Chapter Eight

4 1 0
                                    

Chapter Eight

Nagtanong si Nero patungkol sa kurso ko. Agad ko namang sinabi na Business Ad ang kinuha ko. Marami siyang tinanong patungkol doon na maligaya ko namang sinagot.

Kumalma ako dahil sa pag-iba niya ng topic. Kanina lang ay halos hindi ako makahinga dahil sa mga sinabi niya. My heart was filled with joy that it won't stop pounding. To hear that somehow we have the same opinion about each other made me truly happy.

Bwiset ka Nero, marupok talaga ako. Kapag ganyan ka hindi ko mapapanindigan ang mga prinsipyo ko!

After sa coffee shop, na inabot ata kami ng isang oras bago makaalis dahil madami kaming napag-usapan, ngayon naman ay nagmamaneho siya papunta kung saan. Wala pa ring plano. Basta may mapuntahan.

The ride was silent as usual. Ang tanging naiiba lang ay ayaw mapawi ng ngiti ko.

This is seriously my first time ever hanging out with a guy, alone. Like, I am friends with Edge but it was more on because he's always with Klea kaya nakakausap ko rin at naging kaibigan.

I was the one who chose to limit the people around me. I distance myself from acquiantances. I always make sure that I place a barrier.

But tonight... it's really different. Parang hindi ako. I'm literally letting someone I am slowly getting to know on my small bubble. And I never thought that it would be this... liberating.

Nasanay ako na pakikisama lang ang ginagawa at hindi talaga pagkakaibigan. Having a huge friend group looks fun and exciting but having a small one is more intimate. Mas makikilala niyo ang isa't isa. Alam mo ring mas tatagal. I love interacting with people, but I always madwmsure that those people are the ones I value. I don't have time to be friends with someone na later on ay mawawala rin. That's one of the reason why I've always been this distant to people. It's always my choice. I don't regret it. Natuto rin ako na tanggapin na lang ang sinasabi ng iba.

"Are you sure you don't have a specific place you want to go to?" Napabaling ako sa nagsalita. Nero glance at me for a second bago binalik ang mata sa daan.

I tried to think of a place but wala talaga. I was not really interested on going out but our first simple trip to a local coffee shop made me realize that I should hive exploring a chance. Baka dahil doon pa ako makahanap ng rare finds that I would personally enjoy.

Umiling lamang ako pero agad kong binawi nang may dumaan sa isip ko. "You like going around the city, right?"

He hummed as an answer.

"Do you go out of this car when you do?"

Tumango ito, now looking a little confused.

"Then take me somewhere you've been to. Kahit saan. Kahit yung pinakamalapit dito or what." I said excitedly. Hindi ko napigilan.

Muli siyang bumaling ng tingin sa akin. Amusement is written all over his face while the back of his left hand is touching his lips.

Bakit ang cute niya? Tapos nakasalamin pa siya ngayon, I swear sobrang bagay sa kanya.

Hindi siya nagsalita at nagpatuloy sa pagmamaneho. Ako naman ay pinagmasdan ang labas kung saan tanaw ang naglalakihang building. Halos wala na ring traffic dahil malalim na ang gabi.

I was enjoying the view when he parked the car. Paglingon ko sa kanya ay nakababa na siya at sinara ang pinto. Kinalas ko ang seatbelt at nagulat ako nang pagbuksan niya ako ng pinto.

"Thank you." Nahihiya kong sambit dahil hindi ko inaalalang pagbubuksan niya ako ng pinto.

Magkatitigan kami nang bumaba ako ng sasakyan at pagsara niya ng pinto. Pero agad din akong napabaling kung ano ang nasa harap namin.

Something Beyond The SilenceWhere stories live. Discover now