I Don't want To Leave ( FYH series) #2

ALIVE

A/N:

TAKE TIME TO READ THIS!

PASENSIYA NA PO KUNG NATATAGALAN NA AKO NGAYON SA UPDATE. NAGING BUSY LANG KASI MALAPIT NA YUNG KLASE KAYA NEED MAG REVIEW. SAKA MAY MGA BAGAY PA PO AKONG INAAYOS SA NGAYON KAYA PASENSIYA NA TALAGA. SANA PO MAKAPAGHINTAY KAYO KASI KAHIT GUSTUHIN KO MANG MAG UPDATE HINDI KO MAGAGAWA DAHIL NGA PO BUSY AKO. ALAM KO KAYO DIN NAMAN NAG AARAL. IN MY CASE KASI PINAGSASABAY KO YUNG PAG AARAL SA PAGSUSULAT. HINDI NAMAN PWEDE NA UNAHIN KO YUNG PAGSUSULAT KAYSA SA PAG AARAL KO DIBA? NAIINTINDIHAN NIYO NAMAN? MAG UUPDATE NAMAN AKO KAPAG MAY FREE TIME AKO KAYA SANA MAGHINTAY PO KAYO. HINDI PO MADALI ANG MAGSULAT NG BAWAT CHAPTER NG ISTORYA. BE PATIENT PLEASE.

Ralph's POV

"Why?!" Hilam sa luhang tanong ko.

Ganoon ba ako kasama noong past life ko para maging ganito yung buhay ko ngayon??!

Ano nga bang mga kasalanang nagawa ko at bakit nagkakaganito ang buhay ko ngayon?

"Tell me! Please!" But he didn't even glance me a single look. Is he guilty from what he did? "Where is she?" I asked, he didn't respond. "Where is my mother?!!!!!!!" Galit na sigaw ko. Walang makakapigil sa galit na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko alam kung mapapatawad ko pa ba siya sa mga kagaguhang ginawa niya.

"Ralph." Pag awat sakin ni Jiro.

"Do i need to get down on my knees para sabihin mo?" Puno ng pighating tanong ko. "If that's what you wanted me to do, I'm willing to do so, just tell me where she is." That words of mine made him look at me. He has this guilty expression in his whole face but I am not gonna believe that! He is so good at pretending!

"Ralph---" i cut his words off. I kneeled. I went down on both of my knees and i heard a gasped after that. All of the people here are shocked. "Wtf! Stand up!" Galit na sabi ni Jiro pero hindi ako nagpatinag at tumitig sa mata ng aking ama.

"Please tell me where she is...." I begged.

"A-anak...." Natigilan ako sa boses na iyon. M-mom? Is that really you?

Unti unti akong lumingon sa pinanggalingan ng boses. Hindi ko maigalaw ang katawan ko sa nasaksihan ko.

S-si mommy! Nakatayo sa harapan ko ngayon. Yung taong matagal ng patay ay narito sa harapan ko ngayon. Ang taong itinago sakin

"M-mom????" Tanong ko. Ngumiti siya at unti unting tumango. Nakita kong bumagsak ang mga luha sa mata niya.

"Ako nga." Umiiyak na sabi niya.

Agad akong tumayo sa pagkakaluhod at saka walang alinlangang lumapit at niyakap siya.

"Mommy!!!" Parang batang tawag ko. I cried. So hard.