Psikopat

Yangın

" Abin bahsettiğinden daha gizemli duruyor " Önüme gelen saçımı üfleyerek yana yatırdıktan sonra Nicol'e baktım

" Ne yaptığını o da bilmiyor "

Dediği mantıklı gelmese de anladığını umuyordum. İç sesimi duymuş gibi konuştu

" Anlamanı beklemiyorum "

Tersleyip terslemediğini şuan bilmiyordum

" Ne yaşadığınızı bilmiyorum "

" Önemli değil "

Nicol halinden memnunmuşcasına sallanan sandalyesine oturdu ve sallandı

" Herşey yolunda işte "

" Evet "

Nicol'le ruh ikizi olduğumuzu düşündüm. İkimizinde hayatında ters giden şeyler vardı ve özel yerlerimiz ortaktı.

" İlk tanıştığımız zaman... Senin özel yerin orasımıydı ? "

" Evet. Orayı senden daha önce keşfettiğime eminim "

" Ne yani. Ortak yerini benimle paylaşmayacak mısın? "

" Paylaşacağım "

Nicol saçlarıyla oynuyordu. Sarı saçları benimde dikkatimi dağıtıyordu

" Abinden özür dileyebilir miyim? "

" Ah, tabi. Odanın yerini biliyorsun zaten " diyerek gülmeye başladı Nicol. Acımasız sırıtışımla Morgan'ın odasının kapısını çaldım. Gel sesi gelince kapıyı açtım ve küçük bir kız çocuğu gibi ellerimi birleştirdim

" Tekrar özür dilerim "

Morgan afallayarak bana bakıyordu

" Niye bu kadar dert ettin? "

" Utanç verici "

" Adın neydi? "

" Cassandra? "

Morgan'ın nakışları ciddileşti

" Bakire misin? "

" Ne? "

" Bakire misin? "

" ... Evet "

" Senin bütün erkeklerle düşüp kalktığını sanıyordum "

Sinirimi yenmeye çalışarak kapıyı çarpıp çıktım. Nicol hızlıca yanıma geldi

" Ne oldu!? "

" Abin ne kadar da iyi niyetli! "

" Hı? "

" Görüşürüz Nicol "

Odasından hemen ceketimi alıp kapıya yürüdüm

" Saçmalama Cassandra "

Nicol anlmaya çalışıyordu

" Bak rahatlamam lazım. Sinirlerim bozuldu "

Diyerek Nicol'ün dudağından öpüp gittim. Nicol'ün şaşkınlığının biraz olsun gittiğini görmüştüm. Çantamı omzuma alıp evime ilerledim. Dylan önüme çıkınca korktum. İç sesimi okumuş gibi konuştu

" Korkma "

" Ne var? "

" Cassandra lütfen beni bırakma "

" Anlamıyormusun ya ben seni sev mi yor um! "

" Anlamak istemiyorum "

" Dylan karşıma çıkmanı istemiyorum "

" Bu kadar kötü ne yaptım Cassandra? "

" Ben sürtük lafını hak etmiyorum. Ve sende bunu söylemek için kendini durdurmaya cüret etmiyorsun "

" Özür dilerim herşey için! Affet beni "

" Ben artık seni sevmiyorum "

" Onunla mutlu musun? "

" Evet "

" ... Peki "

Diyerek arkasına döndü ve yavaşça ilerlemeye başladı. Kalbim sızlıyordu. Kendime engel olamayarak Dylan'a sarıldım

" Hayır bunu yapmana gerek yok. Kendini zorlama "

" Bende üzgünüm "

" Değilsin "

" Evet öyleyim. Benim kalbimin kırılmadığını mı sanıyorsun? Çok kırıldı. Hatta paramparça. Bende parçaları birleştirmek için çabalıyorum "

" Üzgünüm "

Dylan beni bırakıp ilerlediği yoluna kaldığı yerden devam etti. Uzatmanın manası yoktu. Eve girip anneme seslendim. Ses gelmediğinde ikisininde bir otelde toplantıda olduğunu hatırladım. Odama eşyalarımı bırakıp yemek yapmaya başladım

...

Yemeğimi yerken kapı çaldı

" Dylan? "

" Cass... Annenler toplantıda neredeydi? "

" Bi otelde işte ismini hatırlayamıyorum "

Dylan ayakkabısını çıkarıp içeri koştu ve televizyonu açtı

" Nerden biliyorsun? "

" Sabah konuşmuştuk annenlerle "

Televizyon açılınca Dylan kanalları karıştırdı

" Bu otel miydi? "

Eli titriyordu. Yazıları okuyamıyordum

" Evet? "

" Yangın çıkmış... Kayıp var hemde çok fazla "

" Dylan! "

Dylan elimi tutup çekiştirdi. Onun arabasına binip otele gittik

" Bayan buraya giremezsiniz! "

" Benim annem ve babam buradaydı!! "

" İsimleri neydi? "

" Johnas ve Christness "

" ... "

" Birşey söyleyin! "

" Öldüler "

" Nasıl ya!? "

" Yangın büyüktü "

Dylan'a telaşlı bakıyordum. Dylan sakinleştirmeye çalışıyordu

" Belki birileriyle karıştırılmıştır... "

" Hayır! "

Çalışan yanıma geldi " Bir haber alırsak. Kimin yaptığıyla ilgili veya anneniz ve babanız ile ilgili, sizi arayacağız "

" Ta... Tamam "

Dylan beni eve götürmeye zorladı. Sessiz biçimde ağlıyordum

" Ben yalnızlığa alışık değilim "

" Biliyorum "

Dylan yatağımda oturuyordu. Ne yapacağımı bilemeyerek düşünmeden Dylan'ın göğsüne yaslandım. Uyuya kalmıştım...

" Alo? "

" Günaydın, abim yüzünden özür dilerim "

" Hıhı tabi "

" Ona özür diletirdim fakat sabaha kadar evde değildi "

" Boşver "

" Çıkışta seni evine bırakayım mı? "

" Hayır okula gitmeyeceğim "

" Neden? "

" Bi ara anlatırım "

Telefonu kapatıp kısık gözlerle mimiksiz bana bakan Dylan'ı gördüm

" O çocuk iyi biri değil "

" Kapa çeneni "