Merhaba Arkadaşlarrr.
Uzun bir aradan sonra tekrar geldim. Hikayeyi,umarım beğeniyorsunuzdur. Yorum ve Vote verirseniz çok daha güzel olur. Sizi seviyorum..
Isabel'in Ağzından ;
Geç kalmıştım. Tabii bu alışılmadık bir Şey değildi. Ama acele edersem hala servise yetişebilirdim. Bence okul tam bir vakit kaybıydı .şu anda bir dağın tepesindeki kayalıklardan yüz metre aşağıya sallanmak isterdim.
"Isabel" alt kattan annemin sesi yankılandı .
"On dakikan var! Yetişebilecekmisin?"
Odamın kapısında ağabeyim Louis'le karşılaşınca irkildim. Sırtını kapının pervazasına yaslamış ,kafasını sallayarak her zaman ki kendini beğenmişliğiyle ,üstünlük taslayarak sırıttı . Okul formasını eksiksiz olarak giymiş,sırt çantasını tek omzuna atmış,yukarıdan beni izliyordu. Boyu ne zaman bu kadar uzamıştı acaba?
"Evet ,tabii..." dedi Louis, alay ederek . Annemin duymadığından emindi nasıl olsa. "Yetişir tabi anne."
Tek amacı beni kızdırmaktı.
Onu koridora doğru itip kapıyı suratına kapattım. Formamın parçalarını teker teker dolaptan çıkardım ve ayakkabılarmı bulabilmek için etrafa çabucak göz attım. Elimden gelince hızlı giyindim. Mavi gömleğimin yarısı eteğimin dışındayken ,aynaya döndüm,hemen saçımı tarayıp atkuyruğu yaptım.
Kapıyı açtığımda Louis halâ ordaydı. Ürküp bir adım geri çekildim. Tekrar dengemi bulunca Louisi itip geçtim.
"Kendine başka bir uğraş bul ağabey."
Koridor boyunca peşimden yürüdü.
"Değişiklik olsun diye bir gün,kendi başının çaresine bakmaya başlarsan bende çok güzel uğraşlar edinebilirim ,kendime."
Bunu duyunca durup arkamı döndüm. Aslında söylediği şey beni hiç şaşırtmamalıydı. Kendimi bildim bileli, Louis şu 'büyük ağabeylik' rolünü hep fazlasıyla ciddiye almıştır. Biz küçükken ,babam bizi terk ettiğinde ,Louis aile reisi görevini üzerine aldı. İlk önceleri bunu fazla önemsemiyordum. Ama o zamanlar daha çocuktuk ve benden bir yaş büyük ağabeyimden gördüğüm ilgi hoşuma gidiyordu. Fakat çok geçmeden ,ki artık on beş yaşındayım,bu iş sinir bozucu bir hal almaya başladı. Tek yaptığı şey,üstünlük taslayarak işlerime karışmaktı ve artık buna dayanamıyordum.
Gözlerimi suratına diktim. Fakat karnımın guruldadığını fark edince uzatmamaya karar verdim. Merdivenleri ikişer ikişer atlayıp mutfağa koştum. Louis peşimden geldi ve kapıda durdu.
"Kahvaltı edecek zamanım yok."
"Sana biraz para vereyim de kentinden yiyecek bir şeyler al. Sağlıklı birşeyler..."
Bütün sinirim tepeme çıktı. Kasılıp kaldım ve omzumun üzerinden yapabildiğim en kötü bakışımı attım ona.
"Benim param var,teşekkür ederim. Şimdi kaybol yoksa seni bu meyve bıçağı ile doğrarım."
Arkasını dönecek gibi oldu,ama son bir uyarıda daha bulunmadan edemedi.
"O bıçağa dikkat et. Yeni ve keskin!" of Louis. Beni çileden çıkarıyorsun.
"Peki,baba"
Bunu söylediğim anda pişman oldum. Louis ,koyu renkli gözleriyle huzursuzca yüzüme baktı. Sanki bir anlığına dünya dönmeyi bıraktı ve ikimizn arasında zaman durdu.
