naimulat ang aking mga mata nang maramdaman kong hindi na ako makahinga pa. Gustuhin ko man pumiglas pero hindi kaya ng katawan ko. I knew that moment, Verdana was making fun of me. Tanging si Verdana lamang kasi ang nasa loob ng silid namin and I heard the others were outside. I was really pissed at her, but I need to keep my cool. So I thought of ways to deactivate her magic spell. Tama. Magic against magic. I focused on thinking appropriate words to deactivate this annoying yet pretty good magic of hers.

"Vines get off me," I murmured in a soft voice. Ngunit hindi ito umubra sa magic ni Verdana at mas lalo pa akong ginapos nito. I flinched then I murmured the words again. Walang epekto pa rin.

"Vines get off me." Sadly, the rope-like vines did not loosen, so I exclaimed in a much louder voice. "VINES GET OFF ME!"

Sa aking huling pagsambit, napigtas ang mga mala-lubid na baging na nakapulupot sa buong katawan ko. Mabuti naman at mas nakokontrol ko na ang aking magic kaysa sa unang dumating ako rito. The fact that I have my Lunar Grimoire helped me to improve my ability. As I unstrangled myself from the vines, I heard Verdana laughed. Hilig niya talagang mang-trip. Tumayo ako mula sa aking pagkakahiga saka pumamaywang at itinaas ang isang kilay ko sa kanya. "Dana!" hiyaw ko na kahit ako ay halos matulig sa aking boses.

Ngumisi si Verdana. "Sorry princess, kaso kailangan mo na kasing gumising. Late na po tayo sa training, ayokong pagalitan ni Councillor Byron," tugon niya sa akin habang nakangiti at kinakamot-kamot ang kanyang ulo.

Hay Dana, kung hindi lang talaga kita beshywap. I thought as I set my squinting eyes on her, then I drew a sigh. "Fine, baka pagalitan nga tayo ni Byron. Mauna ka na at susunod na lang ako. And please, h'wag mo nga akong tawaging princess, Dana. Hindi ako sanay e."

Nagkibit-balikat si Verdana. "Okay, Mira! Pumunta ka kaagad sa grand hall lounge ah. Doon ang assembly place," wika ni Verdana sa akin at muling ngumiti. Pagktapos nito'y, bigla na lang siyang nawala nang parang bula. So, sanay pala siyang gumamit ng teleportation spell. Bigla ko rin naalala na hindi pa pala ako bihasa sa paggamit ng ibang spell, kahit napag-aralan ko na ito kasama si Prof. Beatrix. Nakakahiya man, I did learn the contents, but I didn't know how to use and apply those freaking spells. Am I such a dimwit? Aside from that, kusa na lamang kasi akong nakakapag-cast ng sarili kong spell gamit ang Lunar magic ko, which was an advantage for me. But, I still need to learn. Lalo pa at nais kong makasabay sa kanila. Mas kailangan ko pang lumakas.

Inalis ko ang aking mga kamay mula sa pagkaka-pamaywang saka muli akong bumuntong-hininga. Aksidente kong naibaling ang aking mga mata sa palasingsingan ng aking kanang kamay. "Ang regalong singsing ni ina sa'kin. Tama, bukod sa nawawalang pahina ng aking grimoire, kailangan kong makilala ang lalaking ipinagkasundo sa akin. Kailangan kong masabi sa kaniya na may iba na akong mahal. Tama. Tama," I murmured as I brought my fingers on my chin and cupped it. Then I closed my eyes and drew a long breath.

Nang inalis ko mula sa aking baba ang aking kamay napagagap ako sa aking labi. Biglang bumalik sa aking balintataw ang hitsura ni Loki. Out of the blue, my cheeks turned crimson. To erase him on my mind, I shook my head and breathed then I raised my eyebrows as I began to motion toward the shower room to clean myself. After spending a fifteen-minute bath, I chose and picked my plain white sleeveless shirt, black sweatshirt and washed skinny jeans from my closet as my outfit today. Then, I dressed up and raked my fingertips through my long hair. Nawawala kasi ang suklay ko kaya keri na ang mga daliri. Then, I ran toward the lounge hastily.