Love is Like a puzzle

deel 23

{kirsten}

Wanneer we onze chocomelk op hebben besluiten we weer te gaan skieen. We gaan de skie lift in en ik ga naast Nils, we kunnen er nog net met z'n allen in. ik kijk om me heen. 'ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is wit!' roept Daan. 'nou, ha-ha! grappig hoor Daan' zucht Nils. Het is weer stil. ik kruip tegen Nils aan en geef hem een kus. ik leg mijn hoofd op zijn borst en begin een liedje te neuriën. 'We zijn er!' roept Barbara terwijl ze de beugel omhoog duwt. ik sping uit de skie lift en snowboard vooruit om te wachten. Na 5 minuten zijn ze er nog niet. ik kijk om me heen en zie duizenden mensen, behalve Nils, Daan en Barbara. Ik krijg er buikpijn van. 'Nils!' roep ik. ik vind die weg nooit weer terug naar het huisje alleen. Ineens voel ik een hand op mijn rug. 'Rustig maar Kirsten, Nils en Barbara zijn daar' zegt Daan rustig. ik volg de vinger van Daan. 'Dankje! ik dacht dat ik dood ging.' zucht ik. ik hink met 1 voet naar Barbara en Nils, gevold door Daan. Met een snowboard ben je toch altijd wat slomer doordat je 1 voet vast hebt. Zodra we bij Nils en Barbara zijn vlieg ik Nils om de hals. 'ik was je kwijt!' roep ik. Het was maar 5 minuten maar het voelde een eeuwigheid! ik kan nu al niet meer zonder Nils...