Hayat gözünün önünde göremediklerinden ibaret oluyor bazen.Benim geleceğim aslında geçmişimde de olan bir adam da saklıymış.
Ben Güneş Aydın birlikte büyüdüğüm,her zaman hayranı olduğum adama şimdi aşığım...
Aileleri dost olan ,çocukluğundan beri...
Etrafımdan gelen sesler yüzünden uykumdan olurken oflayarak gözlerimi açtım.Odamda ki balkonun kapısını açan annemi gördüğümde pikemi kafama kadar çekerken annem de uyandığımı fark etmiş konuşmaya başlamıştı.
"İlay artık mezun oldunuz ve tatiliniz de bitti hadi iş başı bugün hem Alaz kalkıp koşusunu bile yapmış sen kimse çektin bilmem ki,e hadi kalk baban hep birlikte geçeriz şirkete dedi bekletmeyin adamı.Siz bizi delirteceksiniz valla Deniz de aynı sen çıkın yataktan artık"annemin söylenmeleri beni pes ettirmişti çünkü kalkmazsam daha fazla konuşacağını biliyordum.
Evet tahmin ettiğiniz gibi ben İlay Duru Sancak ve annem Güneş Aydın Sancak.Annem biz büyüdükçe ve kendisi yaşlandıkça tamamen annannem gibi olmuştu.Biz küçükken annennemin kendine yaptıklarını anlatan annem şimdi tıpkı annennem gibi davranıyor onun bir kopyası olarak yaşıyordu.Ben annemin kopyası olmuştum her konuda,uyku sevgim,çalışkanlığım,sabrım ve mehametimle tam bir Güneş kopyasıydım tabi babama aşık olmam da bunun ekstrası oluyordu..Aynı şekilde biricik ikizim Alaz da babamın kopyası olmuştu.Babam gibi dakik,uyumlu,sakin,şefkatli,sadık ve anneme aşık bir çocuktu.
Üçüzler ise ortaya karışık olmuşlardı ne tamamen annem ne tamamen babam değillerdi ikisinden hatta bizden de aldıkları özelliklerle tam olarak kimseyi yansıtmıyorlardı.Yatağımdan bezgince bacaklarımı sarkıtırken başımda bekleyen anneme bakıp.
"Anne geliyorum tamam in sen "dedim.Bana gözlerini kısarak bakıp
"Bak 45 dakika içinde masada olmazsan yukarı çıkıp kıçına terliği geçireceğim yeter be sizden çektiğim aaa 23 yaşında kazık kadar kızı ben uyandırıyorum."onun bu haline gülerken söylenerek aşağı inen annemin arkasından hızla hazırlandım.Bugün babamın şirketindeki ilk resmi mimar olarak çalışacağım gündü.İkizim Alaz da resmi olarak ilk kez çalışacaktı şirkette ama benim aksime oldukça soğuk kanlı ve sakindi.Bense heyecanlıydım ve arada bir içim kıpır kıpır oluyordu.Başta da söylediğim gibi Alaz tam babama benziyordu onun sakinliği ve soğuk kanlılığını da almıştı pek tabii.
Son kez boydan aynamdan kendime baktıktan sonra bordo rujumu da dudaklarıma yedirdim ve askılı çantamı da alıp odamdan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşı odadan çıkan Yağız ve Deniz'i görmemle gülümsemem büyürken
"Günaydın civcivlerim"dedim şakıyarak.Yağız sırıtırken Deniz yüzünü buruşturup
"Abla ya""dedi.Bizim işe başlamamızla kardeşlerimiz de okullarına başlamak üzere hafta sonu yola çıkacaklardı.Kıkırdarken
"Ama ablacım ya "dedim.Deniz kafasını iki yana sallarken gülerek Yağız'a dönüp
"Beliz nerede?"dedim.İkisi de tam konuşacakken cıvıl cıvıl sesiyle
"Günaydın en bi sevdiğim ablam ve canım üçüzlerim"onun bu haline gülerken Deniz
