ISSIZ

3. Bölüm

Elimdeki çarşafları ve yastık kılıflarını yıkanması için aşağı indiriyordum. Boşalan odaları temizlemiş yeni nevresim takımlarını sermiştim. 3 gündür burada çalışıyordum. Çok bişey yaptığım söylenemezdi aslında. Birkaç ayak işi yapıyor,bir de bulaşıkları yıkıyordum.

Nilay abla şu an kaldığım odada kalmamda bir sakınca olmadığını söylemişti. Dün de ihtiyaçlarımı almam için para vermişti.
Merdivenlerden inip mutfağın yanındaki banyonun kapısını kolumla açtım. Çarşafları makinaya atıp kapağını kapattım. Ayağa kalkıp kafamı kaşıdım. Makinayı çalıştırmam gerekiyordu ama daha önce hiç yapmamıştım. Karışık birkaç düğme vardı. Önce deterjan koymam gerektiğini düşünüp kapattığım kapağı geri açtım.

Deterjanı alıp çarşafların üzerine döküyordum ki kapıdan gelen sesle irkildim. "Ne yapıyorsun?"
Yusuf kaşlarını havaya kaldırmış, bir bana bir elimdeki deterjana bakıyordu.
"Çarşafları yıkayacaktım. Deterjan döküyorum"
Yüz hatları yumuşayınca güleceğini sanmıştım. Ben gülmesini beklerken kendini toparlayıp ciddileşti.
"İlk deneyimin galiba"
Yüzüne bakmasam dalga geçtiğini sanacaktım. Cevap vermeyip kafamı aşağı yukarı salladım.

İçeri girip elini uzatınca deterjanı istediğini anlamıştım. Elimdekini ona verip geriye çekildim. Açtığım kapağı geri kapatmış, yukarıda varlığından yeni haberdar olduğum küçük bir kapak açmıştı. Ben şaşkınca Yusuf'u izlerken, o ne yaptığından emin şekilde hareket ediyordu. Deterjanı döktükten sonra birkaç düğmeye basınca makina çalışmıştı. Ben utançla dudağımı dişlerimin arasında ezerken, Yusuf 'böyle yapacaksın' der gibi kısa bir bakış atıp çıktı. Nereden bilebilirdim,hiç yapmamıştım ki.
Dış kapının kapanma sesini işitince gittiğini anladım.

Mutfağa gidip tezgahta bekleyen tabakları yıkayıp, yapacak başka bir işim kalmadığında oturmak için bahçeye çıktım.
Sokakta oynayan çocukların ve balkondan balkona konuşan birkaç kadının sesleri geliyordu. Değişik bir mahalleydi, benim geldiğim yerden çok farklıydı.

Acaba amcam arıyor muydu beni? Ya da o çok değer verdiği cemiyettekiler duymuş muydu kaçtığımı?
Amcam benden kurtulduğu için seviniyor olmalıydı. Diğerleri de zaten umrumda değildi. Beni merak edecek, benim için endişelenecek bir tane bile arkadaşım yoktu. Kim bilir şu an neler konuşuyorlardı arkamdan.

Yanıma gelen Nilay ablayı görünce kafamı kaldırıp gülümsedim.
Yanıma oturmuş, bir müddet havadan sudan sohbet etmiştik.
Bahçe kapısından giren Yusuf'u görünce, Nilay abla hemen ayağa kalktı.
"Hoşgeldin oğlum hiç girme. Liste yaptım, Lale'yle markete gidin de gelin"
Yusuf tamam anlamında başını sallayıp listeyi eline aldı.  Benimde alacağım şeyler olduğu aklıma gelince, acaba söylersem ayıp mı olur diye düşündüm. Çekinerek Nilay ablaya baktım.
"Şey Nilay abla. Benimde alacak birkaç şeyim vardı"
O sırada Lale de gelmiş hemen lafa girmişti.
"Sende bizimle gel Ahu abla. Hem biraz etrafı gezersin"  Tamam diyerek para almak için odama çıktım.

Döndüğümde ikisi de kapının önünde beni bekliyordu. Ayakkabılarımı giyip Lale'nin yanına gittim. Hemen elini koluma sokmuş, yürümeye başlamıştı. Onların bu samimi hallerine alışmıştım artık. Yusuf hariçti tabi. O Lale ve Nilay ablanın tam zıttıydı. Katı ve soğuk halleri ondan çekinmeme neden oluyordu.

Bahçe kapısından çıkıp soldan, yokuş aşağı yürümeye başladık. Yusuf önden yürüyor, bizde hemen arkasından takip ediyorduk. Birkaç sokak gittikten sonra ilerideki marketi görmüştüm.
Markete gireceğimiz sırada bir kız gülerek yanımıza yaklaştı. Dikkatle bakınca bize değil Yusuf'a güldüğünü farkettim. Merakla bakışlarımı Yusuf'a çevirdim. Yine gülmemişti. Demek ki sadece bana değildi bu soğuk halleri. Kız yanımıza geldiğinde  yine Yusuf'a bakarak konuştu. "Nasılsın Yusuf?"
Kız benim yaşlarımda, benden biraz kısaydı. Üzerine giydiği bej rengi elbise ve başındaki kahverengi şalla güzel görünüyordu.
Yusuf pek oralı olmadan "İyiyim" demişti.