With You in the Middle of Nowhere

20

The next day, Chris was uneasy. Pagkatapos niyang sagutin ang tawag ay halata sa kanya na hindi siya mapakali. Naglalakad siya paroo't paruto. Ako ang nahihilo. But well, It's his personal things I guess, ayoko makialam. Mas lalong ayokong magtanong tungkol doon.

"Gusto mo bang mag lagoon?" tanong ko.

I just thought na makakatulong sa kanya ang lagoon since he's been so stressed lately. He looked problematic, more like miserable.

Marahan niya akong tinapunan ng tingin at ngumiti.

Ang guwapo niya talaga...

Umiling siya. "Pwede bang dito nalang muna tayo ngayong araw?"

"Bakit?"

Ano't biglang nagbago ang isip niya?

Hindi nalang ako umimik at marahan nalang na tumango. Mabilis akong nag aalala ngunit wala akong balak itanong muli kung ayaw niya mang sabihin ngayon. Irerespeto ko ang desisyon niya.

"Let's just... stay here for awhile... now. Mamaya lalabas tayo, hmm?"

Niyakap niya ako pagkatapos biyang sabihin iyon. Tuluyan na nga rin akong nagtaka. Anong nangyayari? Halata ang pagkalito sa aking mukha ngunit tila pinasadahan niya lang iyon ng tingin saka siya ngumingiti.

Bumuntong hininga ako.

Hindi ko maiwasang isipin na may kinalaman dito si Heleina.

Ang babaeng 'yon.

Siya lang naman talaga ang pwedeng maging dahilan! We were fine, happy and free! Pero simula noong narito siya, everything was a mess.

You might be right. But also wrong. Napairap nalang ako.

I called Shena.

"Oh... my gosh! Bes? Bakit call? Wait videocall tayo!" bungad niya agad kaya natawa ako.

Chris was outside now. Hindi ko alam pero hinayaan ko lang siya. I'm not paranoid kahit alam kong posibleng magkasalubong sila ni Heleina. It's his business, maybe later he will explain.

There! I face time with Shena! Makulit niyang iwinawagayway ang kamay habang pinagpapawisan.

"What the hell happened? Bakit pawis na pawis ka?"

I see her gulped but then she immediately recovered. Kumunot ang noo ko.

"Girl its nothing! I missed you so much, sorry kung wala ako to spend Christmas with you," she made a sad face. "But where the hell are you? Hindi mo kwarto 'yan! Are you..? Selling your soul now? Bakit parang nasa hotel ka?! Leina????"

She yelled through the camera as she was pulling the blanket to herself.

Nakahubad ba siya?

I laughed so hard, "Gaga! I'm on a vacation, sobrang na a-isolate na ako sa environment sa apartment ko. Nakakaloka kasi ang dami kong nagiging future clients! Kukunin daw nila akong Architect soon para sa mga bahay nila!"

It was true. 'Yung mga nagpapapinta ng bags were curious about my life, kasama na iyong kinuha kong course. Of course sinasabi ko rin pero nilalayo ko sa buhay ko. Ayokong kaawaan. I'm literally fine on my own though, umaasa ako sa mga future offers. Kahit mahirap, sobrang hirap ay kinakata ko. They said I could be one of the best architects in town, makakaasa daw ako sa kanila na sa akin sila lalapit kaya dapat tapusin ko raw ang kurso ko. Ngumingiti lang ako tuwing sinasabi nila iyon. Of course I will, walang choice. Kailangan ko maging successful and architecture is my dream to become, I'll always find ways to pursue it.