Portville Village

Day 12

Day 12

I decided na puntahan si Eslov sa cabin, nagdala ako ng pancake para sa kanya. I smiled as the sun was merrily basking outside. I looked at the clouds veiling the shades of mango and camachile trees. Kahit may kalayuan ang cabin niya, okay lang. Panatag na ang loob ko sa mga nalaman ko kahapon. Tahimik na rin siguro ang kaluluwa ni Cindy, siguro si Cindy din ang nag-iwan ng peach rose sa may pintuan namin,pero bakit may dugo? Ano ang ibig sabihin nun? Tsk, I clucked my tongue. I was wrong. There was still an unanswered one. But that won't stop me.

The more I don't know, the more I wanna know...

"Pupunta ka ba sa cabin?" Nagulat na naman ako sa kabute attitude ng lalaking ito.

"Paano mo nalaman?" Nahihiya kong tanong.

He just simply smiled."Either para sa'yo yang dala mo o para sa akin," he smirked.

"Kapal mo meryenda ko ito, magagagala lang ako dito as usual," palusot ko sabay irap.

"Okay. Bye," tugon nya at nagpedal na siya.

Aba? Ganun lang? So ganun lang 'yun?

"Hoy teka! Eslov! Sandali! Joke lang 'yun! Pupunta talaga ako sa iyo actually!" I yelled.

In a heartbeat, he halted from his pedaling. "Hop in!" he beckoned.

Habang nakaaangkas ako sa kanya, kumakanta pa sya ng OPM love song, sung by a local band here. "I'll be watching you" by December Avenue. First time ko siyang marinig kumanta.Ang ganda at ang lamig ng boses niya. I found myself going bonker over his velvet voice.

"Wow favorite ko 'yang kinakanta mo," I noted.

"So? Hindi naman ikaw ang kinakantahan ko e," pagsusuplado na naman niya.

"Sinasabi ko lang po, feeling ka rin e na may gusto ako sa'yo!" Shit. What did I just say?

I covered my mouth at nanlaki ang mata ko sa sinabi ko

Suddenly, hininto nya 'yung bike. "What did you say?" he whirled around, half-smirking.

"Wala!"

"Wala ka dyan. Ang sabi mo kanina feeling ako na may gusto ka sa akin.. hmmm..." tinitigan niya ako habang hinaplos ang baba nya. "Bakit may gusto ka nga ba sa akin?" he asked, grinning and inilapit na naman nya mukha nya sa akin. I blinked at him and my breath knocked me over.

"Narinig mo pala ba't tinatanong mo pa? Wala akong gusto sa'yo, ' wag kang feelingero. Nagkataon lang na ikaw lang ang kakilala ko sa village na ito, kaya no choice ako. Masyado mo namang binibigyang kulay ang lahat ng ito" Wow. Enidh, do you hear yourself? Baka dapat sa sarili mo iyan sabihin, hindi sa kanya.

He just chuckled "Really? So pinapalabas mo na ako pa ngayon malisyoso? You're crazy."

Hindi ako nakaimik sa sinabi nya.

"Well ako na, ako na para matapos na ang bickering game na ito. Ako na malisyosa, ako na feelingera, ako na ang may..." He cupped my face and in the spur of the moment...his lips slammed into my lips. Bigla kong nabitiwan 'yung dala kong paper bag na naglalaman ng pancake na para sa kanya. I was hypnotized by how his lips pressed into mine; tracing the outline of my lips with its movement. I found myself reciprocating. Our lips moved in sync.

He suddenly gripped my hands and pulled away.

"Sorry," he mumbled apologetically.

My heart was still hyperventilating.