Prolouge <3

522 9 1
                                    

Kung pwedeng bawiin,  gagawin ko. Kung pwedeng ibalik, gagawin ko.
Pero kung huli na...may magagawa pa ba ako?

-------------------------------------------------------------

"I'm sorry...Levi..." I said in a serious tone as I looked down on the ground.

"...huh?" Reply ni Levi. Palibhasa medyo nalilito pa siya. 

Short period lang kami naging mag boyfriend at girlfriend. Pero di ko akalain na ganitong kasakit ang magiging break up namin.

"Ah...OK..." sagot niya na nakangiti.

'Levi take this seriously!!' Sigaw ng isip ko.

"I'm serious Levi...I'm breaking up with you!" I shouted, fed up with his go with the flow attitude.

"...I see...okay...isa...dalawa...tatlo..." Teka?  Nagbibilang siya?  Huh?

"Bakit ka Nagbibilang?! INAASAR MO BA 'KO?" Sigaw ko sa kanya.

"Gusto mo ba talagang malaman?  Erin?" Sagot niya habang minamasdan ang mga bulaklak ng Nara na nahuhulog.

(A/N: meh bulaklak pala yun?)

"Kase...One, it's like a dream come true.
Two,  just wanna be with you.
Three,  girl it's plain to see that you're the only one for me.
Four,  repeat steps one, two, three.
Five, make you fall in love with me...

Whenever I believe my work is done-"

"Do you think we can still go back at one?" Sabi ko sa kanya.

...

Katahimikan. Silence. Emptiness.

"I See..." he finally answered.

"Well?! Puro 'I see' na lang ba ang isasagot mo?" I asked impatiently.

"Erin...talaga bang...gusto mong makipagbreak saken? " Tanong niya habang nakatitig sa lupa.

"...Oo..." Bakit...masakit?  Ang...puso ko?

"Pero...mahal na mahal kita-"

"YAN! Yan mismo! Ang ginagawa mo ngayon ang nagpupush sakin na iwanan ka!"

"..." tiningnan ko siya sa mata. Hurt ang emotion na nakita ko.

"I'm sorry Levi! PERO NAHIHIRAPAN NA AKO!"...stop it.

"MASAKIT NA...NA LAGI NA LANG AKONG SAKAL! " ...that's a Lie.

"PARA KANG TUTA! YOU'RE SO PATHETIC!!" ...Tapos na.

"...ganyan...ganyan lang ba talaga ang tingin mo sakin? " Sabi niya. Ang boses niya cold. Hindi na ang bubbly voice niya.

"OO KAYA BREAK NA TAYO!" and...I ran away.

'Run...run...and never look back. If you look back...you'll get hurt!' Yun lang ang laman ng utak ko.

Hindi ako tumigil sa pagtakbo.  Hindi ko napansin na...hindi din tumitigil ang pagluha ng mga mata ko. Hindi din tumitigil ang sakit sa puso ko.

Baka...gutom to...

Hindi makatarungan ang ginawa ko...hindi tama...ang dapat sa isang tulad ko? FOREVER ALONE

*drip*

*drop*

Tumakbo ka...

*drip*

*drop*

Masakit pala...

*drip*

*drop*

Puso ko...

*drip*

*drop*

Broken na...

When EX becomes NEXTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon