SAYKO LİSE: BAŞKA BİR HİKAYE

SL-54

Flört-Ömre Bedelsin

"Sakin ol güzelim." Doruk abi saçımı okşarken konuşuyordu. Kafamı göğsünden kaldırıp "Nasıl sakin olayım?" dedim.

"Bir yolunu buluruz." 

"Buluruz değil mi?" Kafasıyla onayladığında elimle göz yaşlarımı silmiştim. Derin bir nefes alıp ağlamamaya çalışırken Doruk abi "Dövüş okulunu neden kapatıyorlarmış?" dedi.

"Sanırım durum pek iyi değilmiş."

"Bunun üzerinden gidebiliriz." Doruk abi düşünceli bir şekilde konuşurken "Nasıl yani?" demiştim.

"Ben halledeceğim." Burnumu çekerken Doruk abi arkama doğru bakarak tekrar konuşmuştu. 

"Ağlama artık ona çirkin görünmek istemezsin." Baktığı yere bakışlarımı çevirdiğimde Emre'nin büyük adımlar atarak bize doğru geldiğini görmüştüm. Onu mu çağırmıştı?

Doruk abiye baktığımda yüzünü ekşitmiş bir şekilde bana bakıyordu. Hala kabullenemiyordu.

Emre yanımıza geldiğinde yüzüme doğru eğilip "Ne oldu?" dedi.

"Sonra konuşsak?" Kafasıyla onayladığında kollarımı beline dolamıştım. Oda kollarını bana doladığın göz ucuyla Doruk abiye baktım. Apartmana doğru gidiyordu. Emre'ye gerçekten güvendiğini bile buradan anlayabiliyordum.

Derin bir nefes alıp yüzüme bir gülümseme yerleştirirken Emre'den ayrılmıştım. Az önce ağlayan halimi gördükten sonra gülmemi garipsemiş olmalı ki garip bir şekilde yüzüme bakıyordu.

"Defne iyi misin?" Kafamla onaylarken tekrar konuşmaya başladı.

"Ama az önce ağlıyordun. Doruk abi mesaj attığında çok korktum." Yüzümdeki saçma gülümsemeyle hala ona bakarken sorun olduğunu anlamaması için en iyi oyunculuğumu sergilemeye çalışıyordum.

"Seni görmek için numara yaptım." Omuzlarımı silkip konuştuğumda Emre gözlerini kısarak bana bakmaya başlamıştı.

"İnanmadım. Ama inanmış gibi yapacağım. Nasıl olsa doğru zaman gelince ne olduğunu anlatırsın." Kafamla onayladığımda elini yanağıma çıkarıp okşamaya başlamıştı. Gözlerim yavaşça kapanırken bu anın tadını çıkarmaya çalışıyordum.

"Defne?" diyen annemle gözlerimi yavaşça açarken Emre elini kendine  doğru çekmişti. Annem yanımıza doğru gelirken sakin kalmak için derin bir nefes aldım.

"Derin'i buldun mu?" 

"Furkan'ın yanında yalnız kalsınlar." Annem kafasıyla onayladığında bakışlarını kısa bir süre Emre'ye çevirdi.

"Üzgünüm." Emre'nin anlamamış bakışları bana dönerken sert bakışlarımı anneme çevirip "Anne sonra." dedim. Annem bir şey demeden apartmanın girişine doğru yürümeye başladığında bakışlarını üzerimde hissettiğim Emre'ye döndüm.

"Ailevi meseleler, boşver."

Bir şey demeden bakışlarını kaçırdığında dudaklarımı birbirine bastırmıştım. Nasıl anlatacağımı bilmiyordum. Aramıza 800 küsür km girecekti. Elimi yüzüme doğru sallarken kafamda dolaşan tilkilere inat yüzüme bir gülümseme yerleşmiştim.

*

"Sensiz ne yapacağım?" Eda ağlamaklı bir suratla bana bakarken ağlamamak için gökyüzüne bakmıştım. Kollarını bana sardığında gülerek bende sarılmıştım. Bugün ağlamayacaktım. Bakışlarım bizi köşeden izleyen Alperen'e dönerken, Eda'yla ayrılmıştık.