Along The Side Ways (Along Series 1) [COMPLETED]

ATSW 33

CHAPTER 33

"DAD? NAGUGULUHAN po ako.." bakit.. ano.. pinigilan ko ang mga luhang nagbabadiya sa mga mata ko. I cant help but to be shocked of my dad's confession. Taning? Nagbibiro ka ba Dad? Dad?

Ngumiti ito nang mapait, "Pasensiya na.." umiwas ito ng tingin kasabay ng pagbitaw niya sa kamay ko.

Pilit kong hinahaang mga mata nito ngunit hindi na muli ito dumapo sa'kin, "Dad. Hindi ko maintindihan," kumunot ang noo ko.

Tumayo ito sa kinauupuan at pumunta sa isang luggage na nasa gilid ng pinto, may kinuha siya rito at nang bumalik ay may dala na siyang folder. Iniabot niya ito sa'kin.

Naguguluhan man ay tinanggap ko ito. At nang sa buksan ko ito'y dalawang part no'n ang bumungad sa'kin na sa haliparot ay basahin ko ay tumingin ako Kay Dad na siyang tila ninenerbyos sa pag-inom ng alak.

Muli siyang ngumiti, "At ng kapatid mo, anak.." umiwas na naman siya ng tingin. Kung ganoon ay meron?

Hindi ko alam kung ano ang naging unang reaksyon ko ngunit nakangiti akong binasa ang mga papel na naroon. Koura. Koura Cortez. Naka-ngiti akong basahin ang pangalan ni Koura kasama ang picture nito sa harap, magkamukha nga kami. Pero lahat iyon ay napawi nang makita ko kung bakit sila mayroong ganoon, kung bakit ba nahihirapan si Mom, kung bakit pati ang kapatid ko... Leukemia.. bakit dalawa sila?

"Dad?" Pagtawag ko rito. "bakit  ho dalawa sila? Bakit po?" Isinara ko ang folder. Muling lumagok si Dad sa beer kaya't inagaw ko ito sa kaniya. "Dad."

Tumayo ito na tila pinasusunod ako, "We're going to the Hospital, fix yourself, bring what you have to bring for your mom and your sister.. bring your love." Tumalikod na ito.

Bagaman ay naguguluhan at Marami pang tanong ay sumunod ako, naligo at nag-ayos. Napa-ngiti ako nang umupo ako upang pumantay sa kama ko upang kunin ang treasure box na siyang kinalalagyan ng mga Medals, certificates and the awards that I used to have. Matutupad na ngayon ang pagpapakita ko sa kanila ng Treasure box ko. This is the fruit that I once grew!

Bumaba na ako nang nakangiti habang tago tago sa likod ko ang treasure box. Sinalubong naman ako nang mapang-usisang tingin ni Dad. Ngumiti lang ako at nagkibit balikat, pinauna ko rin itong maglakad upang maiwasan na makita niya ang dala ko. Nang makalabas nga Kami'y humupa na ang ulan ngunit kataka-takang maraming kotse sa labas, ngumiti Hindi naman na namin iyon pinansin dahil baka sa mga may bahay ang may-ari no'n. Nang makapasok na sa kotse ay itinago ko agad ito sa paahan upang maitago.

I was humming a song when Dad just start to play the radio. I remember their love song before, tahtw as the music that were playing. Irreplaceable.

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa pag-indak ko sa tunog pero ang pag-intindi ko sa mga liriko na meroon sa kanta. Irreplaceable.. pero halos mawasak ako nang marinig ang impit na iyak ni Dad mula sa front seat. He starts to Junk the song with his broken voice. Namalayan ko na lamang ang sarili ko na umiiyak habang sumasabay sa musika. Maaring napakasakit nito sa parte ni Dad. Na sinasabi niyang may taning na si Mom, na nahihirapan na siya.  Grabe ang iyak namin ni Dad sa loob ng kotse na siyang tila natatabunan na ang tunig ng musika pero sa aking pandinig ay malakas pa rin, pero ang mas masakit ang Bose ni Dad na siyang pilit kumakanta kahit na nahihirapan at umiiyak. Siguro talaga'y may mga ala-ala na siyang gusto mong balikan gamit ang musika.

Kaya't nang huminto ang kotse'y parehas kaming napaaayos ni Dad ng postura napa-tawa pa kami sa isa't-isa dahil halos sabay aming ginawa iyon. Hindi ko alam na talagang pagsisisihan ko ang mga dumaan taon, ang nga dumaan na panahon na dapat ay nakakausap ko si Dad, si Mom, at sana'y noon ko pa nalaman na may kapatid ako, Koura, napaka-ganda.