The Art of Falling

Chapter 3: Hide and Seek

“Miss Windsor, are you listening?”

Biglang tawag saakin ng Professor namin.

Ano ba yan nanggugulat naman si Sir.

Nakatingin kasi ako sa labas ng bintana.

Mabilis akong umayos ng pagkakaupo at ang eyeglasses ko, accessory ko lang tong reading glasses ko kung trip lang.

“Ah y-yes Sir... I’m listening.” 

Nakarating yata ako sa South Korea eh, sa kaiisip ng dahilan kung bakit nakipaghiwalay saakin si Dennis.

Bakit palagi ko nalang siyang naiisip, nakaiinis na.

Ang hirap kasing tanggapin na bigla ka nalang iiwan sa ere ng taong mahal na mahal mo. Yung tipong nag-eenjoy ka palang sa relationship niyo, nag-uumpisa palang kayong bumuo ng happy moments na akala mo FOREVER na kayo, akala mo siya na yung Prince Charming mo, akala mo TRUE LOVE na, yun pala AKALA MO LANG.

Ang unfair eh, seryoso kana tapos hindi pala siya seryoso. Tang ---ng  love yan. Pakshet makalilimutan din kita DENNIS ALCARAZ.

author: push mo yan =) haha

“Bessy, are you okay?” Kalabit saakin ni Eliza, my very beautiful and thoughtful bestfriend. We’re bestfriend since first year. She know’s everything about me because I trust her.

Tumango nalang ako sakanya pero deep inside alam niyang hindi ako okay.

“Class dismiss, don’t forget to pass your Title Research, deadline is deadline.”

Nagpahabol pa si Sir, oo nga pala wala pa akong naisusubmit mamayang 4 pm na yung deadline, tsk.

“Bessy, tara na sa cafeteria, gutom na ako.” Hila saakin ng bestfriend ko, di halatang gutom eh.

“Daan muna tayo sa locker room, iwanan ko lang tong books ko.” Matamlay kong sabi sakanya. Napansin niya iyon.

“Bessy sad ka na naman eh, parang biyernes santo na naman yang pagmumukha mo, smile ka naman dyan para ligawan ka agad agad kapag may nasalubong tayong fafa.” Kinikilig pa siya habang sinasabi yun.

Napipilitan akong ngumiti sakanya. “Sira ka talaga kahit kelan.” Sabi ko pa.

“Eto naman, concern lang ako sayo Bessy.”

“oo na”

“Tsaka bessy magsuklay ka nga para di sila maturn off.”

Pero di ko siya sinunod, basta nagponytail nalang ako.

“Kahit di ako magsuklay... MAGANDA AKO HAHAHA.” Totoong tawa yan ah haha

“tsk” Narinig ko yun, di nalang siya mag-agree, totoo naman eh

Halos magkandarapa nga silang lahat mapansin ko lang eh, yung eksenang naglalakad lang ako tapos uulan ng rose petals at may lalabas sa kumpulan ng mga tao na lalakeng may hawak na boquet of pink roses. Tapos sasabihin niya.

“Pwede makuha number mo?” Oh ikaw na haha ..

Kung gusto niya talaga ako dapat ako kinuha niya haha jowwwk..

Meron pa yung eksenang 5 months before ang birthday mo may marereceive kang gifts, nakalagay dun.

“Advance Happy Birthday” maka-advance wagas haha

Pero hirap ko silang pansinin ngayon dahil BITTER pa ako.BITTER AKOOOOOO :-(

okay kalma lang GORGEOUS :-)

Pagbukas ko ng locker ko may nalaglag. Pinulot yun ni Eliza.

“Bessy kaninong ID to?... St. Christian University, ...wow ... Johanne Gray Sy... OMG, ang gwapo niya bessy, bagong jowa mo? Kailan pa? taga saan?---” I look at her then she stopped talking and zipped her lips.

Pinasok ko sa locker yung libro ko saka inagaw sakanya yung ID.

“Isa-isa lang ha bessy? ... I don’t know him, He’s not my jowa, over my beautiful, gorgeous, sexy body duhhh, ... Siya lang naman yung stranger sa LRT.” Saka ko hinagis sa loob ng locker at sinarado na.

“Kung ganun Bessy nakakita ka na pala ng isang anghel.” Yung mukha niya parang nakakita nga ng anghel, may pahawak hawak pa siya ng mukha.

“Anghel ka diyan, demonyo kamo, tara na nga.” Nilayasan ko siyang nag-iimagine.

Tumakbo pa siya para lang mahabol ako.

“Waaaait, bessyyyyyyy” Tili niya.

Kahihiyan talaga ang babaeng toh. Tsk.

“I’m sure bessy, matagal ka ng pinaghahanap nun”

“Huh? Bat sana? Pwede naman siyang magpagawa ulit ng ID, kaw talaga bessy, ... naiwan sa house ang brain?” Sabay tawa ko haha, syempre yung ganitong biruan ay hanggang biruan lang talaga.

“Ikaw yata nakaiwan ng brain bessy, ... hello? May rule kaya ang SCU pag nawala ang ID  kailangang magcommunity service, hindi ka pwedeng magpagawa ulit after one month ... so in short one month community service, kaya hindi na ako magtataka kung hanggang ngayon ay pinaghahanap ka parin.”

Haba nun ah.

“Really? May ganung rule?” Nauna na akong maglakad dahil ang bagal niya, nakaheels pa kasi.

“MERON noh, baka ipablutter ka pa nga eh, siguraduhin mo lang na hindi ka niya nakilala, dahil ang alam ko mga gangsters ang karamihang SCUians.” Well ang alam ko kasi kagalang-galang pag big universities.

“Naku bessy, kung gangsters lang... you know me.” I smiled sweetly. Wala naman kasing binatbat ang mga gangsters sa mafias eh, mas matindi kami hahaha.. ^evil laugh^, kaya kasi naming pumatay, ang mga gangster gang bugbog lang ang mga yan, tsk.

She rolled her eyes. “Yeah right,... pero ingat ka parin bessy... pero bilisan nating maglakad, naghihiyawan na mga alaga ko sa tiyan.” Siya kaya mabagal. Bigla akong huminto kaya naman nabunggo niya ako.

“awww ano ba yan bessy” Reklamo pa niya.

“bessy... he’s here.” Halos pabulong kong sabi.

“Who?” Then she look the way my eyes on. “O-M-G ... siya ba yan bessy?” Gulat much?

Tumango ako ng hindi lumilingon sakanya.

“spell GWAPO.” Sabi pa niya, napalingon tuloy ako sa bessy ko at ayun I saw hearts.

Nagflashback sa isip ko ang mga pinaggagawa ko sakanya sa LRT, ... PINAHIYA ko siya at yung sinabi lang kani-kanina lang ni bessy, GANGSTERS. He looks gangster right now.

He’s coming and looks... hot???? Nooooo! he looks ANGRY.

What to do?

“Bessy I have to go now, see you later. Don’t spoil me”

Tumakbo ako.

“Bessy wait lang.” Sigaw pa niya. Pero pasensiya na bessy, ikaw nalang kumain mag-isa ngayon, kailangan ko munang takasan ang demonyong malapit na sayo.

“hoy sandali bumalik ka dito.” I heard him. Hinahabol niya ako.

Baka kung ano pa magawa niya saakin pag nahuli niya ako or reverse ko nalang, baka may magawa pa ako sakanya pag lumapit siya saakin haha ..

Buti nalang mabilis akong tumakbo at narating ang parking area kung saan nakapark ang topdown car ko. Mabilis akong nakalabas ng school ng hindi niya nasusundan.

Ako ang nagwagi hahaha... para lang kaming naglalaro ng hide and seek, kung di niya ako mahanap, mabuburo siya forever hahaha, kawawang bata.

End of Chapter 3: Nag-enjoy ba kayo? Hindi, syempre ang sagot jan haha ..Salamuch...

boring ba? co