Καμπίνα 1563

Κεφάλαιο 1

    Ήταν πρωί, πολύ πρωί, για την ακρίβεια, ήταν ξημερώματα. Η Σπένσερ καθόταν στο παράθυρο της καμπίνας της,χαζεύοντας τα καταγάλανα νερά που τώρα έδειχναν γκρίζα στον απέραντο ωκεανό... Καθόταν και σκεφτόταν, αναπολούσε στιγμές του παρελθόντος, έκανε όνειρα και έβαζε νέους στόχους. Τις σκέψεις της, διέκοψε ένας ξαφνικός και απρόσμενος χτύπος στην πόρτα, και με μάτια γεμάτα απορία, πήγε και άνοιξε την πόρτα...

<<Παρακαλώ;>> είπε ερωτηματικά.  

 <<Κυρία Φίλνιστον; Σας παρακαλώ ανοίξτε την πόρτα. Έχω ένταλμα, πρέπει να μιλήσουμε.>> Ακούστηκε μία βαριά, βαθιά  αντρική φωνή.

Η Σπένσερ άνοιξε την πόρτα της καμπίνας της, και η φιγούρα ενός γοητευτικού, ψηλού άντρα, με μαλλιά μαύρα και μάτια καφέ, γεμάτα ευστροφία ξεπρόβαλε. Η Σπένσερ έμεινε να τον κοιτάει και να τον επεξεργάζεται με το βλέμμα της. Δεν ήξερε γιατί είχε έρθει στην καμπίνα της, ή γιατί έπρεπε να μιλήσουν αλλά τον είχε ξαναδεί. Γι αυτό ήταν σίγουρη.

<< Δεν θα μου πείτε να περάσω;>> την ρώτησε ευγενικά, διακόπτοντας την σιωπή.

<< Σωστά συγγνώμη...>> του απολογήθηκε,<< περάστε και καθίστε όπου θέλετε.>> συμπλήρωσε και κατευθύνθηκε στο μικρό σαλονάκι που ήταν στο κέντρο της καμπίνας της.

<< Αν δεν κάνω λάθος, έχετε έρθει με την αδερφή σας εδώ, έτσι δεν είναι; Η κυρία Τζένεβι της καμπίνας 1563;>> ρώτησε ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι.

<< Μάλιστα. Γιατί ρωτάτε;>>του είπε με έναν ευγενικό και ήρεμο τόνο αν και μέσα της την έτρωγε η περιέργεια και η αμηχανία.

<< Κυρία Φίλνιστον, η αδερφή σας...>>

<< Να με λέτε Σπένσερ, δεν χρειάζεται να μου μιλάτε στον πληθυντικό..>> τον διέκοψε αυτή.

<< Ευχαριστώ ,Σπένσερ, όπως έλεγα η αδερφή σας βρέθηκε νεκρή, ή μάλλον δολοφονημένη στην καμπίνα της. την βρήκε ένας υπηρέτης όταν πήγε να ελέγξει τον κλιματισμό.>>