Love is Like a puzzle

deel 11

{Kirsten}

We zijn eindelijk bij het huisje. Nils laat mijn hand los en stap naar binnen ik volg hem. Hi heeft gewoon de hele tijd mijn hand vast gehouden. 'Sorry voor die troep op de tafel we hadden niet veel tijd om het op te ruimen' zeg ik. We hebben de hele tijd met elkaar gepraat en hij is zo leuk. 'Geen probleem. Wees blij dat we hier zijn. Bij ons is het nog erger.' grinnikt hij. Ik lach. 'Warme choco met slagroom?' vraag ik. Nils knikt ik draai me om en schenk chocomelk ik. Ik doe het even in de magnetron. Met mijn handen op het aanrecht wacht ik tot dat vreselijke piepje gaat als teken dat het warm is. Ineen voel ik van achter twee armen om me heen. 'Sorry, maar ik vind je leuk.' zegt Nils. Ik draai me om en kijk in zijn ogen. Zijn wangen worden een beetje rood waardoor ik moet lachen. 'Ik vind jou ook leuk.' dan komt het geweldige momment het momment waarop ik eeuwen moest wachten en wat zo kort duurt. Nils drukt zijn zachte lippen op de mijne. Hij trekt terug. 'Ik weet dat het vroeg is omdat we elkaar net een uur of 2 kennen, maar bij jou voelde het meteen goed. Anders dan anders. Het voelt nu als of ik je al jaren ken!' de manier waarop hij het zegt. Zo lief en recht uit zijn hard. 'Ik had precies hetzelfde, bij de bakker wist ik al, dit is zo'n leuke jongen.' ik schrik van mezelf dat ik dit durf te zeggen! Dan komen weer zijn lippen op de mijne. Laat dit niet stoppen! Nooit meer!!