Mali ang Ibigin Ka

Chapter Ten

Pakiramdam ni Downy ay siya na ang pinaka-tangang kapatid sa mundo.Bakit siya mag-seselos sa ate Dorsy niya na ikakasal sa isang mayamang lalaki?Dapat nga matuwa siya gaya ng sinabi ni Rhea sa kaniya.Wala siyang dapat ikasama ng loob dahil wala naman siyang karapatan na gawin iyon.Ngunit bakit naiinis siya sa kanyang magiging bayaw?

Foolish girl!
Never ever in her life that she would encounter such us annoyed feelings in her heart.Stupid me! Why shoul I feel annoyed? Vince never do anything wrong? But, Downy felt so frustrated everytime she think of his brother-in-law to be. So, what is the big deal for her? That she might like him too? What the fuck! Downy thought.

Sa loob ng kuwarto ay ibinagsak ni Downy ang mabigat na katawan.Pakiramdam niya ay pagod na pagod siya.Sa kakaisip ay nakaidlip ang dalaga.Wala siyang kamalay-malay sa mga nangyayari sa paligid.Dumating na ang kanyang ate Dorsy at si Vince.Ipinakita sa nanay nila ang wedding ring na binili ng mga ito sa isang mamahaling shop.Masaya naman ang nanay nila sa naging resulta ng pinakitang kabutihan ni Vince.Agad nakuha ang loob ng kanilang mga magulang.

"So, paano na babe? Mauuna na ako saiyo?" Paalam ni Vince ng mapag-solo sila ni Dorsy.Nasa may garden sila ng harapan ng bahay nila habang nag-papaalam ito.

"Ingat ka sa pag-uwi!" Nakangiting kasagutan ni Dorsy.Habang nakatitig sa madilim na kapaligiran.Ang sinag ng buwan ang nagiging ilaw nila sa ilalim ng isang puno.Napaka-romantic place ang kinaroroonan nila.And the stars in the sky are kept on blinking.Kaysarap titigan at panoorin.

"Para saiyo mag-iingat ako." ani Vince.

"Make sure you go home straight? Baka maligaw ka pa sa daan at kung saan ka mapadpad?" Irap na sabi ni Dorsy sa binata.Hindi niya alam kung napansin nito ang irap at pag-simangot niya.

"Ang strikto naman ng magiging misis ko? Mukhang ramdam ko na ang pagiging under ko ne'to, ha?" Nakangising sakay ni Vince sa biro niya.

"I don't care! Basta pag-sinabi kong uwi, means uwi! No more, excuses!" Nakahalukipkip niyang kunwaring banta kay Vince.

"Sure, babe! Kung gusto mo sumama ka na sa akin ngayon, eh?"

Pinandilatan naman ni Dorsy ang binata.Kinikilig sa ekspresiyon ng mukha nito. "No way!" Kunwaring tutol niya kahit ang totoo no'n ay atat na rin siyang makasama ang binata.

"Ganoon din naman pag-kinasal na tayo? Bakit patatagalin mo pa?"

"Nagmamadali lang? Atat?" Aniya sa binata.Pilit itinatago ang kilig na nadarama.Palihim pa siyang nangingiwi sa mga sinasabi nito.

"Pinagduduhan mo kasi ako agad, eh? 'Di kung gusto mo iyuwi na kita sa condo ko?" ani Vince na sinabayan pa nito ng kindat.Napahalakhak naman si Dorsy sa ginawa nito.Hindi napigilan nang dalaga ang sarili na paluin ang braso ni Vince ngunit nahuli ni Vince ang kamay niya.Puwersa siyang hinila nito palapit sa kaniya.Niyakap ni Vince ang beywang niya tsaka idinikit ang mukha nito sa mukha niya.

"Baka pag-hindi ako makapag-timpi iyu-uwi na talaga kita!" Nagbabantang titig nang binata sa kanyang mga mata.

"H-hindi pa tayo kasal," nauutal na sagot ni Dory kay Vince. "Kapag kasal na tayo,"nahihiyang sambit niya.

"I can't wait," malambing nitong sabi.Naamoy pa niya ang mabangong hininga ni Vince.

"H-hindi nga puwede, 'di ba? Dapat pag-katapos ng kasal natin saka lang ako sasama saiyo." Pangangatwiran ni Dorsy kay Vince.Ngunit imbis na sagutin ni Vince ang pag-tanggi niyang sumama sa kanya ay siniil nito nang halik ang mga labi niya.Marahan lang ang pagkilos ng mga labi nito na ikinagaya niya.Napayakap siya sa likod ni Vince dahil pakiramdam niya ng mga sandaling iyon ay matutumba siya kapag nawalan nang balanse ang kanyang mga binti.

Vince kissed her so gently.His lips was so soft.His tongue taste like a candy.Dorsy feels like eating a sweet ice cream that made from vanilla because of that kiss.Matagal ang halik.Pareho silang hinihingal at parehong habol ang kanilang pag-hinga.Kung hindi pa siguro nila kailangang huminga ay tumagal pa ang halikan na namigatan sa kanila.Muntikan na ring nakalimot si Dorsy dahil sa halik na namagitan sa kanila ni Vince.

"I think, you need to go home." ani Dorsy kay Vince.Kahit gusto man niyang tumutol sa pag-alis nito ay kailangan niyang panindigan sa sarili na pag-katapos lang nang kanilang kasal ay saka lamang siya puwedeng sumama kay Vince sa condo nito.

"Do you really want me to go home? Vince asked in a disappointed face.

"Yeah! You should?" Nakatangong sagot ni Dorsy.

"Is that your final answer?" ani Vince.

Gustong malaman ni Vince sa kanya kung talaga bang nakapag-desisyon na siyang uuwi itong mag-isa.Tumango si Dorsy bilang kasagutan.One week pa bago ang nakatakda nilang kasal na gaganapin sa bahay ng mga Aragon.Doon ang venue ng handaan.Malalaking tao ang dadalo at puro mga businessman.
Alam ni Dorsy na malaki ang magiging papel niya sa buhay ni Vince oras na makasal sila.Bilang asawa at bilang manager ng kompanya nito.Kaya kailangan niyang lumugar pag-dating ng araw.

Mabigat ang loob ni Vince na tinungo nito ang sasakyan.Isang linggo na lang at ganap na silang mag-asawa ni Vince.Mag-babago na rin ang takbo nang buhay niya.Iikot sa buhay ni Vince at sa kompanya nito.Sana lang ay hindi mag-babago si Vince balang araw.Dahil kung may talunan man sa kanilang dalawa ay walang iba kundi siya iyon.Vince will play his part as his husband and boss.She will get a big benifits on it.Pero kung darating ang time that they need to quit, siya ang talo.Pero ngayon pa lang pag-hahandaan na niya ang kahihinatnat niya pag-dating ng araw.

Dorsy need to be prepare for her future.Alam niyang darating ang araw makakahanap si Vince nang babaeng totoong mamahalin nito.Siya ay isang panakip-butas lang kay Vianna dahil ayaw nitong makasal sa dalaga.
Ramdam ni Dorsy na ginagamit lang siya ni Vince.Pero ang gamitan sa pagitan nilang dalawa ay pareho silang makikinabang.Sa mamagitan man sa kanila ay may halong kapalit.Ang kasal na mangyayari ay isang scripted lamang sa mata ng mga kakilala ng binata.

Malungkot para kay Dorsy ang katotohanan.Gagawin niya ang lahat alang-alang sa pamilya niya.Para matulungan ang tatay niya sa gamutan at para mapag-tapos niya ang kapatid niyang si Downy.Napabunting-hinga na lamamg siya.Kung alam lang ng mga ito ang pinag-dadaanan niya ay baka madismaya lang mga ito at sumbatan pa siya.

"Mahal mo ba si Vince, ate?" Basag ni Downy sa kanya mula malalim niyang pag-iisip.Nasa sala na siya ng bahay nila dahil nakaalis na ang binta.

"O-oo naman!" Nakangiti niyang sagot sa kapatid. "Bakit mo naman naitanong 'yan?" Naguguluhang tanong niya.

"Wala lang?" ani Downy. "Hindi ko lang kasi lubos maisip kung paano mo siya nakilala, eh...hindi ka naman nalabas ng bahay?" Usisa nito sa kanya.

"Kaibigan siya ng kaibigan ko," pagsisunungaling ni Dorsy sa kapatid. "Pinakilala niya ako noon kay Vince. Nagpalitan kami ng number at naging textmate." Dagdag niya.Hindi niya alam kung bebenta sa kapatid ang pagsisinungaling niya.Hindi kasi niya napag-handaan na uusisain siya nito kung paano nakilala si Vince.
Kailangan niyang makapag-isip ng magandang alibi upang paniwalan siya nito.

Gosh! Kailan pa ako natutong mag-sinungaling? Sana paniwalaan ako ni Downy, naisaloob ni Dorsy ng mga sandaling iyon.Ngunit sa ekspresiyon ng mukha ni Downy ay tila mukhang hindi ito naniniwala sa kanya.Kaya naman nag-paalam na lamang siya dito na mag-papahinga na.Agad kumaripas ng takbo si Dorsy sa loob ng kanyang kuwarto upang maka-iwas sa mapang-husgang katanungan ng kapatid.Baka kasi mabuking pa siya nito.