قدر

الفصل السابع عشر

Part 17
فى مدرسه عمرو وملك بالتحديدفى فصل عمرو 
محمد: لازم نذامر جامد الكام شهر الباقين دول ياعمرو
عمرو:  عمرى ماكنت خايف كده
محمد:  خايف من الامتحانات هه كلنا بنخاف مش لوحدك
عمرو:  مش خايف من الامتحانات
محمد: اُمال خايف من ايه
عمرو:  بص يا محمد انت بقيت اعز صاحب عندى وانا هقولك بقى وامرى لله انا بحب ملك وهى كمان بتحبنى واحنا قرينا فتحتنا بس انا حاطط هدف انى اجيب طب عسكرى وخايف خايف
محمد:  بص ياصحبى ان الله لايضيع اجر من احسن عمل انت ذاكر واعنل اللى عاليك  ولو حابب تيجى تذاكر عندى مافيش مشكله ما انت عارف اللى فيها كلنا صبيان
عمرو:  عارف عارف طيب ماتيجى انت تذاكر معايا
محمد:  مينفعش عشان امى بتجيلها نوبت السكر ولازم ابقى جمبها واخواتى مسافرين اليومين دول عشان شغلهم شغلهم
عمرو:  ربنا يشفيها خلاص يا محمد هبقى اكلمك بقى اقولك هاجى ولا ايه الظروف
محمد:  ماشى بس اعمل حسابك لسه شهور قليله
عمرو بقلق:  عارف عارف
.
.
.
.
فى منزل عائلة ملك
مجده:  يعنى ارفض العريس ده يالهوى ياناس ادونى عقل تانى العريس لقطه مش يتعوض
دلال:  يتعوض ويجى احسن منه كمان
مجده:  مش ممكن استحاله انتوا هتجننونى
دلال:  اهدى يامجده
مجده:  مش ههدى غير لما اشوفها متجوزه بس
دلال:  هتشوفيها اخلى عروسه بس اهدى
مجده:  اه يانى جت الحزينه تفرح ملقتش ليها مطرح اه يانى اه
دلال بنرفزه:  مجده خلاص بقى يا مجده الله فى ايه محسسانى ان مافيش منه اتنين الله
مجده بزعيق:  وانتى عايزانى ارفض العريس ده ليه ها
دلال بزعيق:  عشان مدحت بيحبها ارتحتى
مجده بصدمه:  مدحت
دلال:  اووف ايوه مدحت... امبارح لما قفلت معاكى بيسال فى ايه قولتلوا ان فاتن جاى ليها عاريس اتنرفز وفضل يزعق وقالى بحبها
مجده:  طيب مش قال ليه وملمحش ليه حتى
دلال:  خايف يترفض
مجده:  متخافيش مش هيترفض
.
.
.
.
.
فى بنك المكاوى
منار محاسبه فى البنك:  اذيك يا احمد
احمد بعدم اهتمام:  الله يسلمك
منار: اعملك نسكافيه
احمد بعدم اهتمام: شكرا 
فجأه دخلت فاتن البنك واحمد شافها
فاتن دخلت مكتبها ومدحت مكانش موجود...
فاتن: ياترا مدحت مجاش ليه
قطع تفكيرها صوت احمد
احمد بأبتسامه: صباح الخير يا انسه فاتن
فاتن: صباح النور فيه حاجه يا استاذ احمد
احمد بتوتر: الصراحه ايوه
فاتن:  خير يا استاذ احمد
احمد:  خير ان شاء الله..  انا امم انا انا انا ب.....
قطع كلامه مدحت
مدحت:  اتفضل يا استاذ احمد شوف شغلك احنا عندنا شغل كتير
احمد:  حاضر
فاتن:  مالك يامدحت احرجته اوى
مدحت بنرفزه:  وانتى كنتى عايزاه يفضل قاعد ولا ايه
فاتن:  مدحت اهدى مالك فى ايه
مدحت  :  انا اسف
فاتن:  طيب مالك بقى احكى
مدحت:  مافيش تعبان منمتش من امبارح
فاتن:  ليه كده
مدحت:  معرفش
فاتن:  خلاص انا هعمل ليك وليا قهوه ماشى
مدحت  بأبتسامه:  ماشى
فاتن وهى ماشيه:  اه لازم اروح الحمام
فاتن دخلت الحمام وهى خارجه سمعت صوت عياط
فاتن:  عياط مين ده
بتبص وراها لقيت منار
فاتن بخضه:  مالك يامنار مالك بتعيطى ليه
منار بعياط :  حرام عاليكى حرام
فاتن:  انا ليه
منار:  انا بحب احمد  وهو مش شايفنى بس بس بسببك
فاتن: والله ماعرف انه بيحبنى اصلا بس انا هتصرف امسحى دموعك بس واخرجى
منار مسحت دموعها:  بجد
فاتن:  اها صدقينى
وخرجوا منار راحت مكتبها وفاتن ندهت لاحمد
فاتن:  استاذ احمد لو سمحت كلمه
احمد  بلهفه:  كلمه وحده قولى عشر
فاتن:  استاذ احمد لو سمحت انا عرفت انك بتحبنى هل ده صحيح
احمد:  ايوه
فاتن:  بس يا ايتاذ احمد انا مش بفكر فى اى ارتباط دلوقتى لو سمحت فيه وحده تانيه بتحبك وبتموت فيك روح ليها
احمد:  مين
فاتن:  منار بتحبك
وهما بيتكلموا شافهم مدحت
مدحت اتنرفز وشرار فى عنيه راح لفاتن:  فاتن يلا (وشدها)...استاذ احمد  معدش ليك دعوه بيها
واخد فاتن وقفل باب المكتب عاليهم وفضلو يزعقوا
مدحت بزعيق:  انتى واقفه معاه ليه انا مش قولت معنتيش تقفى معاه
فاتن  بزعيق:  وانت مالك اقف مع اللى عايزه اقف معاه
مدحت بزعيق:  لا مش براحتك
فاتن بزعيق:  ليه بقى
مدحت  بزعيق:  متأكده انك عايزه تعرفى
فاتن:  ايوه
مدحت  بزعيق:  عشان بحبك
فاتن بصدمه:  ايه
مدحت:  ايوه بحبك عرفتى بقى
فاتن:  طيب مقولتش ليا ليه من زمان
مدحت:  كنت خايف
فاتن:  من ايه
مدحت:  ترفضينى
فاتن:  ارفضك؟
مدحت:  انا بحبك وعايز اتجوزك
فاتن:  نعم؟!
مدحت: بحبك وعايز اتجوزك
فاتن بصدمه:  مش عارفه يامدحت  مش عارفه اقولك ايه
مدحت:  متقوليش حاجه فكرى بس... فكرى
.
.
.
.
.
فى مدرسه عمرو وملك
فى الفسحه
ملك  : ها يا عمرو ايه اللة شاغل دماغك
عمرو:حوار الامتحانات وكده
ملك مسكت ايده: متخافش هتنجح وهتجيب مجموع وهتكون الاول
عمرو بأبتسامه: ان شاء الله انا مافيش حاجه مطمنانى غير كلامك
ملك:طيب عد الجمايل بقى هه
عمرو: هعد ماشى
.
.
.
فى منزل عائلةملك
الباب بيخبط بصوت احمد وخالد
مجده: حبيبى وحشتنى يا احمد انت وخالد
احمد: انتى اكتر والله يا ماما
خالد: والله انتى عارفه مش عرفنا ننزل من الكليه خالص
احمد: فين عمرو ياخالتو
خالد: وملك
دلال: فى المدرسه يا حبايبى
مجده: هقوم اعملكم اكل
خالد واحمد فى نفس واحد: لا
خالد: هانرح نزور قبر النينه
احمد: لازم نروح ياماما يلا سلام
مجده: ماشى يا حبايبى اوعوا تتاخرو
احمد: حاضر..سلام
.
.
.
.
فى منزل المكاوى بالتحديد فى شقه معتز
معتز: ها يا كريم ورق المقاوله الجديده فين
كريم: اهو يا بابا اتفضل
معتز: حلو روح انت المكتب شوف الشغل هناك مش قادر انزل النهارده
كريم: حاضر يا بابا..سلام
كريم وهو فى الطريق تليفونه رن برقم مريم
كريم:  الو يا حبيبتى
مريم:  تعالى بسرعه فيه مصيبه مصيبه
كريم:  مصيبه ايه
مريم: تعالى بسرعه
كريم:  حاضر جاى
(غير طريقه وراح لبيت مريم)
كريم:: فى ايه
مريم:.....
كريم:  ماتردى فى ايه
مريم:  انا حامل
كريم بصدمه:  نعم! احنا متفقناش على كده
مريم:  اتصرف بقى اعمل ايه
كريم:  الجنين ده لازم ينزل هتسقطيه فهمه ولا لا
مريم:  مش هنزله
كريم مسك مريم من شعرها وشدها جامد:  هينزل يا روح امك ولو مش نزلتيه انتى هنزله انا فهمه
وراماها على الارض وسابها ومشى
.
.
.
.
فى الكوافير
مياده:  اخبار مصطفى ايه
ميرنا:  مسافر عفى شغل يا مامى
مياده:  اممم فهمت..خلى بالك بقى لان اللى بيقولك مسافر شغل ده ممكن يكون بيخلع من العلاقه فهمه
ميرنا بقلق:  لالا مصطفى مش كده
ميادة:  والله هنشوف
.
.
.
.
الساعه 7 مساءً
فى منزل المكاوى بالتحديد فى شقه مجدى
عمرو:  انا هروك اذاكر مع صحبى يا بابا
مجدى:  صحبك مين و باباه بيشتغل ايه واهله عاملين ايه
عمرو:  باباه ميت يا بابا وعايش مع مامته واخواته واخواته مهندسين ومسافرين عندهم شغل و مامته بيجيلها نوبه سكر فلازم يبقى جنبها
مجدى:  بص يا ابنى لو ناس محترمين روح
عمرو:  ماشى يا بابا سلام
دلال:  بالتوفيق يا قلبى
.
.
.
.
فى منزل بسيط كان محمد منتظر عمرو
محمد:  اهلا يا سى عمرو اتفضل
عمرو:  السلام عليكم... اذيك ياطنط
ام محمد:  الله يسلمك يا حبيبى... بصوا ببى انا عايزاكم تاكلوا الكتب دى عايزاكم تطلعوا من العشره الاوائل
عمرو:  حاضر ياطنط عنيا
ام محمد:  تسلم عنيك 
محمد  :  بص بقى 5 تشهر لازم ناكل الكتب فيهم فاهم
عمرو:  فاهم فاهم يلا بقى
محمد وعمرو فى نفس واحد:  استعنا على الشقى بالله
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
بعد 5 اشهر من الدراسه والمذاكره و شد الاعصاب والتعب والتوتر  معاد امتحان الثانويه العامه
فى المدرسه
ملك:  عمرو عمرو اقراء الفاتحه قبل ما تحل وركز عشان خاطرى
عمرو:  حاضر حاضر سيبينى ادخل اللجنه بقى
محمد:  يلا ياعمرو يلا
عمرو:  حاضر يلا
الورق اتوزع وكانت اللجنه كلها فى توتر وشد اعصاب
بعد ساعتين
عمرو طلع موطى راسه
ملك:  عمرو ايه طمنى
عمرو:  للاسف..
ملك:  يالهوى
عمرو بأبتسامه وضحك:  حليت ههههه
ملك بفرحه:  الحمدلله الحمدلله الحمدلله
.
.
.
.
بعد اسبوع من الامتحانات
عمرو:  يارب يارب مش تضيع تعبى انا والواد الموكوس ده يارب
محمد:  طيب متقولش موكوس طب
عمرو:  يا اخى اتلهى
.
.
.
.
.
بعد اسبوع
فى منزل المكاوى فى شقه مجدى
اليوم ده بالذات ملك واحمد وخالد وفاتن ومدحت ومجدى الصغير ومجدى ابو عمرو  كانوا فى البيت
عمرو خبط ودخل وهو بيعيط والدموع مغرقه خده
ملك:  عمرو عملت ايه عمرو عمرو رد عاليا
الكل فى نفس واحد:  عملت ايه يا عمرو
عمرو بحزن:  للاسف يا جماعه 99.50 %
ملك بنرفزه:  خضتنى يا اخى حرام عاليك
عمرو:  خلاص بقى انا نجحت وجبت مجموع نفسك فيه
مجدى:  طيب محمد عمل ايه
عمرو 99 بس يا بابا
مش مهم مبروووك
ذينب ومجده:  لولولولولى
عمرو:  لا بقى زغرطو على خطوبتى انا ولوكا
ملك بكسوف:  عمرو...
عمرو:  ملك.....
.
.
.
.
.
.
يتبع
بقلم: شهد شعلان