21.Bölüm/Elbise

17.9K 383 53
                                    

UZUN BİR BÖLÜM OLDU :)

BUYRUN İYİ OKUMALAR VE LÜTFEN VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN:))

HİKAYEME ZAMAN AYIRDIĞINIZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. 

Kerem'le eve gelmiştik ve arabada binlerce soru yağmuruna tutulmuştum. Astımım olduğunu ona söylemediğime kızıyordu. Sabahtan kalma yatağı topladım ve oturdum. Kapının açılmasıyla çığlık atarak ayağa kalktım. Can ve Yağmur? burada ne işleri vardı. Bana yaklaşmalarıyla hızla Kerem'e bağrdım.

-Kereeeem yardım eeett!

diyerek haykırmamla Kerem hızla odaya dalarak yanıma geldi.

-Ne oldu?

dedi telaşla sanki Yağmur ve Can'ı görmemiş gibiydi.

dedim ve onları işaret ettim. Kerem dehşetle gözlerini işaret ettiğim yere bakıp bana tekrar baktı.

-neredeler güzelim?

-Kerem oradalar görmüyormusun? Ya bide sırıtıyor Yağmur sana!

diye sitem etmemle sanki Yağmurla Canı tek ben görüyormuşum gibi bana bakıyordu.

-Tam olarak neredeler?

-ya Kerem malmısın oradal

-neredeler güzelim?

-Kerem oradalar görmüyormusun? Ya bide sırıtıyor Yağmur sana!ar bak!

diyerek tekrardan gösteriyorum.

-ama nasıl olur?

yoklardı. gitmişler. Ama onları görmüştüm ve bi anda gitmişlerdi.

-şii güzelim sakin ol çok yoruldun o yüzden halisilasyon görmüşsündür. şii hadi gel..

diyerek beni kendine çekti. Ben halisülasyon mu görmüştüm? Ben deliriyormuyum?

-Kerem ben...deli..deliriyormuyum?

-hayır Zeynep bunu birdaha duymak istemiyorum. Tamam mı?

diyerek kızmasıyla başımı salladım. Ama merak ediyordum. Ben gerçekten deliriyormuydum??

-KEREMİN AĞZINDAN-

 -Kereeeem yardım eeett!

çığlığıyla hızla yukarı doğru çıktım.

-Ne oldu?

dedim nefesime düzene sokmaya çalışarak,

-Ya-yağmur ve Can.

demesiyle gözlerimi büyülttüm.

-neredeler güzelim?

-Kerem oradalar görmüyormusun? Ya bide sırıtıyor Yağmur sana!

demesiyle etrafıma baktım yoklardı işaret ettiği yerde,

-ama nasıl olur?

diyerek etrafına baktı. Bu aralar kafası karışık olduğu için onu kendime çektim.

-şii güzelim sakin ol çok yoruldun o yüzden halisilasyon görmüşsündür. şii hadi gel..

diyerek küçük bedenine sarıldım.

-Kerem ben...deli..deliriyormuyum?

-hayır Zeynep bunu birdaha duymak istemiyorum. Tamam mı?

diyerek susturdum onu bu lafı duykam istemiyordum. Ben onun yanına banyoya gittiğimde kafamı aniden suya sokup konuşmaya başlamıştı. Sonunda bi anda suya düşmesiyle onu kaldırmıştım. Bayılmıştı. Annesini gördüğünü sanıp onunla konuşmuştu ve neredeyse boğuluyordum. Zeynep bu aralar çok halisilasyon görmeye başlamıştı. Onun delirmesine izin vermeyecektim. Ki zaten o deli değildi...

Töre (ZeyKer)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin