With You in the Middle of Nowhere

31

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa oras na 'to. Magagalit ba ako? Malulungkot? Matutuwa? Hindi ko alam. Kung bakit pa kasi nabuhay ako sa ganitong estado ng buhay. Kung bakit pa kasi kailangang may taong poprotekta sa akin sa kabila ng pagkamatay ni mama, nang hindi ko man lang alam, na may iba pa pala akong ina.

Pinahid ko ang luhang lumandas pababa sa pisngi. My heart aches so bad. Ilang taon na rin 'yun. Naisip kong malaki ang naging utang ko kay Heleina. Kung ganoon, utang na loob ko sa kanya ang buhay ko. Pero... sapat naman na siguro ang lahat ng pagpapasakit? Kailangan ko pa bang pagbayaran?

I didn't know what to do after the talk. Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa mamanhid na nga ang puso ko sa sakit. Sobrang sakit. Hindi ko akalaing hahantong ako sa ganitong uri ng sitwasyon.

"Leina..."

I am still crying. Sobrang kaba ang nararamdaman ko nang bumungad sa akin ang babaeng 'to, at hinampas ako ng itlog bilang sorpresa. Kung sorpresa nga ba ang tawag doon. Is she insane?! Hindi niya ba alam kung anong naging epekto sa akin ang lahat ng pinanggagawa niya sa buhay ko at ng pamilya namin?  Hindi pa cured ang trauma ko! I'm not fully recovered!

Hindi ako umimik hanggang sa umupo na siya sa lazy chair ko rito. 

"Can we talk?"

Mahinahon ang boses niya, bagay na hindi ko maintindihan. Ano ang gusto niyang pag usapan namin? I am shocked and having her inside my room scares me. Maybe she will kill me here! She can kill me whenever she wants!

But do I care? It's better be dead, anyway!

"Ayaw kong kausap ka, Heleina. Sana maintindihan mo." sabi ko habang titig na titig na sa kanya ngayon.

Napakurap kurap siya. But what shocked me is the tears dripping down her face. Nangunot ang noo ko habang nakatitig. May problema ba siya? Did Chris cheated on her?! Possible! That guy is a cheater! Kaya posibleng narito siya upang manghingi ng patawad dahil nagkamali siya ng pinaglabang lalaki! Parehas kami!

"Why are you crying, Heleina? Hindi ba matapang ka? Did you let that guy fool you? Did he left you? And you came here for apologizing what you've done!"

She pursed her lips and look at me playfully. Sinamaan ko siya ng tingin. Anong tingin 'yan! Tingin niya ba nakakatuwa 'to!

Dala ng inis, naiyak ako. Napuno ng galit ang puso ko at alam kong masama iyon. Heleina was just staring at me, waiting for me to calm down so that I could talk to her. Iyon nga ang ginawa ko sa huli.

"Let me explain, Leina. May rason lahat—"

"May rason! Don't give me such reasons, Hel! Ginawa mong HELL ang buhay ko tapos sasabihin mong may rason? May rason o talagang masama ang ugali mo!"

"Shut the fuck up, Leina! Ang kapal ng mukha mo!"

"Mas makapal ang mukha mo!"

"Bwesit ka! Ikaw na nga 'tong—"

"Mas bwesit ka!"

Parehas kaming hiningal kakasigaw. Nagtaas baba ang dibdib ni Heleina habang masamang tingin ang sa akin. Ganoon rin ako. Ano bang gusto niya!

After calming down, nagdesisyon akong pakinggan na ang eksplinasyon niya. She looked away. I saw her gulped hard before she return her gaze at me, made me notice the shame in her eyes.

"Hermeina... is not your mother."

Parang binambo ako sa narinig. Mabilis na kumalat sa buong katawan ko ang panghihina. What is she saying? That my guts were right? 

Hindi ako makapaniwala. Kung hindi siya ang ina ko, sino? Dahil kahit ganito, hiniling ko pa rin na sila ang tunay kong mga magulang, at naging isa sa mga sana ko ang pagbabago nila. Ngunit mukhang hindi nga matutupad ang mga iyon. Wala akong nagawa kung hindi tumulala sa sinabi ni Heleina.

"Tite Leiana... is dead. She died when she gave birth to you. And then... mommy adopted you, for the sake of your properties. Si lola... kay tita niya binigay ang lahat. Kaunti lang ang natira kay mommy kaya ganoon nalang niya kagustong angkinin, kahit ang itago ka sa lolo mo ay ginawa niya."

"You mean... lolo natin?"

Umiling siya. "Lolo mo. They were just step-sisters. And we are cousins."

"Oh..."

She heaved a sigh. I already knew what is that for. Halata sa mga mata niya ang panghihinayang.

"I swear, Leina. As much as I wanted you to tell this early, hindi ko magawa dahil kay mommy. Ngayong nagkaroon ako ng pagkakataon, hindi na ako nagdalawang isip pa na sabihin sa 'yo ang totoo. I hope you understand, it's not easy for me too.

"Lahat ay kagagawan ko, that's facts right there. Tama ka. Kagagawan ko lahat iyon simula sa pagpapalayas sa 'yo para umalis kana sa mansion hanggang sa paghihiwalay ninyo ni Chris. I couldn't stand seeing you that way knowing that Tita Leiana, your mom, treats me like I'm her own. Hindi ko kaya, Leina, kaya sinadya ko iyon. Wala akong naisip na iba pang paraan. All of it was my plan..."

Tears pooled in my eyes. Kumirot ang puso ko dahil sa sitwasyon niya. Alam kong naging mahirap iyon sa kanya, pero hindi ako makaramdam ng awa. Ngunit ang awa sa sarili ay naroon. I suffered... because of her plans. I... I don't understand.

Napahawak ako sa dibdib ko. She immediately reached me out pero tinabig ko ang kamay niya. She froze in shock.

"I don't need you, Heleina. Ni hindi ako sigurado kung maniniwala ba ako sa mga sinasabi mo. You fool me more than twice. Sinaktan mo ako, tinadyakan mo ako—"

"I did not!"

"Still, I suffered! All because of you! And your family!"

Napayuko siya. Her eyes watered like falls. Hindi ko namalayan na umiiyak na rin pala ako. This is so sad. Why do everything feel so heavy.

"J-Just for you to know... C-Chris is not engaged to me."

"I don't care anymore, Heleina."

Napakurap siya. "Don't you love him anymore?"

Natikom ko ang bibig. Mahal ko pa ba siya? After what they did? That made me cry. Suddenly, his smiles flashed on my mind. The love we had was only momentary. Sobrang sakit. Sometimes, I'll miss those moments I had with him. Most times, I felt deep pity, for myself, for him... for us.

Umiling ako. "Hindi ko na alam."

Buntong hininga ang itinugon niya sa 'kin.

"I apologize, Leina. The reason why I'm here is to apologize. Though, I apologize not regretting what I've done. I apologize for the pain you gain because of me. Leina, I tried. I tried... to be careful. I should've listen to Chris. He had the safest plan. But I knew, you wouldn't like it if he's hurt. So I made my decision—"

Naningkit ang mga mata ko. "Do you like him?"

Her eyes widened. Mabilis siyang nandiri at bahagyang lumayo sa akin.

"Hell no! Not my type!"

"Sigurado ka? I don't believe you."

She rolled her eyes. "Come on, I like someone else!"

Somehow, it gives me chills. She continued telling me all about what happened and some experience she had with my mom. I envy her. Buti pa siya, nakasama niya si mama. Dahil bukod kay Ate Flor, si Tita Maricela ang naging silbing nanay ko.

Tiningala ko si Heleina. She solely smiled and said...

"Happy birthday, Ena."