Marriage with Benefits - COMPLETED

57: Down T.T

Chapter 57

Alyx's POV

"Hey baby? ready?"

"M-mikko?" i swallow hard. No. "Anong----"

"Anak, di mo naman sinabing si Mikko pala kasama mo."

"Anong ginagawa mo dito? Bakit mo alam ang bahay ko?" patungkol ko kay Mikko.

"Sinusundo kita." he answers casually.

Hindi ko maintindihan. Bakit nya ako nahaharap ng ganito? Bakit kung kausapin nya ako parang ok kami? Bakit kung tingnan nya ako parang walang nangyare?

"Sige na, mag-iingat kayo mga anak." magkasundo naman talaga sila ni nanay. At hindi nakakapagtaka kung hanggang ngayon malapit pa rin sya kay Mikko. Pero mali e.

"I was about to meet you there. that's the plan."

"Your plan. Not mine." he answers back quickly.

Grabeee!! Inuubos talaga nito pasensya ko. Kainis.

I roll my eyes.

"Nay, aalis na po ako." Saka ako umabas ng bahay without looking back. Pero I know his behind me. I can feel his presence.

"Come on baby." sabi nya ng tumapat kami sa isang itim na kotse.

"I can go there alone." at nagpatuloy ako sa paglalakad. But he reach for my arm bago pa man ako makalayo.

Tinabig ko agad ang kamay nya.

And with that his expression change, he flinch as if I slap him.

I look away.

"Mikko, look. kailangan namin ang trabahong to. Kailangan naming makuha ang 'oo' ng kumpanya mo, dahil dito nakasalalay ang posisyon ng team ko sa office namen. So kung laro-laro lang to sayo, please----"

"I am not playing. I will never do that. Not to you."

I want to laugh. Wow!

Never play? E anong tingin nya sa pinaggawa namin? Diba naglalaro lang naman kami? Diba laro-laro lang naman sakanya lahat yun?

"Alyx, wala akong intensyong masama. I just want to---"

"Hintayin mo na lang ako dun. Kaya ko ng mag-isa. Hindi ko kailangan ng kahit ano, Mikko."

He steps back then he raised his hand surrendering.

"Ok. baby, you're the boss."

"And stop calling me 'baby'. I am not---"

"Yes you are." pagputol nya sa sinasabi ko.

Magsasalita pa sana ako pero tinalikuran nya na ako at iniwan.

-----

Actually, hindi pa naman talaga ak nakakapasok sa lugar na to. I just knew it.

Isa itong resto/bistro/bar. Hindi ito fine dining. Hindi angkop para sa isang business meeting.

Haaaayyy!!!

Agad kong nakita si Mikko, naglakad ako palapit sakanya.

"Remember this place?"

"I dont think so." dahil wala naman akong memories dito.

Baka sya. Ang NMI. Si Caye. Pero ako??

I sat down opposite him.

May stage na may isang grupo ng acoustic singer na nagpe-perform. Medyo serene ang paligid.

Ano kayang hitsura ng lugar na to kapag alternative rock na genre ng NMI ang tumutugtog?

Ang naaalala ko e kung pano ako nagtatampo sakanya nun kapag ayaw nya akong isama sa mga gig nya. Yung kung pano sya nagsisinungaling. At kung ano ang tunay na dahilan kung bakit ayaw nya ako manuod. Naaalala ko yun. Malinaw na malinaw.

"I've been out of the group since mag-take over ako ng company. They've play here sometimes, si Charles na kumakanta.'

I nod. I know that. Nabanggit yun sakin ni Caye minsan.

"I already order, para di na matagalan. Pero yung ayaw mo---"

"It's ok! Di naman ako mapili." kahit ano pa yan.

"I knew it. Alam ko namang di ka mapili sa pagkain e."

"May hindi pa ba napaliwanag sayo si Kai? Any clarifications? Questions?" pag-oopen ko bago ko pa makalimutan ang sadya ng dinner na to.

"Nothing!"

"Then why am I here?" e ano pa palang silbi ko dito.

"You're here because you're my wife."

Parang tumigil ang tibok ng puso ko. He stares. I look away.

"Sir. I am here because of work."

"Is that so?" kahit hindi ko sya tingnan ramdam na ramdam ko ang titig nya saken.

"Do you even know why you're here? Literally, dito sa Pilipinas. Baby, alam mong dapat bago makapag-invest dito ang mga foreign investor e meron Filipino partner. Do you care to know who?" mahinahon nyang tanong. Habang sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Anong ibig nyang sabihin? Don't tell me na----

"It's me baby!!" sagot nya na parang nababasa nya ang tanong sa isip ko.

"So you're my boss. LITERALLY!" I answered back casually. Ayaw kong ientertain ang unnecessary emotions ngayon. Baka kung san pa mapunta ang usapan.

"And I am not playing. Malaki ang nilabas kong pera para sa AD Agency nyo. And I am not going to say NO. Nakapirma na ako ng kontrata bago pa kayo dumating."

Leche, ano na naman ba to? Nananadya ba sya? Sinayang nya lang effort namen. Pinaghandaan namin ang presentation na yun. Tapos ano yun? Palabas lang pala? -.-

TAKTE!!!!

"E di wala na naman pala talagang kwenta ang meeting na to? I'll see you na lang sa briefing kapag naka-gawa na kami ng AD na pwede sa company mo." tatayo na sana ako ng biglang---

He is down on his knees.

"Mikko? What are you doing?'

Tumingin ako sa paligid,almost all of the people were staring at us.

He half smile. His eyes sad, in pain and begging. He takes my hand,gusto ko sanang umiwas pero natigilan ang buo kong katawan.

Hindi ako makagalaw.

Part of me,gusto ang nakikita ko. I want him down on his kness. Gusto kong maramdaman nya ang naramdaman ko nun. Pero hindi ko maiaalis na hindi maapektuhan. I care for him. Damn!! I still care.

'Alyx,I'll do anything you want patawarin mo lang ako. Kahit ano basta  tanggapin mo ulit ako. I want you back.'

Wow! Just wow.

'Tumayo ka na. Please!! Ang daming tao Mikko.' I try to be as calmed as I can be. Ayokong mag-break down dito. Not here. Hindi sa harap nya.

'Alyx please.'

I kneel on his front. Para pantayan sya. I whisper calmly.

'Utang na loob Mikko. Are we really going with this shit now? Here. Stand-up. And for the last time,sasabihin ko to sayo. Stop this. Tigilan mo na to. Mikko were over. I am honestly working here. Mahalaga to,para kay Nanay. Para sa kin. So please,stop playing games with me. I want to make this work perfect. Kailangan namin to ng team ko. Kaya sana maki-cooperate ka. This is not about us. Coz there is no US. Wala na. Tapos na.'