True love Right Person

(12)

•••••••••••••

   "ရက်ပေါင်းများစွာ ကျွန်မအမှောင်တွေထဲမှာ အသက်ရှင်ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မကြောက်တယ်
ဒီအမှောင်ထဲပဲ သေသွားရမှာကို
ကြောက်တယ်။ ကျွန်မတိတ်ချစ်
ရသောသူလေးရဲ့မျက်နှာ မမြင်
ရမှာကိုလည်းကြောက်တယ်။ကျွန်မရင်ပတ်လေးကိုထုရင်း တစ်ယောက်ယောက်က ကျွန်မအသံကိုကြားမှာလားဆိုတဲ့ မျော်လင့်ချက်နဲ့ ကျွန်မအော်ငိုခဲ့တယ်။အရပ်လေးမျက်နှာမှာ
အလင်းရောင်ကိုကင်းမဲ့ပြီး တိတ်
ဆိတ်နေတယ်၊ဒီကြောက်ရွံမှုကို
ကြောက်ပေမဲ့ ကျွန်မချစ်သူလေးပြန်မမြင်ရတာကိုပိုကြောက်ရတယ်။ အားယူပြီး
ကုကထကာ အဆုံးမရှိသောအမှောင်လေးထဲကိုကျွန်မဆက်လျောက်နေမိသည်။
မကြာလေးမှာပဲ ကျွန်မရောက်သွားတဲ့နေရာလေးဆီက သီချင်းသံလေး၀ဲ၀ဲကြားလာရတယ်
ခနလေးတော့ကျွန်မ ရပ်သွားပြီးသီချင်းသံလေးကိုနားစိုက်ထောင်ခဲ့တယ်။တိတ်မကြားရဘူးဆိုပေမဲ့ ဘယ်သူအသံလဲဆိုတာကျွန်မရိတ်မိပါတယ်။ ဘ၀
မှာတစ်ယောက်ထဲပဲ ချစ်ရတဲ့
Lalisa Manoban အသံစစ်စစ်ပဲလေ။ သူ့အသံလေးက ချိုလိုက်တာ ပြောက်ဆုံးသွားတဲ့ ကျွန်မအပြုံးကို ပြန်ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်။ညိုနွမ်းပန်းပတဲ့ ကျွန်မရဲ့ခြေတွေ၊လက်တွေကောအားရှိလာတယ်၊ကိုက်ခဲပြီးမှောင်မဲနေတဲ့ကျွန်မရဲ့မျက်လုံးလေးကိုကြည်လာလိုလိုခံစားရတယ်။သီချင်းသံလေးတစ်၀ဲ၀ဲကြားလာတဲ့အရပ်လေးဆီကိုကျွန်မပြေးသွားခဲ့သည်။တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့အမှောင်လေးကနေ အလင်းရောင်လေးကူးပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ကျွန်မမျက်လုံးဆီကိုထိုးဖောက်လာသော အလင်းရောင်လေးကြောင့်လက်လေးကာလိုက်ပြီးမျက်လုံးမိတ်သွားရသည်။နည်းနည်းလေး မျက်လုံးပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
ပေါ်လာသောအဖြူရောင်လေး၊
တစ်ဖြေးဖြေးနဲ့ကြည်လာကာ
မျက်နှာကြပ်ဖြူဖြူပင်ဟုမြင်လိုက်ရသည်။မကြာသေးမှာပဲကျွန်မဘေးနားမှာ ငိုသံလေးတီကြူးလာတယ်။ကျွန်မအားမရှိသလိုလိုနဲ့ဘေးနားလေးကို ဖြေးဖြေးလေးလှည့်ကြည့်ကာ
လက်ကိုကာပြီး ငိုကြွေးနေသော
ကျွန်မရဲ့ချစ်ရဆုံးသူ။