I Don't want To Leave ( FYH series) #2

TALK

Ok, thank you sa nakapansin ng typo haha. Anyways ipupublish ko ulit siya dahil nga naedit ko na yung mali. Charaaaaan!

Ralph's POV

I am damn fucking nervous. Sana. Sana talaga makausap ni Amber si Faith.

I don't know what to do right now. I'm confused as fuck. Paano nagkaganon?

Nang marinig ko na bumukas ang pintuan ay agad akong lumapit. At nang makita si Amber at Faith na lumabas sa pintuan ay dali dali akong lumapit.

"Faith!" Sigaw ko. "Thank god you're safe.Please don't do that again." Nag aalalang sabi ko at niyakap siya.

"I'm sorry kuya. I'm really sorry. I promise i won't do it again." Naiyak na sabi ni Faith kaya tumango ako.

"Please, wag mo ng uulitin. Nag alala talaga ako." She nodded.

Kumalas ako sa pagkakayakap kay Faith at saka humarap kay Amber. Pero nagulat ako ng wala na siya sa paligid.

San nagpunta yon?

"O asan na si Ate?" Takang tanong ni Andree.

"Oo nga, biglang nawala." Takang sabi din ni Seph.

"Baka nagmamadali. Panigurado nasa ospital na yon." Tumatangong sabi ni Andree kaya tumango nalang din kami. "At saka ang alam ko, may 2 operasyon siya ngayon e." Dagdag niya.

"Baka nga." Pag sang ayon ni Seph. "Anyways, ayos ka na ba Faith?"

"Yes kuya, salamat." Nakangiting sabi ni Faith.

After that interaction, ipinalinis ko sa mga kasambahay ang kalat sa kwarto ni Faith. Ngayon ay nandon siya sa garden kasama si Andree.

Pumasok ako sa loob para magpalit ng damit. Pagkatapos magpalit ay bumaba din kaagad ako, dumating na kasi ulit si Yanyan.

"Kamusta?" Agad na tanong ko ng makaupo sa sofa sa salas.

"Ewan ko ba, pagdating ko nagkakagulo sila. Pero after 3 hours, bigla nalang bumalik yung stock holders. Naayos na din daw yung problema sa Cebu. Nakakapagtaka nga e." Kitang kita ang pagtataka sa muka ni Yanyan.

"Ha? Pano nangyari yon?" Takang tanong ni Seph.

"Oo nga. Pano nangyari yon?" Taka ring tanong ko. Kanina lang dumating ang lahat ng problema. Pero, makalipas ang tatlong oras, maayos na? Paano nga ba talaga nangyari iyon? Nakakapagtaka naman yata.

"Ewan ko, pero ang mahalaga ngayon ayos na yung kumpaniya mo. Maayos na lahat. Wala ka ng aalalahanin." Napatango na lang ako sa sinabi ni Yanyan.

Hays, salamat naman at wala na kong aalalahanin.

Third Person's POV

Nang makaalis sa bahay ni Ralph si Amber ay agad niyang idinial ang numero ng taong alam niyang may kagagawan ng lahat ng ito.

Nang sumagot na ang taong pakay niya ay agad siyang nakipagkita rito.

Dali daling nagpunta si Amber sa lugar kung saan sila magkikita at mag uusap.

Nang maiparada ang sasakyan sa tapat ng restaurant kung saan nandoon ang taong pakay niya ay agad siyang pumasok rito.

Hinanap niya kung nasaan ang taong ito. At nang matanaw niya ay agad niya itong nilapitan.

Nang makita naman siya ng taong pakay niya ay agad itong ngumisi sa kaniya. Sa kadahilanang kitang kita ang galit sa mukha ni Amber.

Sa loob loob niya ay natutuwa siya dahil ganon ang hitsura ng dalaga.

"What do you want? Bakit ka nakipagkita?" Tanong sa kaniya ng matanda.

Wala ng paligoy ligoy pa. Agad na idiniscuss ni Amber ang pakay niya.

"Tumigil ka na. Panalo ka na. Panalo ka nanaman." Galit na sabi ng dalaga. Kitang kita ang namumuong tensyon sa dalawa.

Napahalakhak naman ang matanda dahil sa sinabi sa kaniya ng dalaga.

"Sumusuko ka na? Agad? E diba nga matigas yang ulo mo?! Sinabi ko ng tigilan mo ang anak ko! Pero lapit ka pa rin ng lapit!" Sigaw ng matanda. Hindi nila alintana ang mga tingin ng ibang customer na nasa loob ng restaurant.

"I told you already! Hindi ako nalapit! It was a fucking emergency! Why can't you understand that huh?!" Nagpupuyos sa galit na sabi ni Amber. Hindi niya mapigilang magmura sa harap ng matanda. Oo nga't mas matanda ito sa kaniya at ama ito ng lalaking mahal niya, pero sumosobra na ito.

"Ha! You're not?! Are you sure?!" Sarkastikong sabi ng matanda. Rafael Alfaro is a well known people in business industry. He is also known in Vietnam, their hometown. Alam ng lahat kung gaano ka meticuloso at ka yaman si Rafael.

"I am not!" Galit na sabi ni Amber. " I am a doctor! I can't reject a patient!" Sigaw ni Amber sa kaharap.

"Then why don't you assign some doctors?! Bakit ikaw pa?!" Sigaw pabalik ng kaharap.

Sa isip isip ni Amber ay bakit nga ba napakakitid ng utak ng taong kaharap niya? Ni hindi nito maintindihan ang sitwasyon.

"Because they are my friends! I cant reject them! Why can't you understand that huh?!"

"Friends?! Really?! O baka naman ginagawa mo ito dahil sa anak ko! Dahil alam mong mayaman siya at may mapapla ka sa kaniya." Natigilan si Amber sa sinabi ng matanda. Dahil ang tingin nito sa kaniya ay isang gold digger. Oo nga naman, pag aari nila Ralph ang kalahati ng Vietnam, napailing iling nalang si Amber sa tinuran ng matanda.

"Huh! You think i can't provide my own money?!" Galit na sabi niya. "Fuck! I have my job! I have everything! Saka ano pa bang pinuputok ng butsi mo ha?! Wala na kami diba?! Nasira mo na kami! Matagal na! Bakit ganyan ka pa rin?!!!" Hinampas ni Amber ang lamesa dahilan para manlaki ang mata ng kaharap niya. "Oo na! Panalo ka na diba?! You fucking win! You win your shits!" A tear escaped Amber's precious eyes.

"Hanggat hindi ka nawawala sa landas ng anak ko, hindi ako titigil!"

"Tangina naman! Sir! Don Rafael! Uncle! Whatever! Maliit lang ang mundo! Kahit anong gawin mo magkikita at magkikita kami!" Pinunasan ni Amber ang luha sa pisngi niya, pagkatapos ay tumingin sa mata ng kaharap.

"Just leave the country. And i'll fix the mess. If you don't, Ralph will continue to suffer!" Galit na sabi ni Don Rafael.

"Stop! Ok?! Itigil mo na! I'm fucking leaving! Sa ginagawa mong to, mas lalo lang akong nawalan ng respeto sayo." Galit na sabi ni Amber. Kitang kita naman ang ngisi na kumawala sa labi ni Don Rafael.

"Good bye. I hope, natauhan kana." Sarkastikong sabi ng kaharap.

Sinamaan niya ito ng tingin matapos non.

Nagmadali si Amber ng lumabas ng restaurant. Hilam sa luha na nagdrive siya pabalik sa bahay niya. Pagkatapos ay nag empake ng gamit.

Wala na siyang pakeelam, bahala na.

Habang nag eempake ay patuloy sa pag iyak si Amber.

Iniisip kung ano ba ang dahilan at ganon na lamang ang pakikitungo ng Don sa kaniya. Ano nga ba ang posibleng dahilan ng lahat ng ito.

Napatigil si Amber sa pag eempake at kinuha ang cellphone sa bulsa niya.

She opened her cellphone and then texted the person she knew who will take care of the man she love.

And here she is, leaving. Again.

But in her mind, she doesn't want to leave.

______

Ok, you may think na parang ang bilis naman. But, it's not. Really. May iba kasing scenes na bigla nalang pumasok sa isip ko. I'm not like the other authors who is organized. I mean, planado na at alam na ang takbo ng kwento. Ako kasi hinde e. Ewan ko ba. I just go with the flow. Minsan may maiisip akong ending, pero habang dumadaan ang araw nagbabago yung ending na gusto ko. Ewan ko ba. Ah basta.

IAMKINGALAS🔥