THE LAST LIFE√

Chapter 13

Carver's POV*

Tulala akong Nakarating sa kwarto ko. Hindi ko alam kung Tatanggapin ko. Hindi ko alam kung magiging Malungkot ako o Maiinis Dahil Hindi n'ya man'lang ako Hinintay. Hindi ko alam.

Ansakit parin. Hindi ko Maitanggi, Hindi ko Maitago ang Sakit Dahil Pumapatak ang luha ko Tuwing naiisip kong mag-isa nalang akong Lumalaban. Wala na s'ya iniwan n'ya na ako.

Bakit Kailangan ko pang Maging Mag-isa? Kung pwede naman akong Sumama. Pero Naiwan ako.

"Kumain ka muna Carver" Dinig kong Saad ni Tamara.

"Ayaw ko Tam, Busog pa ako"  Wala sa sariling saad ko.

"Hindi ka pa Kumakain Mula kanina Pa'nong Busog ka?! " Dinig ko ang paglapit ni Mommy sa'kin.

Tama s'ya Kanina pa ako Hindi Kumakain. Kahit na gusto nila akong pakainin Umaayaw ako. Hindi ko Makuha ang gutom ko Dahil parang Namanhid lahat ng kalamnan ko ng makita s'yang Nakahiga sa Kabaong.

Naiburol na s'ya. At gusto kung pumunta roon kaso hindi pwede.

"Busog pa ako" Ulit ko.

"Hindi ka Busog kasi Hindi ka kumain. " Madiin na saad ni Mommy.

"Busog pa ako.Anong Mahirap Intindihin Doon? " Malamig ko silang tiningnan.

"Hindi kana namin Maintindihan.Nawala lang si Jenefer Nagkagan'yan kana! " Humagulhol muli Si Mommy.

"Kasi Hindi n'yoko Iniintindi. Oo Nawala s'ya Alam ko yun. Pero Hindi ko yun Natatanggap. " Nangilid ang luha ko.

"Iniintindi ka namin. " Saad ni Tamara.

"Kung Iniintindi n'yo ko. Bakit Hindi n'yo ko Maintindihan? " Tanong ko sakanila na tahimik na Nakamasid sa'kin.

"Alam namin na Nagdadalamhati ka sa Pagkamatay ni Jenefer pero sana naiisip mo din Sarili mo Tingin mo ba matutuwa s'ya pag nakita ka n'yang Hindi Lumalaban? " Umiiyak parin si mommy na nakatingin sa'kin.

"Hindi.Alam kong Magagalit s'ya Pero Ano Pangsaysay ng buhay ko kung wala na ang taong Naging Mundo ko at Naging buhay ko. "  Saad ko.

"S-Son" Humagulhol si Mommy Dali s'yang niyakap ni Daddy.

"Wala ng silbi ang buhay ko Pag wala s'ya. "

"Andito pa kami. Hindi ka namin iiwan. Pamilya mo kami" Saad ni Amanda.

"Iba parin yung andito si Jenefer. " Bumaling ako sa bintanang katabi ko.

"Siya lagi ang kasama ko sa pasko at Bagong. Kayo na pamilya ko Hindi ko kayo nakasama ng bagong taon at pasko ni minsan ay Hindi. Dahil may Trabaho kayo. Pag birthday ko naman sandali ko kulang kayong makasama. Kaya minsan naiisip ko wala ng magiging maganda sa Kaarawan ko. "

Nakatingin ako sa bintana Habang malakas ang ulan. Gusto ko ang hangin na unting Pumapasok sa silid ko. Napaka lamig ng dampi nito sa braso ko.

Ang gusto ko lang ang Yakapin n'ya ako. Pero ang Hangin na gawa n'ya ang Yumakap sa'kin.

𝘐 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘺𝘰𝘶 𝘫𝘦𝘯𝘦𝘧𝘦𝘳.

Walang tigil sa Pagpatak ang luha ko. Tuwing naiisip ang pagkawala n'ya.

Marami akong Katanongan na Hindi ko nasasagot. Katulad ng.

Bakit Hindi nalang ako?

Bakit Kailangan s'ya pa?

Amanda's POV*

Pagkarating ko sa kwarto ni Carver dinig ko ang Palitan ng Salita sa loob. Hindi nila napansin ang Pag dating ko. Kaya Dahan-dahan akong lumapit sa gilid ni Tamara.

"Kasi Hindi n'yoko Iniintindi. Oo Nawala s'ya Alam ko yun. Pero Hindi ko yun Natatanggap. " Nangilid ang luha ni Carver.

"Iniintindi ka namin. " Saad ni Tamara.

"Kung Iniintindi n'yo ko. Bakit Hindi n'yo ko Maintindihan? " Tanong ni Carver habang tahimik akong Nakamasid sakanila.

"Alam namin na Nagdadalamhati ka sa Pagkamatay ni Jenefer pero sana naiisip mo din Sarili mo Tingin mo ba matutuwa s'ya pag nakita ka n'yang Hindi Lumalaban? " Umiiyay na Saad ni Tita Caren.

"Hindi.Alam kong Magagalit s'ya Pero Ano Pangsaysay ng buhay ko kung wala na ang taong Naging Mundo ko at Naging buhay ko. " Carver.

"S-Son" Tita Caren

"Wala ng silbi ang buhay ko Pag wala s'ya. " Carver

"Andito pa kami. Hindi ka namin iiwan. Pamilya mo kami" Saad ko.

"Iba parin yung andito si Jenefer. " Bumaling s'ya sa bintana.

"Siya lagi ang kasama ko sa pasko at Bagong. Kayo na pamilya ko Hindi ko kayo nakasama ng bagong taon at pasko ni minsan ay Hindi. Dahil may Trabaho kayo. Pag birthday ko naman sandali ko kulang kayong makasama. Kaya minsan naiisip ko wala ng magiging maganda sa Kaarawan ko. "

Umuulan ng napaka lakas sa labas. At sumabay ang ihip ng hangin na napaka lamig.

Makikita mo sa mata ni Carver ang Pangungulila kay jenefer. Naiburol na si jenefer sa Mansion nila. Marami ang Dumalo Naglalakihang mga Negosyante. Ang ina ni jenefer ay Hindi parin Makausap iyak ito ng iyak habang yakap ang  litrato ni jenefer.

"Minsan, Ikaw lang ang Nakakaintindi sa Nararamdaman mo" Saad ni Carver kasabay ng Pagpatak ng luha n'ya.

"Carver" Saad ko.

"Nangako s'ya na Hindi n'ya ako iiwan. " Umiyak ulit s'ya.

"Nangako nga s'ya pero wala s'yang sinabing tutuparin n'ya. " Saad ko sakan'ya. Nag-angat s'ya sa'kin ng Tingin.

"May mga taong Kailangan ng umalis sa buhay natin kahit ayaw pa natin. " Dagdag ni Tamara.

"Pero Kung Aalis Man sila Pwede namang Sumama di'ba? Lalo't Mahal mo ang Tao. " Nakatingin sa'kin si Carver gamit ang Nagsusumamong mata n'ya.

"Kahit Mahal ka ng tao pag iiwan ka talaga n'ya, iiwan ka n'ya. "Ako.

Lumapit ako sakan'ya bago ko s'ya niyakap ng mahigpit. Nalulungkot at Naaawa ako sakan'ya.Hindi ako sanay na makita s'yang Umiiyak Dahil nasanay ako na lagi s'yang nakangiti.

"Hindi mo na Kasalanan kung Hindi ka nila Maintindihan. " Pagaalo ko.

"Andito lang ako Carver Hindi kita iiwan, Mahal na Mahal kitang Pinsan ko. Laban lang ha. " Ngumiti ako sakan'ya bago ko s'ya hinalikan sa Noo.

Mula pagkabata Magkasangga kami nito, S'ya lagi ang Superhero ko Tuwing may umaaway sa'kin at ngayon handa akong tumingin maging si Wonder Woman bilang sandalan n'ya ngayon. Masakit man sakin na makita s'yang umiiyak wala akong magagawa Dahil Nagdadalamhati din ako Tulad n'ya.

"I miss her. I want to see her again. I want to hug her. Kailangan ko s'ya Amanda. Kailangan ko s'ya. " Humagulhol muli s'ya sa huling pagkakataon.

Maging ako ay umiiyak na Dahil lalong Lumalakas ang paghikbi n'ya.

𝐓𝐨 𝐛𝐞 𝐂𝐨𝐧𝐭𝐢𝐧𝐮𝐞𝐝.....