Yatılı Okul 2

O'nu bul.

Boş bir koridordaydık. Ne kadar olduğunu bilmediğim bir süre yürüdük, merdiven çıktık, neyse ki karanlık değildi. Kırmızı kapıdan farklı yapan tek şey buydu. Ardından bir kapı daha geldi ve geçtiğimiz zaman dondum kaldım.

Burayı biliyordum, burası rüyamdaki o yerdi, burası dün odamda gördüğüm yerdi, burası sürekli kendimi içinde bulduğum yerdi, burası günlüğü okurken aklımda canlanan yerdi, burası her yerdi. Tüm düşüncelerimin oluştuğu, üzerine kurulduğu yerdi.

Her seferinde farklı döşenmişti, farklı görüntülere sahipti, farklı olaylara tanıklık etmişti ama hissediyordum, aynı yerdi burası. Bir zamanlar üçüncü kişi olarak baktığım odadaydım. Ne bir hayaldi ne de rüya. Gerçeğin ta kendisiydi, hatta hiçbirş şey bu kadar gerçek olamazdı.

''Burası.. orası mı Maria?'' gözlerimi baktığım yerden ayırmayı başararak Ricky'ye döndüm. ''E-evet, aynı zamanda tüm hayallerimi kurduğum yer.''

''Her şey aynı çevrede mi gerçekleşiyordu?'' kafamı iki yana salladım. ''Aynı yer, ama farklı görüntü.''

''Farklı zamanlarda buranın görüntüleri olabilir mi?'' bu çok mantıklıydı. Ona hak vermekten başka bir şey düşünemiyordum. Gözüme ayna çarptı. Hemen önünde rüyamda olduğu gibi oturabileceğim bir yer vardı.

Ricky'ye dönerek ondan da onay bekledim. Eli ile geçmemi işaret ettiği zaman güvenim daha sağlamdı. Gözlerimi aynadan kaçırarak oturdum, bekledim bekledim bekledim. Cesaretimi toplayarak aynaya baktım ve öylece kaldım.

Rain?

Ne demek oluyordu şimdi bu? Kapı sert bir şekilde açılınca hızla yerimden kalkmak zorundaymışım gibi hissettim. Ricky de benimle beraber kapıya dönmüştü. Rain nefes nefese kalmış bir şekilde karşımda duruyordu.

O an kulübeye gireceğim sırada içeriden çıkarak bana engel olduğu sahne canlandı gözümde. ''Rain.. bunun anlamı ne? Açıkla bana!''

Rain kafasını yavaş yavaş iki yana sallamaya başladı, daha sonrasında ise deli gibi ağlamaya. Hızla yanına gittim. ''Maria ben.. nasıl anlatsam bilemiyorum.''

''Duygusallık yapmayı kes ve ne saklıyorsan anlat.'' Ricky'ye dönerek susmasını işaret ettim. Onu konuşturmadan bırakmayı düşünmüyordum zaten.

''Maria, ben bir şeye sebep oldum. Aslında.. bir yalan söyledim.''

''Ne yalanı söyledin, anlamıyorum?'' elleriyle gözlerini sildi. ''Ally benim kurbanım değil, sana yalan söyledim. O Kelly'nin kurbanıydı.''

''Kelly mi? Daha dün hayatımıza girdiği halde neden bu kadar çok karşıma çıkıyor?'' birkaç saat önceye kadar varlığını bile bilmiyorken şimdi eksik kaldığı tek bir yer bile yoktu.

''O senin hayatına dün girdi, ben uzun zamandır tanıyorum. Sadece göstermelik bir kurban gerekiyordu, şüphelenmemen için mecburdum.''

''Neyden şüphelenmemem için.'' bu sorunu cevabını bulmuştum, ama yanlış bulmuş olmak için nereleri vermezdim. ''Kurbanım sensin!''

Kurbanım sensin.. kurbanım sensin.. kurbanım..

''Ben kurban olamam Rain! Beni öldüremezsin çünkü hissediyorum. Ölmeyeceğimi hissediyorum.'' Rain kafasını ellerinin arasına aldı.

''Eğer ölebilseydin.. şimdiye ölmüş olurdun! Neden bu kadar uzadı bilmiyorum ama her geçen gün üzerime üzerime gelmeye başladı..''

''Maria.. ilk geldiğin haftalarda vücudunda kesiklere rastladın değil mi? Ben seni kurban etmek istemiştim biliyorum ama isteyerek değildi. Kimse kurbanını seçemiyor bu sadece tesadüf!''