DOLUNAY

34. Bölüm

"Günaydın bir tanem."

"Günaydın anne. Benimle birlikte miydin gece?"

"Evet canım seninle uyumak istedim. Ben yanına kıvrılınca babana yer kalmadığı için biraz yatağa sövdü ama yatakta uyumaktan vazgeçip şuradaki kanepeye geçti oda."

Kafamı kaldırıp babamın olduğu yere bakmaya çalıştım. Kanepede iki büklüm uyuyordu.

"Odanıza gitseydiniz keşke babamın beli tutulacak şimdi."

"Bir şey olmaz ona merak etme hem iyileştirici gücü olan bir kızımız var babasına kıyamayıp bel ağrısına yardım eder diye düşünüyorum şuan."

"Anne yaa!" Diyerek gülümsedim ve kendimi tekrardan yatağa bıraktım.

"Bir ara rüyanda tebessüm eder gibi oldun. Ne gördüğünü merak ediyorum doğrusu."

"Güzel bir yerdeydim anne. Ben daha önce öyle huzur veren bir yere gittiğimi hatırlamıyorum. Lavanta kokusu güneş ve tatlı, sıcak bir rüzgarın olduğu bir yerdi."

"Vay güzel bir yermiş."

"Evet öyleydi. Orası bana huzur verdi şuan gerçek dünyaya geri dönmem kötü oldu ama neyse."

Annem elini yanağımın üzerine koydu.
"Burada biz varız ama tatlım."

"Evet anne. Burayı benim için yaşanılacak hale getiren kişi sizsiniz zaten. Siz olduğunuz sürece yaşamaya devam edeceğim."

"Böyle konuşman hiç hoşuma gitmedi kızım senin biz olmadığımız zamanda ayakta olman gerekiyor. Ayakta kalıp hayatına devam etmelisin."

"Benim hayatım sizsiniz anne ama siz olmazsanız yaşamamında bir anlamı olmaz."

Annem elini geri çekti. Kaşlarını çatmış biraz sinirlenmiş gibiydi. Babam uyuduğu için ses tonunu kısık tutmasa şuan sesini normalden bir tık yükselterek konuşurdu.

"Bana bir söz vereceksin hayatım. Eğer bize bir şey olacak olursa sen hayatta kalıp yaşamaya devam edeceksin. Yeni kişilerle tanışıp hayatına yeni birilerini alacaksın."

"Bu benim için çok zor olur ben buna söz veremem anne."

"Söz vermen gerekiyor tatlım. Hiç öyle bakma kızım söz vermek zorundasın Dolunay. Ailenden kimse hayatta olmasa bile sen yaşamaya devam edeceksin tamam mı?"

Ben anneme cevap vermeyince annem gözlerimin içine bakarak elini tekrardan yanağımın üzerine koydu.

"Bana söz vermen lazım. Eğer bu konuda bana söz verdiğini duyarsam içimde kafamda rahat olacak bir tanem."

"Peki tamam anne söz veriyorum."
 

Annem küçük bir tebessüm etti.
"Seni seviyorum kızım."

"Bende seni seviyorum anne."

Annemin kollarına sığınıp gözlerimi tekrar kapatıp uyumaya çalıştım...

..

Bugün neden bu saçım düzgün bağlanmıyor?

Yada şöyle düzelteyim saçım neden elektriklenmiş ve bağladığımda neden bir taraflardan çıkmak zorunda?

Saçımdaki tokayı sinirle alıp yatağımın üzerine attım. Elimdeki tarakla tekrardan saçımı taramaya başlarken
kapım vuruldu. Enerjisinden anladığım kadarıyla gelen kişi ablamdı. Iki gündür yanıma uğramadığı için kendini suçlu hissedecekki gir diyerek içeriye çağırmamı bekliyordu gelmek için.