Love is Like a puzzle

deel 7

{Kirsten}

Ik stap uit bad en doe een handdoek om mijn haar en om mijn lichaam. Dan loop ik naar maar koffer en leg mijn kleren in de kast. Ik zucht.

Zacht hoor ik geklop op de deur. 'Ja..' zeg ik. Barbara komt de kamer binnen. Wat staat je daar zielig. Ik zucht weer. 'Wat moet ik aantrekken?' Ik heb echt geen idee. Barbara trekt een donkerblauw jurkje uit mijn kast dan loopt ze naar haar eigen kast ze pakt er eennpaar zwarte pumps uit.  'Die doe ik nooit van mijn leven aan! Dan breek ik mijn enkels!' Schreeuw ik lachend. Barbara heeft tranen in haar ogen van het lachen. 'Ik trek mijn witte alkstars wel aan' ik pak mijn allstars onder het bed en doe ze aan. Dan doet Barbara mijn haar en make-up.

Ik loop een groot gebouw binnen. Mijn oren piepen van de harde muziek. 'Kirsten!' Roept Barbara. Ik kijkhaar vragend aan. 'Kijk eens wie daar naar je staat te kijken!' Ik volg haar vinger. De jongen van de bakker! Ik kijk snel naar mijn voeten zodat mijn rode wangen niet opvallen. 'Kom we gaan er heen!' Roept Barbara. Maar voor ik kan antwoorden zie ik haar al niet meer en is ze verdwenen tussen alle mensen. Ik voel me ongemakelijk en kijk een beetje om me heen. Dan zie ik dat de jongen naar me toe loopt. Ik bloos. Nee niet nu! Niet nu Barbara er niet bij is!!!