Sonsuzluğun Sonunda...

12. Bölüm (Güçlenme Ve Ayaklarının Üzerinde Durma Zamanı)

    Defne sağ olsun akşamüstü başlayan alışverişimiz ancak akşamın ilerleyen saatlerinde bitmişti. Eve geldiğimizde Kenan Abi yoktu. Ben de etrafı geziyordum. Bu kadar büyük bir eve neden ihtiyaç duysunlar ki? Neticede sadece 2 kişiydiler.

    Hizmetlinin karşılamasından Kenan Abinin geldiğini anlamıştım. Merdivenlerden aşağı inerken "Gece'ye söyleyin çalışma odasına gelsin" dediğini duymuştum. "Zahmet etmeyin ben geçiyorum" dediğimde Kenan abinin kahkahasını duymuştum. Sahi, beni neden evine almış ve iş vermişti? Tabi birde verdiği işin ne olduğu vardı. Sanırım bunları öğrenmek için çalışma odasına geçmem gerekiyordu. Odaya girdiğimde Kenan abi henüz gelmemişti. Ben de masanın önündeki koltuğa oturmuş etrafa bakıyordum. Neden bütün ev koyu tonlardaydı? İşin doğrusu hoşuma gidiyordu çünkü benim en sevdiğim renk siyahtı. Kapı açılmış ve Kenan Abi içeriye girmişti. Bir şey demeden önce masanın arkasındaki koltuğuna oturmuş ve çekmeceleri karıştırmaya başlamıştı.

   - :İçki içiyor musun?

   +:Evet bir süredir içiyorum. Aklıma gelmemesi gereken şeyler var ne yazık ki.

    - :Biliyorum, kayıpların için çok üzgünüm. Hayatın kanunu ne biliyor musun?

   +:Hayır abi. Nedir?

    - :Albert Einstein'ın bir sözü var. Fizik kurallarına göre var olan bir şey yok edilemez, hiç olmayan bir şey ise var edilemez.

    +:Evet bu sözü duymuştum. Yani demek istediğiniz şey şimdiye kadar kaybettiklerimin yerine bir şeyler kazanacağım. Doğru muyum?

    - :Zeki çocuksun. Eminim derslerin de mükemmeldir(Gülümsedi)

    +:Evet, mükemmel ötesi kötüler.(2 saniye kadar birbirimize baktıktan sonra kahkaha atmaya başlamıştık. Kahkahalarımız bittikten sonra viskilerimizden birer yudum almıştık)

   +:Gerçekten, burada olmamı ve sizinle beraber karşılıklı içki içip sohbet etmeyi neye borçluyum?

    - :Hmmm. Demek iş konuşmak istiyorsun. Peki o halde. Gördüğün gibi sermayem azımsanmayacak durumda. Ve bu sermayeyi olduğu gibi tutarsam bir süre sonra bir değeri kalmaz. O yüzden yeni yatırımlar yapmak istiyorum. Ve buna taşınmaz alarak başladım. Daha önceden çiftçilik yaptığın için bilirsin, arsalar üzerine bir şey yapılmadan önce pek değerli sayılmazlar. Ve bunun için izin gerekli, yani imara açılması gerekli.

    +:Evet, imara açılmadan önce en fazla üzerine bir şeyler ekip dikebilirsiniz. Kısaca tarla olarak kullanabilrisiniz.

   - :Aynen öyle. Bunu fark ettiğimden dolayı 5 yıl içinde izni verilmesi gereken bir kaç yer aldım. Ama ne yazık ki bu arsalar boş durduğu sürece bana bir kazanç sağlamayacak.

    + :Tahmin edeyim. Bu süre zarfında buraları ekili alan olarak değerlendirmek istiyorsunuz. Bu sayede önceden verdiğiniz para 5 yıl boyunca yatmak yerine bir kısmını amorti edeceksiniz. Ama bunu yapmak için yeteri kadar bilginiz olmadığından bu işi bilen birini arıyorsunuz. Bu da ben oluyorum.

   - :Peki sen ne diyorsun? Var mısın?

   + :Neden olmasın? Varım.

   - :Harika. Yarın aldığım yerlere bir bak ve sonrasında da bunun için uygun makinaları ve diğer gerekli ne varsa al. Top sende evlat.

   Sözü bittikten sonra masadan kalktı ve kapıya yöneldi. Aklımı kurcalayan bir soru kalmıştı. Ve kapıyı açtığı sırada soru vermiştim. "Bu işi benden daha profesyonelce yapabilecek insanlar da var, neden ben?" Sözüm bittiğinde arkası dönük bir şekilde kapıda dikiliyordu. Yavaşça arkasını dönüp "Ben bu kadar serveti sevdiğim kadını kaybetmeye borçluyum. Acı çektiğim için bu kadar güçlendim. Ama sen benden daha güçlü olacaksın, çünkü daha şimdiden benden daha çok acı çekmişsin. Fazla içme yat dinlen. Yarın işin var" göz kırpıp gitmişti. Bakalım bu işin altından nasıl kalkacaktım. Bunları düşünmek yerine uyumanın daha mantıklı olacağına karar vermiş ve odamda istirahate çekilmiştim.