Love is Like a puzzle

deel 35

{Daan}

'ik ga even naar de slaapkamer omkleden' zeg ik tegen Barbara en Kirsten die op de bank zitten te kletsen. ik loop door de gang en tref Nils daar. 'kun je even mee komen' zeg ik kortaf. 'waarom?' nils kijkt me vragen aan. 'Omdat we iets hadden afgesproken en je hebt je er niet aan gehouden' kaats ik terug. Nils kijkt me vaag aan. 'Ga je me nog vertellen wat?' zegt Nils. ik trek hem mee de slaapkamer in. 'We hadden afgesproken niet voor de meiden te zingen!' roep ik. 'Ja hallo! ik dacht misschien krijg ik op die manier het meisje van mijn dromen wel terug.' roept Nils terug. 'Maar ze gaan straks echt vragen hoe het komt dat je zo mooi kan zingen en of je er wel iets mee doet. Zo zijn meisjes, zo zijn ze allemaal!' ik kijk Nils strak aan. 'We vertellen het nog wel, maar niet nu.. Niet nu we nog eenmaar net een paar dagen samen zijn' maak ik mijn zin af. 'Waarom wil je dan niet.. Waarom wil je niet dat ze weten dat we in Mainstreet zitten?' roept Nils luid. 'Weetje waarom niet.. omdat ze dan ons alleen willen omdat ze ons kunnen krijgen tegen over alle mainiacs!' ik zucht. 'Ik weet dat Kirsten van me houd. Anders had ze het al lang uit gemaakt na gister!' Nils kijkt naar de grond. 'Misschien zijn deze relatie's niet eens serieus! Misschien willen ze ons alleen voor vakantie en laten ze ons daarna gewoon weer gaan!' Ik krijg keel pijn van het geschreeuw. 'Dat verwacht ik niet. maar oke ik hou mijn mond wel.' boos gooit Nils de deur van de slaapkamer dicht. ik zucht en laat me op bed vallen