°•Jeon' Cafe'☕•°

Part 10

Love may be blind, but it can sure find its way around in the dark!

عشق شاید کور باشه اما مطمئناً میتونه راهشو تو تاریکی پیدا کنه!

....................................................

*فرودگاه *

با چشم های اشکی جیمین رو بغل کرد . جیمین اشک های تهیونگ رو پاک کرد و ضربه ای به نوک بینیش زد .

" هی تو همونی که تا چند دقیقه پیش از خوشحالی برای رفتن به سفرش ، نمی تونست   یه جا بند شه  هوم ؟؟!"

تهیونگ در حالی که سعی میکرد  بغض رو پنهون کنه گفت :

"همیشه تو باهام می اومدی ، حالا با کی برم خل بازی :(  "

بکهیون جلو اومد و پس گردنی محکمی به تهیونگ زد

" ته ته ، درسته که اون سولمیت‌توئه ، ولی ماهم اونجا برگ چغندر نیستیما ، پسره بیشعور"

و بعد چشم غره ای به تهیونگ رفت ؛ که صدای خنده همشون بلند شد .همشون به نوبت همدیگر رو بغل کردند و بعد یونگی به سمت چانیول رفت .

" چان ، میشه یه لطفی در حقم بکنی ؟ میشه وقتی رفتی اونجا این بسته رو به جانگ کوک بدی . "

" حتما یونگ ، نگران نباش فقط آدرس رو برام بفرست "

" باشه ، خیلی ممنون دوست داشتم که خودمم بیام ولی اینجا چند تا کار دارم "

چانیول خط نگاه یونگی رو دنبال کرد و به جیمینی رسید که سعی داشت با کیوت بازی هاش تهیونگ رو دوباره سرحال بیاره . لبخندی زد و گفت :

" درک میکنم یونگ ، خیالت راحت باشه ؛ امیدوارم موفق باشی "

بعد چشمکی به یونگی زد و دست بکهیون رو گرفت تا به سمت محل تحویل چمدون ها برند .

" ته زود باش بیا ، وگرنه از پرواز جا
می میونیم ها "

" من برات صبر نمیکنم ، چون من سولمیتت
نیستم "

جین در حالی که دوباره تهیونگ رو بغل گرفته بود گفت : " فکر کنم باید از دلش در بیاری "

تهیونگ بعد از بار دیگه ای که همشون رو بغل کرد ؛ ازشون خداحافظی کرد و راه افتاد . و 4 نفری که به شدت نگرانش بودن رو تنها گذاشت .

جین در حالی که بازوی نامجون رو نوازش میکرد گفت :

" جونی ، بهتر نبود ماهم همراهش میرفتیم ؟ . بعد از اون ماجرا همیشه هر جا خواسته بره ما هم همراهش رفتیم "

" منم نگرانشم جین . بکهیون و چانیول قول دادند که حواسشون بهش باشه "

یونگی ‌در حالی که دستمالی رو به جیمین میداد تا اشک هاشو پاک کنه ، گفت :

" نگران نباشید اون که بچه نیست ، این سفر براش خوبه ؛ اون زیادی به همه ما وابسته شده ."