Herkese merhaba. Uzun bir aradan sonra buradayım. Bölüme ve hikayeye çok emek verdim.
200 oy ve 100 yorumdan sonra yeni bölümü okuyabilirsiniz.
✨✨✨
Boşlukta kaybolmuş bir ruh, aynı yerden yaralanmış diğer bir ruhla karşılaşınca yeniden bedene bürünür. Benim için o kutsal ruh Korhan'dı.
Onunla karşılaştığım ilk gün yeniden can bulmuştum. Aynı çatının altında aldığımız her nefes,bana yeni bir umut oluyordu.
Onu kıskandığımı inkar etmeyeceğim. Hiçbir zaman etmedim. Babamın sevgisini terazide ölçmediği bir gerçekti ama bunun için Korhan'ı suçlayamazdım.
Bedenim boşluktan çekilip ruhumla buluştuğunda kafamı koyduğum yumuşak yerde istemsizce mırıldandım. Vücudum rahat bir yerde uzanıyor, suratıma ılık bir hava çarpıyordu. Gözlerimi aralamaya çalıştığımda loş bir ışıkla karşılaştım. Gözlerim usul usul geri kapandı. Nemli olduğunu fark ettiğim saçlarım beni bunaltırken gözlerimi açmak için tekrar çabaladım.
Loş ışığın sahibi olan bu odayı tanıyordum.
"Günaydın." Dedi Korhan genzinden yükselen uykulu sesiyle.
Hemen yanımda yatıyor ve kısık gözleriyle bana bakıyordu. Yan yana duran iki yastıkta birbirimize dönük yatıyorduk.
Üzerimde dün akşam benim ağlamaktan sarsılan bedenimi sardığı havlu vardı. Onunda çıplak bedenini yarıya kadar örten bir pikeyi üstümüze çekmişti.
"Günaydın." Diye mırıldandım gözlerimi ondan çekemezken.
Kafamı yastığa biraz daha bastırırken beni izledi. Güneşten yanmış teninden yükselen sıcaklık çıplak omuzlarıma çarpıyordu. Yüzündeki belli belirsiz tebessümü izlerken gözlerimi ondan kaçırmadım.
Dün gece bütün zehrimi akıtmaya çok yakındım. Beni durduran neydi bilmiyorum ama Korhan'ın uyku mahmuru çehresini gördüğümde hepsini unutmuştum.
Hemen aramızda dinlenen eli havalandığında boğazıma bir yumru oturdu. Boynuma dolanan birkaç tutam saçı parmakları arasına alırken parmak uçları boynuma dokundu. Saçlarımı geriye atarken gözleri gözlerimden koptu, parmaklarının geçtiği yolları takip etmeye başladı. Sıcak teni omzumu belli belirsiz okşarken zorlukla yutkundum. Gözlerimi sıkıca kapatmak ve bu anı içimde hapsetmek istiyordum. Kolumdan aşağı kayan eli parmaklarıma ulaştığında hiç beklemediğim bir şey yaptı. Parmaklarımı kavrayıp ılık nefesini takip etti ve elimi dudaklarına bastırdı.
Korhan'ın şefkati zehir gibiydi. Hiç beklemediğim anda kanıma karışıyor ve beni yavaş yavaş öldürüyordu.
Nefesimi kaybetmiş gibiydim. Parmaklarım hala dudaklarında asılı dururken gözlerimi kapatmış parmaklarımı dudaklarına bastıran eli gevşemişti ama elimi çekecek cesareti bulamıyordum. Nefesini her an hissetmek istiyordum.
"Korhan." Kelimelerin nefesimde ne zaman can bulduğunun bile farkında değildim. Sesimi duyduğunda gözlerini araladı. Parmaklarım dudak kıvrımını takip edip çenesine ulaşırken dudakları da elimi takip etti. Avucumun içini öptü. "Sana söylemem gereken bir şey var."
Çok geç kalınmış bir itirafım var.
Gözleri bana dönerken fısıltı gibi çıkan sesimin sakinliği ona da yansımış gibiydi. Parmaklarım kısa sakallarının arasında belli belirsiz kıpırdandı. Yanağı sıcacıktı.
"Söyle güzelim."
Gözlerimi ondan ayırmak istemiyorum. Tenimi tenindeki uzaklaştırmak istemiyordum.Ruhunu ruhumdan koparmak istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MALİKÂNE
Novela Juvenil"Bu çatı altında hiç kimse masum kalamaz." Dudakları önce bir gölge gibi dolandı dudaklarımın üzerinde. Damarlarımda akan kan bile ona ulaşmak istiyordu.Avucu sıcacıktı. Sonra baskısı arttı.Nefesim nefesine dolanırken sıcak ağzı beni kavuruyordu. Di...
