DOLUNAY

25. Bölüm

"Anne seni çok özledim." Dedim. Kollarım annemin boynunda anneme sıkıca sarılıyordum. Annemin kollarıda  benim sırtımdaydı.

"Bende seni çok özledim kızım. Iyisin değil mi bir tanem." (Annem)

"Evet anne iyiyim." Diyerek geri çekildim ve Annemin gözlerine baktım.
"Sen?"

"Sizi gördüm daha iyi oldum kızım." Dedi ve ellerini çekti.
 
 
Sonra babama döndüm. Babam tebessüm ederek kollarını açtı. Gülümseyerek hemen kollarına atladım. Babamada kısaca sarılarak geri çekildim. Şuan hepimiz kapı ağzındaydık ve ben durumu sonradan fark edebildim. O yüzden babamla olan sarılmamı kısa sürdürdüm. Babam durumu anladığı için tebessüm edip göz kırptı.


Hep beraber eve girdik. Ev dubleksti ve baya büyüktü. İçeride nerden baksan 50 kişi rahat yaşayabilirdi. Fazla oda sayısı vardı ve odalarıda büyüktü.


Hep birlikte eve geçtik. Annem bizi salon gibi bir yere yönlendirdi. Korumalarımın hepsi ayaktaydı sadece beş kişi dışarıda etrafı kolaçan edeceklerdi.
 

Çağla annemin yanında kollarının arasındaydı. Onu malum olaydan sonra ilk defa görüyorlardı. Çağla için korkmuşlardı.

Biz artık geniş bir aileydik...

..
  
    
              
Buraya gelişimizin üzerinden tam on gün geçti. Şuan kendi odamda yanımda ablamla birlikte yatağımda uzanıyordum. Ablam uykuya dalalı çok
oldu ama benim uykum olduğu halde uykuya dalamıyordum. Nedenini bilmiyorum ama bir türlü uyuyamıyorum.

Gözlerimin önüne sürekli Alfanın güçsüz görüntüleri geliyor. Alfayı her ne kadar takmasamda bu durum canımı sıkıyor. Sanırım kişiliği için değilde Alfa olduğu için bu şekilde hissediyordum. Her ne kadar nasıl biri olduğunu bilsemde ölmek üzere olması can sıkıcı bir durum.

Gözlerimi kapatıp rahatlamaya çalıştım. Alfanın ölmesi beni pek etkilemez bana da yararı olurdu. Evet rahatla Dolunay. Rahatla...

Yok böyle de düşünmek hiç bana göre değil. Biri öldüğü için sevinecek türde biri değildim hiç bir zaman. Gerçi varis olduktan sonra bazı huylarım değiştiği için şuan bundan pek emin olamıyorum. Ateş ölürse belki sevinebilirimde. Nedense konu Ateş olunca başka birine dönüşüyormuşum gibi hissediyorum. Daha sert ve daha acımasız birine...

Kendimi uykuya teslim etmeye çalıştım.
   
   
      
..
   
    
    
Ateşin sesini duymamla gözlerimi açtım. 

Sesi uzaktan geliyor gibiydi. Gözlerimi açtığımda etraf yabancı gibi geldi. Uyuduğum yerden farklı bir yerdeydim ve üzerimde yine beyaz elbisem vardı.

Yine mi??

Etrafıma bakınıp bulunduğum odadan çıktım. Iki ses vardı ama genelde baskın çıkan ses Ateşe aitti. Yukarıda hissettiğim enerji sayısı on dörttü ve sanırım biri alfaya aitti.

Merdivenlerden yukarıya çıkmaya başladım. Hareketlerim sessizdi ve kulağım yukarıdan gelen seslerdeydi. Merdiveni yarılayınca yüksek bir ses çıktı. Sanırım bir şey devrilmişti. Yukarıda her ne oluyorsa sanırım durum biraz kötüydü.

Yukarıya çıkıp çıkmama arası kararsız kalsamda ayaklarım basamakları ağır adımlarla çıkıyordu.