Bölüm şakısı-(Let her go)
Rose'den
"Aaaa!!" Uykumdan bağırarak uyandım. Karnımda hissettiğim acıyla bağırmaya devam ettim. Yanımda yatan Jimin'i ittirip bağırmaya devam ettim. "Aaa!!" Çığlıklarımla yataktan düşerken aniden doğruldu. "Ne! Ne oldu?" Dedi telaşla. Karnıma bakıp çığlık attı. "Ne zaman geldi mi?!"
Bağırdım. "Hızlı ol salak!! Ölüyorum burada!!" Telaşla odada dolaşmaya başladı. Sayıklarken telaşından kilitlenmişti. Bağırdım. "Jimin!! Kendine gel!!"
Derin nefes alıp verdi. "Sakin Jimin. Artık baba oluyorsun şşş.." yanıma gelip beni kucağına aldı. "Tamam. Derin derin nefesler al sevgilim.." beni sakinleştirmeye çalışırken merdivenleri inip hızla evden çıktı.
Arabaya bindirip hızla kendide bindi. Elini direksiyona koyarken diğer eliylede benim elimi tuttu. Arada sırada öpüp beni rahatlatmaya çalıştı.
Hastaneye geldiğimizde hızla arabadan inip bağırdı. "Sedyee! Sandalye!! Bir şey getirin!!" Doktorlar beni sandalyeye bindirip hızla içeir sürmeye başladılar. Odaya geldiğimzide elimi bırakmak zorunda kaldı.
"Zamanı gelmiş. Hemen doğuma almalıyız." Dedi doktor tedirgin bir şekilde. Sedyeye yatırıp ameliyathaneye sürüdüler. Ellimi bıraktı işte o zaman. "Jimin." Dedim ağlarken. "Korkuyorum."
Saçımı okşayarak konuştu şevkatli ses tonuyla. "Korkma sevgilim. Kızımız. Rosemin. O iyi olacak. Sende iyi olacaksın." Gülümserken ağlıyordum. "Bizim bebeğimiz olacak." Gülümsedi. "Bizim bebeğimiz olacak."
Biraz rahatlamıştım. Kendimi daha iyi ve güçsüz hissediyordum.
"Birazdan sizi alacağız Rose hanım. Şualık odaya alalım sizi." Dediğinde birlikte beni bir odaya taşıdılar. Jimin eline telefonunu alıp hızla bizimkileri aradı. "Hastaneye koşun!! Baba oluyorum!!"
Bağırmasıyla gülümsemesi bana hayat vermişti. Onu bu denli mutlu ve istekli görmek beni kendimi hatırlamamı sağlıyordu.
Apar topar odaya bizimkiler girdiklerinde kızlar hızla yanıma yaklaştı. Hepsi pijamalarıyla gelmişti. Saçları başları dağınık.
Jisoo yaklaşıp saçımı okşadı. "Bebeğim. Sen iyi misin?" Gülümsemeye çalıştım. "İyiyim." Lisa gelip karnıma baktı. "Bu ne? Hamilelik bu kadar kötü mü?" Jennie göz devirdi. "Yaşamadığımız için bilmiyoruz.." Jisoo'ya döndüm. "Jinsoo. O nerede?" Jin konuştu. "Annemlere bıraktık apar topar.."
Jinsoo, Jin ve Jisoo'nun 4 yaşındaki oğullarıydı. Taennie 9 yaşına girmişti. Jimin ile evlenmiştik. Jennie ve Taehyung'da öyle. Lisa ve Jungkook evlilik hazırlıkları yapıyorlardı. Aradan 6 sene geçmişti. 28 yaşına girmiştik artık. Büyümüştük. Bakın çocuğumuz bile oluyordu.
Jungkook gülümsedi. "Darısı bizim başımıza. Değil mi Lisa?" Lisa güldü. "Evlenirsek bi.." Taehyung bana yaklaştı. "Bekliyoruz Rosemin'i. İkinizde iyisiniz. Öyle değil mi?" Güldüm. "İyiyiz." Jimin kaşlarını çattı. "Taennie?" Jennie söze girdi. "Tutturdu bende geleceğim diye ama evde kaldı."
Kapıdan içeirye doktor giridiğinde herkes ona döndü. Girip konuşmaya başladı. "Size söyleyeceklerim var Rose hanım." Önümde kağıda baktı. "Kilonuz. Normal değerlerin çok daha altında. 45 kilodan 65 kiloya çıkmışsınız. Bu normal bir kilo değil."
Jimin korkuyla söze atladı. "Bu ne demek? Bir sorun mu var?" Doktor ofladı. "Sakin olun. Ameliyatta dikkatli davranırsak bir sorun olmaz büyük bir ihtimalle." Rahatlamış hissetmiyordum. İçimde bir korku vardı.
