THE LAST LIFE√

Chapter 15

𝐀/𝐍.

𝐒𝐭𝐚𝐲 𝐒𝐚𝐟𝐞!
𝐒𝐭𝐚𝐲 𝐇𝐨𝐦𝐞!
𝐙𝐞𝐞𝐥𝐮𝐱𝐱 𝐈 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐮!
𝐀𝐧𝐠 𝐒𝐢𝐩𝐚𝐠 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐌𝐚𝐠 𝐮𝐩𝐝𝐚𝐭𝐞 𝐧𝐨𝐡? 𝐌𝐢𝐧𝐬𝐚𝐧 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐭𝐨 𝐇𝐀𝐇𝐀𝐇𝐀𝐇𝐀.

𝐅𝐫𝐞𝐞 𝐭𝐨 𝐂𝐨𝐦𝐦𝐞𝐧𝐭 :>

Carver's point of view*

Maaga Akong Nagising Dahil Maaga Din Akong Ginising ni Amanda. Inaantok pa ako pero tila nawala ng Sabihin n'yang Payag ang Doctor at Sila Mommy na Dumalaw ako sa Burol ni Jenefer.

Na-Excite ako na Makita si Jenefer Kahit na alam kung Hindi ako nito makakausap.

Sa wakas Makakalabas na'ko sa Hospital na ito pero Babalik parin ako Dahil Oobserbahin pa nila ako Lalo na Ngayon na Nagkaroon ng Bad news Imbis na Sumaya ako sa Good news na sinabi nila sa'kin.

Nagkaroon ng Taning ang Buhay ko Imbis na Maooperahan ako Ngayon ay Hindi na Dahil Hindi na ako Magagamot kaya Umiiyak si Mommy kanina pero Deadma lang ako. Dahil Mas Gusto ko ng Tahimik na ako. Gusto ko ng Magpahinga.

"H-Halika na. " Humihikbi parin si Amanda.

Nakarating na kami ngayon dito sa Mansion ng mga Frald. Maraming Tao na Naglalakihang mga Negosyante ang mga naroon. Hindi naman ako nahiya Dahil Negosyante ang Magulang ko at Kilala din sila sa Buong Asia.

Napansin Ko si Tita Jenny na nakaupo sa Harapan na Inaalukan ni Tamara ng Pagkain pero Hindi ito Umiimik maski ang Gumalaw ay Hindi n'ya magawa kundi braso n'ya lang Dahil sa pag-iyak n'ya.

Itinutulak ako ni Tyner Hindi Ako Tinutulak ha as in sa wheelchair Amp.

Nakatingin sa'kin mga tao Ang iba ay Nadidinig ko ang Bulong-bulongan nila

"𝘉𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘴'𝘺𝘢 𝘯𝘢𝘬𝘢 𝘸𝘩𝘦𝘦𝘭𝘤𝘩𝘢𝘪𝘳? "

"𝘔𝘢𝘺 𝘴𝘢𝘬𝘪𝘵 𝘣𝘢 𝘴'𝘺𝘢? "

"𝘠𝘢𝘯 𝘥𝘪𝘣𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘜𝘯𝘪𝘬𝘰-𝘪𝘩𝘰 𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘋𝘦𝘭𝘢 𝘍𝘶𝘦𝘯𝘵𝘦𝘴? "

"𝘕𝘢𝘬𝘢𝘬𝘢𝘭𝘣𝘰 𝘯𝘢 𝘴'𝘺𝘢, 𝘔𝘢𝘺 𝘊𝘢𝘯𝘤𝘦𝘳 𝘢𝘵𝘢"

Yan ang mga naririnig ko pero Hindi ko Pinansin nakatingin lang ako sa Harapan kung saan andun ang Kabaong ni Jenefer.

Nagumpisang Tumulo ang luha ko ng Makalapit ako sa Kabaong n'ya at ito'y Nahawakan.

"Jenefer" Bulalas ko.

Sunod-Sunod ang pag luha ko ng makita s'yang Tulog.

"I miss you Baby. Marami akong gustong Sabihin sayo Kaso HAHA" Naitawa ko nalang ang gusto kong Sabihin. Bago ako humagulhol.

Nasa Likuran si Amanda at Tyner. Niyakap ako Sa Leeg ni Amanda Maging sa'kin ay Umiiyak na.

"Jenefer Alam mo bang nagiging Pasaway si Carver" Saad ni Amanda na panay ang hikbi.

Niyakap ko ang Kabaong n'ya pinilit kong Tumayo para mayakap at Makita ang mukha n'ya.

"Bakit mo kasi ako iniwan"Hagulhul ko.

Nakapikit ito na parang natutulog ng Mahimbing.Makikita mo parin ang Ganda n'ya ang labi n'yang mapula at ang Mahab n'yang pilik mata. Gusto ko na ulit Halikan ang labi n'ya. I miss my Princess.

Ilang minuto rin akong nakatayo kanina pero muli rin akong naupo ng Nanghina ang tuhod ko. Katabi ko si Amanda at Tamara Pinag-gitnaan nila akong Dalawa.

Hindi ko maalis ang paningin sa litrato ni Jenefer na nakangiti s'ya. Makikita mo sa litrato n'ya na napakasaya n'ya d'yan.

Namiss ko tuloy ang ngiti n'ya Lalong-lalo na ang Paghalik n'ya. Isama muna ang napakasarap n'yang yakap.

I miss you so much Jenefer. :(My Girl.

Jenny's POV* (Jenefer's Mother)

" 𝘐𝘯𝘪𝘸𝘢𝘯 𝘯𝘢 𝘵𝘢𝘺𝘰 𝘯𝘪 𝘬𝘶𝘺𝘢. 𝘗𝘳𝘰𝘮𝘪𝘴𝘦 𝘔𝘰𝘮𝘮𝘺 𝘏𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘪𝘪𝘸𝘢𝘯. 𝘈𝘯𝘥𝘪𝘵𝘰 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘬𝘰 𝘈𝘢𝘭𝘢𝘨𝘢𝘢𝘯 𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘐 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘺𝘰𝘶. "

Naalala ko pa ang sinabi nya ng Ilibing namin si Jasper ang kuya ng anak kong si jenefer. Mabait s'yang bata kahit na alam kong bastos s'yang magsalita sa'min. Pero Mahal na Mahal namin s'ya Dahil Naiisa nalang s'ya. Sinabi n'yang Hindi n'ya ako iiwan.

Hindi ko magawang kumain. Makipag-usap sa mga Nakikiramay Dahil ang gusto ko ay Umiyak ng Umiyak Dahil muli na naman akong nawalan ng isa pang anak.

Kung ga'no ang sakit na naramdaman ko noon sa pagkawala ni Jasper Dumoble ang Nararamdaman ko ng mawala naman si Jenefer.

Hindi man'lang namin s'ya naipagamot ulit. Nagsisisi ako na naging busy ako at Hindi ko sya nabantayan sa Hospital. Kung alam ko lang na last nalang na lambingan namin yung bago s'ya mawala sana Sinulit kuna na kasama ang anak ko.

"Tita, Kumain ka muna po. "

Kanina pa nagaalok sa'kin si Tamara pero hindi ko s'ya Pinapansin Hindi ako galit sakan'ya Dahil alam kong Okay na sila ni jenefer. Okay na rin ako sakan'ya napatawad ko na s'ya sa ginawa n'ya sa anak ko.

"Busog pa'ko iha"

Saad ko. Naaawa ako sakan'ya kung Hindi ko s'ya kakausapin ng tipid. At wakas nasagot ko din ang alok n'ya.

"Okay po" Naupo nalang s'ya sa tabi ko.

Andito narin ang Nobyo ng aking anak nakaupo s'ya sa Wheelchair n'ya habang Katabi ang Pinsan n'ya.

Naaawa ako kay Carver Dahil Nagdudusa s'ya sa sakit sapagkat wala na ang anak ko na Mahal na Mahal n'ya.

Wala paring Humpay ang pag luha ng mga mata ko Tila hindi ito nauubos na parang isang Tubig na dumadaloy sa posu.

Sinabi ng Mahal kong asawa na Ilibing si jenefer sa sabado din nitong Buwan ng Nobyemre. Nung una Hindi ko gusto pero sabi n'ya Magbabakasyon kami para Magpahilom ng Sakit at dusa. Pareho kaming Nagdadalamhati sa Pagkamatay ng anak namin.

Iba ang sakit nung nawala si jenefer Dahil s'ya lang ang anak ko na masayahin Hindi tulad ni Jasper na Tipid ngiti ang Ibinibigay.

Marami akong mamimiss na kulitan namin ni jenefer.

𝘔𝘢𝘮𝘪𝘮𝘪𝘴𝘴 𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘢𝘯𝘢𝘬. 𝘔𝘺 𝘈𝘯𝘨𝘦𝘭.

Ngumiti ako ng tipid bago bumuhos na naman ang luha ko ng maalala ko ang Mukha ng anak kong nakangiti sa'kin.

Ang ngiti n'yang napaka-ganda, Ang mukha n'yang napaka-amo, Ang mga ngipin n'yang makintab, At ang Mata n'yang Kumikinang sa ganda.

"Anak ko Huhuhu" Hagulhul ko.

May biglang Yumakap sa'kin at nakita kong si Carver ang nakayakap sa'kin. Doon ko lang napansin na unti-Unti ng Naglalagas ang buhok n'ya.

"Tita Pakatatag ka... " Humikbi s'ya.

"Tahan na po Ayaw na ayaw ni Jenefer na umiiyak ka" Pagtatahan nito sa'kin.

"𝘔𝘰𝘮𝘮𝘺! 𝘈𝘺𝘢𝘸 𝘬𝘪𝘵𝘢𝘯𝘨 𝘶𝘮𝘪𝘪𝘺𝘢𝘬 𝘗𝘶𝘮𝘢𝘱𝘢𝘯𝘨𝘪𝘵 𝘬𝘢 𝘵𝘴𝘬"

Napaiyak ako ng maalala ang isinigaw ni jenefer 3years ako after mailibing ni jasper.

"Kung nasan man s'ya Alam ko tita na Masaya na s'ya Kaya tita Pakatatag nalang tayo. Talagang iniwan na tayo eh kahit Hindi natin gusto" Carver.

Hindi maiwasan ang humagulhol ng malakas bago Yumakap kay Carver na umiiyak na Hinahaplos ang buhok ko.

𝘈𝘯𝘢𝘬 𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘸𝘦𝘳𝘵𝘦 𝘮𝘰 𝘬𝘢𝘺 𝘊𝘢𝘳𝘷𝘦𝘳 𝘚𝘢𝘯𝘢 𝘣𝘶𝘩𝘢𝘺 𝘬𝘢𝘱𝘢.

To be continued.....