ΟΧΙ ΠΙΑ ΣΠΑΣΙΚΛΑΣ

Κεφάλαιο 19

Ξημέρωσε! Δεν το πιστεύω ότι πέρασα όλο το βράδυ μαζί με τον Θέμη. Τι γλυκός που φαίνεται όταν κοιμάται. Αν και έχει πιάσει όλο το κρεβάτι αλλά ΟΚ. Νομίζω πως θα μπορούσα να το συνηθίσω αυτό!
Κοιτάζω χαρούμενα το ρολόι. Πότε πήγε 11:00; Σε λίγο θα έρθει η μάνα μου. Πρέπει να σηκωθώ. Προσπαθώ αθόρυβα αλλά δεν τα καταφέρνω. Ένα χέρι με πιάνει από την μέση και με τραβάει κοντά του.
-Που νομίζεις ότι πας; Με ρωτάει νυσταγμένα.
-Θέμη μου πήγε 11. Θα έρθει η μαμά μου. Αν σε δει εδώ δεν θα με αφήσει ήσυχη για ένα μήνα. Του είπα και άνοιξε τα μάτια του. Είναι τόσο γλυκός! Αγουροξυπνημένος, με τα ανακατωμένα του μαλλιά και τα καταπράσινα μάτια. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω πως είμαστε μαζί.
-Τι σκέφτεσαι; Με ρωτάει χαμογελώντας.
-Εσένα. Του απαντάω και τον φιλάω απαλά.

Μετά από πολλά παρακάλια κατάφερε επιτέλους να σηκωθεί. Αφού ήπιαμε λίγο καφέ και συζητήσαμε για διάφορα θέματα έφυγε. Πραγματικά ήταν το καλύτερο βράδυ και η πιο υπέροχη μέρα. Αν εξαιρέσεις τον Πάρη. Είμαι τόσο χαρούμενη αυτή την στιγμή που πραγματικά προτιμώ να τον ξεχάσω!
Πάω στο δωμάτιό μου και βλέπω διπλωμένη μια ζακέτα με ένα χαρτάκι πάνω.

"Μου έκανε παρέα όσο μου έλειπες. Τώρα δεν μου λείπεις πια, γιατί είσαι μαζί μου"

Αχού! Παίρνω την ζακέτα και την σφίγγω στην αγκαλιά μου. Είναι η ίδια ζακέτα που μου έδωσε εκείνο το Σάββατο βράδυ και του την επέστρεψα στην βιβλιοθήκη. Μυρίζει Θέμης! Το πιο αγαπημένο μου άρωμα σε όλο τον πλανήτη!

-Αλικάκι! Γύρισα! , μου φωνάζει η μαμά μου. Κρύβω την ζακέτα κάτω από το μαξιλάρι μου και πάω τρέχοντας στο σαλόνι.
-Μαμά! Μου έλειψες! Της είπα και την αγκάλιασα.
-Και μένα κοριτσάκι μου! Μου λέει και με αφήνει από την αγκαλιά της. Με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω και παίρνει ένα τεράστιο χαμόγελο. Ωχ! Ανάκριση θα έρθει.
-Θες καφέ; Την ρωτάω και πάω προς την κουζίνα.
-Για έλα εδώ μικρή. Πες μου. Τα έφτιαξες με τον Θέμη έτσι δεν είναι; με ρωτάει και τα χάνω. Πως στο διάολο το κατάλαβε;
-Πάω να πιω λίγο καφέ. Της είπα και έφυγα τρέχοντας στην κουζίνα.
-Αλίκη Χατζίδου! Μην αποφεύγεις την μάνα σου. Την γυναίκα που σε είχε 9 μήνες στην κοιλιά της. Που σε αγαπάει όσο κανένας άλλος σε αυτόν τον πλανήτη. Που ήταν, είναι και θα είναι μαζί σου σε ότι χρειαστείς. Και που την έχει φάει η περιέργεια για το νέο σου αγόρι.
-Μαμά!
-Άσε τα μαμά και λέγε!
-Η γιαγιά τι κάνει;
-Καλά είναι και κανόνισε να κάνεις και μένα γιαγιά στα κοντά. Μαύρο φίδι που σε έφαγε μικρή μου!
-Μαμά!
-Μαμάκια! Την αλήθεια λέω!
-Πάω μέσα! Έχεις ξεφύγει.
-Δεν μπορείς να μου κρύβεσαι για πάντα. Έχω υπομονή. Το πολύ σε μια βδομάδα θα μάθω!
-Καλά! Βάλε καφέ και θα σου πω!
-Αυτό είναι το κορίτσι μου!