ΟΧΙ ΠΙΑ ΣΠΑΣΙΚΛΑΣ

Κεφάλαιο 3

Το επόμενο πρωί είχε έρθει και γω πετάχτηκα απότομα από το κρεβάτι!
"Άργησα. Άργησα. Άργησα!" Φώναζα συνέχεια και έτρεξα στο μπάνιο.
-Αγάπη μου! Βγες από το μπάνιο. Είναι Σάββατο! Μου λέει η μαμά μου γελώντας.
Ανοίγω την πόρτα και την κοιτάζω με απογοητευμένο βλέμμα.
-Μπορούμε να μην το συζητήσουμε ποτέ αυτό; Την ρώτησα με την ελπίδα πως δεν θα το πει στον αδερφό μου! Πωω ρεζίλι!
- Καλά! Πάντως για το σχολείο ξυπνάς με το ζόρι. Τα σάββατα δεν έχεις πρόβλημα! Μου λέει παραπονιάρικα η μαμά μου!
- Πάω για ύπνο! Της είπα και έπεσα στο λατρεμένο μου κρεβάτι. Αν κατάλαβα κάτι αυτή την περίοδο είναι πως μου λείπει το κρεβάτι μου. Το υπέροχο, απαλό, μυρωδάτο μαξιλάρι μου! Τα γλυκά σκεπάσματά μου! Καταραμένες πανελλήνιες!
Την απόλαυσή μου διακόπτει το κινητό μου. Η Πόπη.
-Έλα σουργελάκι! Θα έρθεις το βράδυ να μείνεις σε μένα, έτσι;
-Καλημέρα και σε σένα... Ναι θα έρθω. Άσε με να κοιμηθώ τώρα. Της λέω. Αφού με έβρισε λιγάκι το έκλεισε. Πίσω στην απόλαυσή μου!

Δύο ώρες αργότερα σηκώθηκα, ετοιμάστηκα και πήγα για ψώνια. Το βράδυ θα πηγαίναμε στο πάρτυ του σχολείου και έπρεπε να είμαι επισήμως κουκλάρα. Είναι μέρος του σχεδίου μου και αυτό.
Αφού τελείωσα πήγα στο σπίτι να ετοιμάσω τα πράγματά μου. Το βράδυ θα έμενα στης Πόπης. Το διαμερισμά της είναι ακριβώς δύο ορόφους κάτω από του Θεμιστοκλή. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα τον πετύχω.
Πέρνω το σακίδιο μου, χαιρετάω την μαμά μου και πάω προς την Πόπη που με περιμένει με το μηχανάκι.
-Άντε φυτούλη! Η άλλη είναι ήδη σε μένα και μας περιμένει. Μου λέει παιχνιδιάρικα η Πόπη και κατευθηνόμαστε προς το σπίτι της. Όταν ανεβαίνουμε βρίσκουμε την Βιβή στην κουζίνα, μαζί με την μαμά της Πόπης, την κ.Ελένη να φτιάχνουν μπισκότα! Μοσχομύρησε το σπίτι!
Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας στο δωμάτιο της Πόπης αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε!
-Πωωω Αλικάκι! Τι φορεματάρα είναι αυτή; Ποιόν θα κωλάσεις πάλι; Με ρωτάει πονηρα η Βιβή όταν βγάζω το φόρεμά μου από το σακίδιό μου!
-Τον Κυριάκο! της απάντησα κλείνοντάς της το μάτι.
- Α! εγώ νόμιζα πως το πείρες για τον Θεμιστοκλή. πετάγεται η Πόπη
-Κοντά έπεσες! Της λέω ακόμα πιο πονηρά.
-Εεε; Με ρωτάνε και οι δύο χωρίς να καταλαβαίνουν τι εννοώ.
- Είναι απλό αγάπες. Θα πείσω τον Κυριάκο να φέρει τον Θεμιστοκλή στην εφταήμερη και να μείνει μαζί του.
-Σοβαρολογείς; Λένε και οι δύο σαν χωροδεία!
-Ναι αγάπες. Εννοούσα οτι θα τον κάνω κουλ. Και η εφταήμερη είναι μια καλή ευκαιρία.
-Ωχ θεέ μου! Δεν σας είπα εγώ ότι θα είναι μια περίεργη χρονιά; Κάτι ήξερα! Λέει η Πόπη και γελάμε.
Ο Κυριάκος είναι ο θεός του σχολείου. Είναι ψιλός, γυμνασμένος, καστανός με πράσινα μάτια και χείλη για φίλημα. Παίζει ποδόσφαιρο και πολλές φορές καθόμαστε με τα κορίτσια και τον χαζεύουμε.